პედოფილის მსხვერპლი ბავშვობაში, შეიძლება რომ ნორმალურ პიროვნებად ჩამოყალიბდეს?

ვისაც კითხვა არ გეზარებათ-

მიჭირს დაწყება...ეს პიროვნება ჩემი მეგობარია და ეს ყველაფერი ცოტა ხნის წინ გავიგე ...შოკი მაქვს....
განსაკუთრებით მაინტერესებს ფსიქოლოგების აზრი...

ვეცდები მოკლედ მოგიტხროთ -

ადამიანი ( მამრი) რომელიც 5,6 წლის ასაკში პედოფილის მსხვერპლი იყო და ოჯახმა -ბებიამ და დედამ( მამა არ ყოფილა სახლში...კაცი კერძოთ, მხოლოდ დედის მეგობარი გეები)მიჩქმალა ამბავი რადგან პედოფილი ცნობილი ადამიანი იყო და მოხუცი(მამრი ისიც)
(დედამისი მინდა რომ მივახრჩო!!!!:mad: )

გადის დრო...ბიჭი იზრდება..სძულს გულის სიღრმეში დედაც მამაც და ნათესავებიც..

უმეგობრდება ბიჭებს...ეშინია გოგოების....


პირველი სექსუალური კონტაქტი აქვს 14,15 წლის ასაკში ტავისივე სქესის წარმომადგენელტან...


16 წლის ასაკსი იკეთებს ჰეროინს და 10 წლით ბარდება მას...


ამასობაში გამოჩნდება ქალი მის ცხოვრებაში...ასე ვთქვათ მომხსნელი...

მერე დატოვებს...იცვლებიან პარტნიორები დროტა განმავლობაში მხოლოდ ყველა დომინანტური ხასიათისაა.... ბიჭი ბისექსუალია.

29 წლის ასაკში აგდებს წამალს, დიდი მონდომების შედეგად.. იწყებს ნორმალურ ცხოვრებას, მუშაობას, უყვარდება ქალი, ქორწინდება და ბედნიერია.... ეს ყველაპერი 4 წლის თავზე

თუმცა მერეც როგორც მანამდე ...პერიოდულად არის დეპრესიული და თითქმის ყოველთვის თავს გრძნობს დაუცველად..

სვამს ბევრს ....უფრო სწორად ალკოჰოლიკია..

ამავდოულად არის: კარგი გარეგნობის, განათლებული, ნიჭიერი და ძალიან მგრძნობიარე ნატურა..კარგი მეგობარი, კეთილი და გამგები ..

რაც არ უნდა იყოს, ჩემთვის, პიროვნების განადგურება დაიწყო 5 წლის ასაკში!
...და ვფიქრობ რომ ამაზე უარესი არაფერია! ვცდები?
( მოქმედება ხდება სამხრეთ ევროპაში)




შეკითხვა:


შესაძლებელია ასეთი ცხოვრებისა და ბედის პატრონი პიროვნება "ნორმალური" იყოს??
რამდენად ტრავმირებულია პედოფილის მსხვერპლი ადამიანი ცხოვრების ბოლომდე?
შესაძლებელია დავიწყება, პატიება?
რა საშიშროებები ემუქრება და რამდენად შესაძლებელია თვითრეალიზაცია?...

თვითგანადგურების პროგრამა რომ ჩართული აქვს მაგას ვხედავთ ყველა, თვითონ ვერ აცნობიერებს... როგორ დავეხმაროთ მეგობრები?...


პ.ს. მაინც ვერ ვთქვი რისი თქმაც მინდოდა....
თემას მალე დავხურავ, მაგრამ ეხლა ვინმეს უნდა დაველაპარაკო

ARIEL როგორც მივხვდი , მთავარი რაც გაინტერესებს არის ეს..

შეიძლება პიროვნებამ გადალახოს სირთულეები და საბოლოო ჯამში მივიღოთ სრულფასოვანი ადამიანი .. შეძლებით კი შესაძლებელია, მაგრამ მეტ ნაკლებად რთული

აქაც გააჩნია თავად პიროვნებას და გერემოს ( თუ ხელის შემწყობი ფაქტორები არსებობს , ეს კარგი ვარიანტია) მაგრამ შესაძლებელი

საშიშროება ფსიქოლოგიური გადახრაა და ეს შეიძლება იყოს სექსუალური ან სხვა კუთხით .. რაც შენი მეგობრის შემთხვევაში გამოვლინა 14-15 წლის ასაკში
მაგრამ თვითრეალიზება შესაძლებელია
ანუ იმის თქმა მინდა რომ მაგ ფაქტით არ წყდება ყველაფერი, შესაძლოა არა, მაგრამ შესაძლოა გადალახოს პიროვნებამ ფაქტი და იცხოვროს დანარჩენი ცხოვრებით..
ტრავმა ყველას გვაქვს დიდი ან მცირე მაგრამ ამით ვცხოვრობთ და მის ( ტრავმირებული ადამიანის , თუკი ის ცდილობს გადალახოს და გამოსდის )შემთხვევაშიც ასეთ ცუდ მოგონებად დარჩება ალბათ.. რომელიც დრო და დრო გაახსენდება მაგრამ მისი მზაობიდან გამომდინარე არ იქნება დამანგრეველი წარსულის გახსენება
გასვლის წინ შემოვიხედე და ვეცადე მოკლედ დამეწერა, იმედია ცოტა რამ მაინც მნიშვნელოვანი იქნება აქედან შენთვის

This post has been edited by secon on 2 Dec 2010, 04:24

მდაა.....მართლა რთული შემთხვევაა....საინტერესოა ევროპაში როგორ ეხმარებიან ეგეთ ხალხს და რა მეთოდებით.
* * *
არ ვიცი რამდენად მორწმუნეა შენი მეგობარი მაგრამ შესაძლოა თუ რწმენას მოჭიდება ან ახლა დაინტერესდება და მორწმუნე გახდება ამან გადაარჩინოს. ამას იმიტომ არ ვამბობ მხოლოდ რომ ქრისტიანი ვარ ....ვფიქრობ რწმენა დიდი ფსიქოლოგიურ და სულიერ დახმარებას გაუწევს და ნუგეშს სცემს მას.ნებისმიერ შემთხვევაში იმედი მაქვს შენი მგობარი გადალახავს ამ პრობლემას.....წარმატებას ვუსურვებ.

sleib

ევროპაში არის იმის კულტურა ჩამოყალიბებული რომ როცა ადამიანს ფსიქოლოგიური პრობლემა აქვს ფსიქოლოგთან მივიდეს. ჩვენთან ეს არ არის. ეს ადამიანი თავის დროზე ფსიქოლოგთან რომ მიეყვანათ, დღეს აბსოლიტურად ჯანსაღI იქნებოდა



თავად ისტორიას რაც შეეხება, შემაძრწუნებელია ...

აბსოლიტურად გეთანხმები...მეც როგორც ვიცი ადრეულ ასაკშივე უნდა ეტარებინათ ფსიქოლოგთან და ახლა შესაძლოა არვითარი პრობლემა არ ჰქონოდა. რაც შეეხება უკვე ზრდასრულ ადამიანს ვინც ეს გადაიტანა ბავშვიბაში მათ როგორც ვიცი ახასიათებთ ამ მოგონების დავიწყება ანუ ახსივთ მაგრამ ტავს არწმუნებენ რომ ეს არ მომხდარა, ბევრს არ ფიქრობენ ამაზე და ვერ აღიქვამენ თუ რამდენ ფსიქოლოგიურ პრობლემას უქმნის მას ეს შემთხვევა. ARIEL კარგი იქნება თუ შენ დაანახებ მას ამ ყოველივეს და რეალობის პირისპირ დააყენებ.....ამის შემდეგ კი დაიყოლიებ ფსიქოლოგთან კონსულტაციაზე ან ჯერ ფსიქოლოგთან წაიყვანე.
რწმენაც მაინც მჯერა რომ ძალიან დაეხმარებოდა.

ფსიქიატრი უშველის ფსიქოლოგიც მაგრამ ჯობს ფსიქიატრთან მისვლა...

მოჯეტ ბიწ მაგრამ თუ გაიგო რომ რომ ფსიქიატრთან მიყავტ და არა ფსიქოლოგთან ამიტ სესაძლოა დაფრთხეს....შესაძლოა ჩათვალოს რომ გიჟად ან ავადმყოფად თვლიან. ვფიქრობ ფსიქოლოგი აჯობებს მაინც.

This post has been edited by sleib on 2 Dec 2010, 12:19

მოჯეტ ბიწ მაგრამ თუ გაიგო რომ რომ ფსიქიატრთან მიყავტ და არა ფსიქოლოგთან ამიტ სესაძლოა დაფრთხეს....შესაძლოა ჩათვალოს რომ გიჟად ან ავადმყოფად თვლიან. ვფიქრობ ფსიქოლოგი აჯობებს მაინც.

ნუ ეტყვიან რა პრობლემაა გააჩნია ოღონდ ნორმალურთან უნდა მიიყვანონ.. შემიძლია გირჩიოთ : ) თუ გადაწყვეტთ : ) უძლიერესია მართლაც

ასეთებს საკუთარი პრობლემის აღიარება არ უყვართ ხოლმე .....თუმცა რა ვიცი შესაძლოა ეგრე სჯობდეს, თუ პირდაპირ პრობლემის წინაშე დავაყენებთ.

ARIEL
მე მქონდა მასეთ ადამიანთან ძალიან ახლო ურთიერთობა, რომელიც ბავშვობაში სექსუალური ძალადობის მსხვერპლი იყო.
პერიოდულად ექმნებოდა პრობლემები.
ფსიქოლოგმაც უშველა გარკვეულწილად.
მერე ეკლესიაში მივიდა და ნელა ნელა სრულფასოვანი ადამიანი გახდა. ოღონდ წლები დასჭირდა და რაც მთავარია, თვითონ მოინდომა, რომ იმ ტკივილის გამო ცხოვრება აღარ დაემახინჯებინა.

უნდოდეს, ძლიერი უნდა იყოს , ჭკვიანი და ფართო ცნობიერების რომ ამ დროს თავად შეძლოს ყველაფრისგან ამოძრომა..
იცი რა არის, ხდება რაღაც ფაქტი და ეს ფაქტი ყველაზე ინდივიდუალურად მოქმედებს.. მოქმედებს იმდენად , რამდენადაც თითოეული მიანიჭებს მას მნიშვნელობას და შექმნის ემოციურ ფონს..
თუნდაც ის , რომ ბავშვობაში ვირაცას გამუდმებით სცემდნენ - ეს ზოგში იწყვევს ძალიან დიდ დეგრადაციას, მაგრამ ზოგიერთისთვის არ არის ტრაგიკული და იზრდება, ყალიბდება, ცხოვრობს უკვე თავისი ცხოვრებით..
ვრცელი თემაა
მოვლენებს რამდენადაც მივანიჭებთ მნიშვნელობას, იმდენად გახდება მნიშვნელოვანი აღქმის და ემოციური თვალსაზისით ..
კიდევ ერთი რამის დამატება მინდოდა, ძალიან ხშირად პრობლემას ქმნის დასწავლილი ქცევები და რეაქციები ქცევებზე..

ეს ნაწილი ვერ გავიგე

sleib
თუ დაგაინტერესებს, ამ თემას გადაავლე თვალი .. ( ემოციებზე არის ინფორმაცია )
განწყობის/გრძნობების მართვა
მანდ არის როგორც მახსოვს ქცევის დასწავლაზეც საუბარი და ემოციებზე, რომლებიც მოდის ( ხოლმე) სწორედ აქედან გამომდინარე..
თუმცა ყოველთვის ერთ ფორმატში არ ჯდება ადამიანის ფსიქიკა.. ერთი და იმავე ფაქტმა შეიძლება ორი სხვადასხვა მოვლენა გამოიწვიოს ( ან ერთი უკიდურესობა , ან მეორე)

This post has been edited by secon on 2 Dec 2010, 15:24

დიდი მადლობა...გადავხედავ აუცილებლად

secon

უღრმესი მადლობა ამ თემის მოძიებისათვის...
დავინტერესდი ძალიან...

--------

ARIEL

ეს თემა წუხელ შევნიშნე...

მართლაც

და რაც მთავარია, ბევრი ფიქრია საჭირო...
შეიძლება დავდო ჩემი მოსაზრებაც, მოგვიანებით...
შესაძლოა რაღაც კითხვებიც დავსვა


საერთოდ, თუკი არსებობს სურვილი, რაც მთავარია ჯანსაღი მოტივაცია, მას ვერაფერი ვეღარ დაუდგება წინ...
ყველაფერი იქნება კარგად, ძალიან კარგად...
* * *
ARIEL

თუ ჩათვლის საჭიროდ, ამას გადახედოს შენმა მეგობარმა...
შეიძლება იცის კიდეც, მაგრამ მაინც გაიხსენოს...
მერე PM-ში მომწეროს, ასე სამ-ოთხ დღეში...


ოშო რაჯნეში

Ошо - Ошо про секс. (выдержки из книг).
http://oshoworld.ru/library/Osho_books/Osh...rzhki_iz_knig_/

Ошо - "Тантра. Энергия и экстаз". (выдержки из книг).
http://oshoworld.ru/library/Osho_books/Tan...iya_i_yekstaz_/

ტანტრა–ენერგია და ექსტაზი
http://www.lib.ge/body_text.php?8841


This post has been edited by TAMTAgirl on 4 Dec 2010, 12:12