მარტოობა, მეგობრების გარეშე

[zukita]

არის მომენტი ჩემ ცხოვრებაში როდესაც თავს უპატივცემულოდ ვგრძონ ხანდახან ჩემი თავი ისე მძულს ხოლმე რომ სიკვდილიც კი მინდება
მინდა ფსიქოლოგიური დახმარება იმ მხრივ რომ ამ ბოლო დროს ძალიან შევიცვალე და არ ვიცი როგორ მოვიქცე
ოჯახის წევრების მიმართ ძალიან ცუდათ ვიქცევი მგონი მაგრამ მე ჩემ თავს მაინც ვამართლებ და ზოგ მომენტში თავს დამნაშავედაც ვგრძნობ
მეგობრების მიმართ ეს ჩემი ბოღმა აე გამომიხატია ყველა მეგობართან კარგად ვარ და ჯერჯერობით არავისთან მიჩხუბია და ყველა ისე მიყურებს როგორც მე
4 თვეა რაც საქართველოში არ ვარ ნუ ამ ოთხი თვის მანძილზე მე არცერთ ჩემ მეგობართან შეხება არ მქონდა მხოლოდ სკაიპით და ფეისბუქით ვახერხებდო მათთან საუბარს ნუ ეს ორი კვირაა ჩემ ახლო ქალაქში 3 ქართველი ბიჭი გავიცანი და მათზე მართლა მაგარი წარმოდგენა მაქ იმიტო რო ნამდვილად კარგი ადამიანები არიან ნუ ძალიან გული მწყდება რომ ხშირად ვერ ვნახულობ გარკვეული მიზეზების გამო და დიდათ საწყენია
ძალიან ცუდი პერიოდი იყო 4 თვე მარტოდ იმიტომ რომ ფსიქიკაზე იმოქმედა ნუ სანამ წამოვიდოდი ვფიქრობდი რომ შეიძლება ამ მარტოობამ მიშველოს და უფრო მალე ვისწავლო ენათქო ნუ ენა ვისწავლე მაგრამ ძალიან ტეხავს მომენტი როცა მეგობრები გვერდში არ გყავს
არ ვიცი საერთოდ რა ვქნა?

[zukita]

zukita

[Hyperzet]

როცა ადამიანი უცხო გარემოში გადადის, მას უწევს ადაპტაცია..
ადაპტაცია არც თუ ისე სასიამოვნო პროცესია და დრო სჭირდება..
ნერვები დაჭიმულია, ემოციები მოჭარბებული და ა.შ.
მით უმეტეს, თუ მისი ყველა მეგობარი სამშობლოშია..
ისე გამოდის, თითქოს უკაცრიელ კუნძულზეა და ბუნებრვივია თავს მარტოდ გრძნობს..

არაფერი განსაკუთრებული, ეკონტაქტე იქ მცხოვრებ ქართველებს,
ინტერნეტიც დაგეხმარება , რომ აქაურებთან მუდმივი შეხება გქონდეს..

ცოტა დროც გავა და ყველაფერი დალაგდება...

ამ თემასაც გადახედე ==>>> მარტოობის შიში


პ.ს. სხვა დროს, მსგავსი კითხვა აქ დასვი.. ==>>> კითხვა ფსიქოლოგთან
სანამ თემას გახსნი, გადახედე განყოფილების წესებს

[Hyperzet]

Closed