#23270052 · 3 Jan 2011, 21:37 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
თუ რატომ არის ქართველი რჩეული რჩეულთა შორის სხვის ომებში..
ხოლო საკუთარ ომში თითო ოროლას ვაჟკაცს ათეულობით მოღალატე მოსდევს...
მაშინ როცა სხვის ომებში მებრძოლ ქართველთა შორის მოღალატების რიცხვი ერთეულებს არ ცდებოდა, ომის გმირები კი ასეულები და ათასეულები..
ისინი აფასებდნენ მათ..
ჩვენ არა ! ( ხშირად ვერა )
მე თქვენ გეკითხებით.. და გთხოვთ პასუხს:
მე რომელსაც მიყვარს ჩემი ქვეყანა ყველაზე და ყველაფერზე მეტად..
და მზად ვარ სიცოცხლეც გავწირო მისთვის
რა ძლიერზე ძლიერიც არ უნდა იყოს ჩემში ეს გრძნობა..
როდესაც პირველი ტყვიების ზუზუნში ვიგრძნობ თუ რა ახლოს არის სიკვდილი, და როდესაც დავფიქრდები მე მშობლებზე ( ცოლ შვილზე ) თუნდაც წამით.. და ეს ყოველთვის ხდება...
როდესაც მე მაქ "გადმოსახედი" ომის ვეტერანები, მშივრები, გამათხოვრებულები, არდაფასებულები, ელემენტარული ნუგეშის გრძნობა მაინც..
ომში დაღუპულ ვაჟკაცთა მშობლები, ყურადღებასაც რომ არავინ აქცევს, არც ანუგეშებს, სამინისტროდან სამინისტროში რომ დარბის რამე "ერთჯერადი" დახმარების იმედად და ა.შ
იგივე და უარეს დღეში ომში დაღუპულ ვაჟკაცთა ცოლ შვილები..
გასაგებისა გასაგებია რასაც ახლა ფიქრობთ და ითხოვთ მაგრამ...
იქვე მილიონები და მილიონები კიდევ და კიდევ მილიონები კონცერტებისთვის, ვარდების რევოლუციების წლისთავები, ორმოცები, პანაშვიდები... 1000 ფესტივალები და კონცერტები...
რა ძლიერი უნდა იყოს შენში ქვეყნის სიყვარულის გრძნობა რომ ამის შემდეგ, თამამად გადადგა წინ ნაბიჯი ტანკებისკენ და ტყვიებისკენ ?
?????
Ps. მიშა შე ###ო
რუსეთის წინააღმდეგ მებრძოლო, მ თ ა ვ ა რ ს ა რ დ ა ლ ო.
შენ არ მეუნები მტერი 40 კილომეტრშიაო ?
იქნება გაგვცე პასუხი რა ხდება ?
|
დღევანდელი დღე იყო პასუხი ჩემი აზრით, ჩვენში ამოუხსნელ "ფენომენზე"
