ტრანსპერსონალური ფსიქოლოგია, ყველაფერი მის შესახებ

რა ვიცით რა არ ვიცით, გვაინტერესებს თუ არა, ვიყენებთ თუ არა, საერთოდ რამე ვიცით ?
დოლორესის პაწუკას ტამადობით და ჩვენი ყოველივესი ტამადობით ვხსნი ამ ტემას. რამდენად ძლიერი ზეგავ;ლენა მოახდინა ჩვენი ტრანსი მუცელში ჯდომისას და შემდეგი შოკი დაბადებისას. რა სტადიებია ზემოქმედება, მითები და ნამდვილი დადასტურებული ინფორმაცია. მეთოდები ანუ ჰიპნოზ და იოგა და მრავალი მრავალი სხვა.

პს. მაგალითი ეხლა ვიპოვე 5 წუთის წინ. დედის მუცელში ყოფნის იმიტაცია.

უცხო
საინტერესოა ოღონდ მართლა საინტერესოა.

არ ვიცი კორექტულია თუ არა ენივეი წინასწარ მაპატიე თუ ზედმეტად ინტიმურ რაღაცეებზე გკითხავ მარგამ :
დედაშენი როგორ გრძნობდა ტავს ? ანუ ფიზიოლოგია და შინაგანად. ყველაზე ძლიერი განცდები რა ჰქონდა? დავუშვათ ყველაზე დიდი სტრესი ორსულობის რომელ პერიოდს ემთხვეოდა და მთავრი მშობიარობამ როგორ ჩაიარა .


პს. ვინც ვიცით და ვისაც გვაქვს საშუალება ვკითხვოთ დედებს თუ როგორ და რა მოხდა ვკითხოტ და მე მერე მოგვიანებით ვეცდები მარტივად ავღწერო მშობიარობის 4 ძირითადი სტადია და ამ სტადიების მსვლელობის ზეგავლენა ჩვენს აწმყოზე ანუ ჩვენს ცხოვრებაზე. აბსურიდ არ გეგონოთ. ვარაუდობენ რომ ჩვენი ფობიები, სექსუალური მიდრეკილებები და Vჩენი სიმპატიები ( თU კი გამოვრიცხავთ ბავშვობის გამოცდილებას ) განპირობებულნი არიან მშობიარობით. ანუ ის რაც ვერანაირად ვერ აიხსნება არსებითი აწმყოთი ანუ დაბადებისდღიდან გამოცდილებით მაგრამ მაინც არსებობს ჩვენში პირველი თვალსაზრისით ირრაციონალური არარსებული ეს ყველაფერი ჩვენს დაბადებამდე ან დაბადებისას მოგვევლინა.


გელით.
მე დედაჩემმა 2 საათში გამაჩინა. თუმცა აღსანიშNავია ის რომ ძალით გამაჩინა. მე თურმე უკვე 9 თვეს გადავაცილე და ვიყავი ჩUმად და კარგად \. გულიც ნორმაში სუნთქვა და ასე შემდეგ. მერე რატომღაც მომისურვეს ეს ორიანების ტრიალი ჩემს ცხოვრებაში და გავხდი ნუმეროლოგიური დონორი. ჩემი დბადების დღე "ჩემი" არჩეული არ არის ( ამას ეხლაც ვგრძნობ ) თუმცა თუმცა... იოლად მოვედი მარგამ უფრო მეძახდნენ ვიდრე მინდოდა მოსვლა. მერე გავაგრძელებ.


პპს. არ გაგიკვირდეთ თუ დაინახავთ ბევრ ანალოგიას თქვენი დაბადების და რეალური ხასიათის/ცხოვრების.

..........................................................................................

This post has been edited by teoj on 6 May 2009, 01:37

teoj
თეოთეო სტოპ. ხუმრობის გარეშე.
( ისევ სორრი ჩემს ტერრიტორიაზე არ ვარ და ვეჭრები თQვენს ტერიტორიაზე )
ჩVენ უნდა ვესაუბროთ დედებს. ან ვინც გვყავს გვერდით თუ სამწუხაროდ დედა არ გვყავს.
ესეიგი იოლად შენც ალბათ ჟანგბადიც გყოფნიდა უცებ იტირე ( ანუ შემდეგაც ჯანგბადი საკმარისი იყო ) მანამდეც ალბათ ცოტახანი დასჭირდა ანუ ტკივილებმა უცებ მოიმატა...
დაწვრილებით და ხუმრობის გარეშე და რაც მტავარია ჩVენ ჩVენზე დავდოთ ეს კალკა.

me vs me არ ვხუმრობ
დავწერე როგორ დავიბადე, კარგი გავედი

უცხო
რა სისულელეა რას ჰქვია ლანძღვა. საერთოდ ხშირად ზედმეტ პასუხისმგებლობას ვიღებთ ჩVენზე ვიდრე შეგვიძლია ავიტანოთ. ნუ ხო კარგი დაVუშვათ ზოგს შოკი ტოჯინა წაართვეს ზოგს daddyfuckedmeandilikeit ემართება ზოგს კიდევ დედაკომ ველოსიპედი არ უყიდა ზოგს კიდევ არცდედაარცმამა ყავს . მაგრამ ზოგჯერ ისეთი უცნაური არა არამეტ უსაფუძვლო რამეები გვახასიათებს. არც გენეთიკური ოჯახის ფსიქოლოგიით არც ფიზიოლგოიით არსაიდან მოსული შიშები და თვისებები.
სტანისლავ გროფს საკმაოდ საინტერესო ნაშრომები ჰქონდა ამ ყველაფრის შესახებ ვეცდები ვიპოვო წიგნები კარგ ხარისხში და ავტვირთვა და ამასთან ერთად რაღაც რაღაცეებზე აქვე ვისაუბრებთ.

მმმ.... საინტერესოა....
კი არა და
ჰხო...
მე მჯერა, რომ
9 თვე ბავშვი მუცელში ტყუილად არ ზის
და
მის გაზრდაზე კი არა და დასაბადებელ ბავშვად ჩამოყალიბებაზე
მუცლის გარეთ
მიმდინარე პროცესები მოქმედებს
: D
ჰხოდა
ბევრი არ ვიცი
რამ
რა ხდებოდა ცემს დაბადებამდე
მაგრამ
რაც ვიცი ისიც საკმარისია
რომ
ჩემი ამჟამინდელი მდგომარეობა ამოვხსნა : )

me vs me

საკეისრო კვეთით გაჩენილი ბავშვების დედებთანაც გაქვთ ინტერვიუ ტუ არა?

მაინც მოგიყვებით-2 შვილი მყავს და ორივე საკეისროთი დაიბადა.
პირველი იმიტომ რომ ავიჩემე საკეისრო, პატარა ვიყავი, მულმა დამაშინა, საშინელი ისტორიებით ფეცმძიმობის დროს და ბლა..

და მეორე იმიტომ რომ პირველი იყო....
(თუმცა მეორეს გაჩენა მინდოდა ბუნებრივად.....დროც საკმაოდ დიდი იყო გასული...
მაგრამ მაინც საკეისრო გავიკეთე ბოლოს ექიმის რჩევით...)


მაგრამ მე მინდოდა მეთქვა ის, რომ მეორე შვილზე ფეხმძიმობისას უკვე იმ ასაკში ვიყავი ,
როდესაც კარგად აცნობიერებ ჯერ არ დაბადებული შვილის ყოლის მნიშვნელობას, სურვილს და სიყვარულსაც კი.

მე და ის მთელი ფეხმძიმობა ვსაუბრობდით...
ის იყო ჩემი ყველაზე ახლო მეგობარი ,რომელტანაც ვერთობოდი და ვუგებდი ყველაზე კარგად..
ვგრძნობდი რომ ტვითონაც იგივეს განიცდიდა, ამაში დარწმუნებული ვარ...
როდესაც მაგ. ვიჯექი ტრანსპორტში და ვინმე სასაცილო ან საინტერესო ადამიანს ვაკვირდებოდი,
გუნებაში ვუზიარებდი ჩემს შეხედულებებს....
ვუსვამდი კითხვებს...მესოდა პასუხებიც, რაღაც აუხსნელი ემოციის დონეზე...

აქვე არ შემიძლია არ მოვყვე ერთი ამბავი.
დაფეხმძიმებამდე , 2 ტვის განმავლობაში ვნახე 3 სიზმარი.
სამივე, სხვა და სხვა პატარა ბიჭის ისტორიაა.
3-ვე სიზმარში ვცდილობდი, წამეყვანა ისინი ჩემთან, რადგან ამას ითხოვდნენ...
კარგად მახსოვს ეს ბავშვები...

მაგრამ მეუღლე, რომელიც 3 -ივე სიზმარში გვერდით მყავდა არ დამეთნხმა პირველ 2 სიზმარში...
და არ დამეხმარა ბავშვების წამოყვანაში...( სიუჟეტის მიხედვით მისი დახმარების გარეშე არაფერი გამოდიოდა)
რაც ძალიან განვიცადე ორივე სიზმარში და მეწყინა საშინლად მისგან.

...აი მესამე სიზმარში კი როგორ იქნა მომეხმარა

...იმ ძველი მანქანის გაჩერებაში, რომელსაც არ ჰყავდა მძღოლი და არეკილი, ზიგ -ზაგებით პირადაპირ ჩვენზე მოდიოდა.

მანქანაში იყო ასე 2 წლის ბავშვი მარტო, ის ტიროდა გამწარებული და შეშინებული ფანჯარას ურტყავდა ხელებს, რომ გაჩერებულიყო მანქანა...

ის, მთელი ძალით ძლივს შევაჩერეთ ხელებით ....ჩემმა მეუღლემ ფანჯარა ჩატეხა (კარი არ იღებოდა) და ბავშვი გადმოვიყვანეთ.

მაგრად ჩავიხუტეთ და ეგრევე დაწყნარდა ....

მახსოვს გამეღვიძა ბედნიერს....

ამ სიზმრის მერე 2 კვირაში გავიგე რომ ფეხმძიმედ ვარ
და რაც მთვარია- ეს ბავშბი იყო ჩემი შვილი! მაგრამ უკვე დაბადებული და მართლაც 2 წლის ასაკში

ანუ ეგეთი იყო ზუსტად!
(ეხლა 14 წლისაა )


ძალიან ვეცადე მოკლედ დამეწერა მაგრამ არ გამოვიდა....არა და კიდევ რამდენი არ ვთქვი

პ.ს.ხო, თავად მე დედის გულს ვხედავდი მუცლად ყოფნისას, და ეს ძალიან კარგად მახსოვს!თუმცა ამის თითქმის არავის სჯერა ...
მაგრამ არაუშავს, მე ხომ მახსოვს

This post has been edited by ARIEL on 6 May 2009, 04:33

ARIEL
საკეისროთი დაბადებულებს მარტივად რომ ვთქვა ყველაფერი უფრო იოლად ეჩVენებათ ვიდრე სინამდვილეში არის.
დავაზუსტებდა დავასაბუტებ შემდეგში ციტატებით.
მე მჯერა. ადამიანები რეგრესიული ჰიპნიზის ქვეშ საუბრობდნენ ამის თაობაზე თUმცა როგორც წესი ხედავდნენ მასშტაბურ სინესთეზიით სავსე "სიზმრებს" მუცელში. ისინი იყვნენ ხეები და გრზნობდნენ თუ როგორ იკვებებობდნენ მზით, ოკეანეში ვეშაფებთან ერთად მოგზაურობდნენ და მრავალი სხვა.




პს. ვეძებ ეხლა იმ წიგნებს და უფფფ ან ინეტი ჭედავს ან მე ვჭედავ

me vs me
რა წიგნს ეძებ?
ისე გროფის რამდენიმე წიგნში შევხვედრივარ ამ თემას
http://www.amazon.com/Prenatal-Person-Step...t/dp/0761807683 ეს ნანახი გაქვს?... ნაბეჭდი მქონდა მე

erwin_rommel
ეგ არა. გროფის მქონდა წანაკითხი... ეს და მერე ინტერნეტში ცალკეულ სტატიებს ვაწყდებოდი . ძალიან დამაინტერესა ჩემი ისტორიიდან გამომდინარე.
ვეძებ ეხლა в удобоваримом виде/

me vs me
საინტერესო საკითხი წამოჭერი იქედან გამომდინარე რომ ფეხმძIმედ ვარ, ვიქექები და ვკითხულობ რაც შემხვდება ყველაფერს აღნიშნულ თემაზე.
ჩემი თავიდან გამომდინარე ვცდილობ რომ რაღაც დასკვნები გამოვიტანო, დედაჩემი ჩემზე ფეხმძიმობისას იყო სტუდენტი, მთელი 9 თვე სიმფონია-აკაპელა-ოპერა-ბალეტების სმენაში გავატარეთ, მუცლადყოფნის პერიოდი გადსარევი იყო მაგრამ მშOბიარობა კოშმარი, ჯდომით დავიბადე და ძLივს გადავრჩი. ამ ყველაფერმა ჩემს პიროვნებაზე რამდენად იმოქმედა არვიცი... მუსიკალური გემოვნება ნამდვილად მაქვს ერთი შეხედვით მშვიდი და გაწონასწორებული ადამიანი ვარ მაგრამ თუ გავბრაზდი ჩემს მტერს და 23 წლის ასაკში ჩემი თავი კიდევ ვერ მიპოვნია... ვიცი რომ ბევრი რამ შემიძლია, არც სიძნელეების გადალახვის მეშინია მაგრამ ყველაფერს მარტივად ჩემს უიღბლობას ვაბრალებ ძალიან რომ არ დავიგრუზო ხოლმე თავი...
ხოდა ამდენი იმიტომ ვიბოდიალე (ჩამოყალიბებულ აზრს ზემოთ დაწერილს ვერ დავარქმევ ნამდვილად ) რომ რა შეიძლება გავაკეთო მე ჩემი შვილისთვის მაქს. ადაპტირებადი რომ გარე სამყაროსადმი

addicted
საქმეც იმაშია რომ... მშობიარობა ისეთი რამეა... გაურკვეველი იზოტოპია ვერ უწინასწარმეტყველებ ამაშიც არის ამის დასაცინი მაგია.
შენ უკვე არსებულ მდგომარეობასთან იმოქმედო ანუ უშნოდ რომ ვთქვა გვაქს დიაგნოზი და მერე უკვე უდნა ვიფიქროთ რა დავნიშნოთ რამე დასანიშნი თუ არის.

იდეალური ვარიანტი არის ფიზიოლოგიური მშობიარობა წამლების გარეშე. საქმე იმაშია რომ ბავშვი იმ ოქსიტოცინის დახმარებით ამ კოშმარებს რომ ხედავს მანამ გადის სამშობიარო არსებს უკეთ სძლებს არა და ვარაუდობენ რომ იგივე სტადია "საშო" ( ასე დავარქმევ ) არის ყველაზე რთული. სასოწარკვეთილია ბავშვი იმ მომენტში ტკივილი უჰაერობა სინათლე იყო და მორჩა ხმებიც და აქ კიდევ აი ის boost ის კატალიზატორი ზუსტად ჰორმონებია დედა ჯერ კიდევ აწვდის ამ ყველაფერს.
თავიდანაც მანამ ბავშვი გამოძრომას დაიწყებს ის დისკომფორტი რომელიც შეჭIმულობა მუცლის იწვევს ეს ყველაფერი ჰორმონებით მსუბუქდება. ( მე მგონი ზეციუმა კანცელარიამ დაგვცინა როდესაც ტკივილორგაზმის ჰორმონი ერთ რამეში ჩაისვა ) .
ენივეი ნუ ინერვიულებ დაძაბულობა ბავშვსაც გადმოეცემა.
აგრეთვე ბოლომდე სცადე ( ეგ თუ იქნებ ა საშუალება ) კომფორტშI იყო ანუ ფიზიოლოგიურ კომფორტს ვგულლისხმობ. საჭოლი რბილი ან აბაზანა მიიღო ან რაც იქნება რაც გეციამოვნება ის გააკეთო ( მე ვგულისხმობ უკვე აი იმშობიარებ ცოტახანში და ამ დროს. ) ყველაზე აბსურდულიც რომც იყოს. ( როგორც წესი დედა ისეთ რამე ს ირჩევს რაც კუნთების სპაზმებს მოუხსნის შესაბამისად ბავშვი იგრძნობს იმას რომ მარტო არ იქნება როდესაც გამოძვრება რომ დაეხმაებიან რომ ის ვიღაცა ვინც მატორს უსტუკავდა მტელი ეს დრო ნამდვილად არსებობს ეხლა კი ამ მიწისძვრის დროსაც (ამასაც განიცდიან ბავშვები ) ).

ჩემი მოშლის საშიშროება იყო და დედაჩემი თითქმის მთელი ფეხმძიმობა იწვა, რა გავლენა იქონია ჩემზე არ ვიცი...

Создателем теоретической базы этой психологии считается Станислав Гроф — один из основателей трансперсональной психологии. Он вывел теорию перинатальных матриц. (Подробнее об этом - в его книге [2]). По его представлениям перинатальные события у человека фиксируются в виде четырех основных матриц (клише, штампов), соответствующих процессу беременности, родов и послеродового периода. Они называются базовыми перинатальными матрицами:

Первая перинатальная матрица: «Матрица наивности». Эта матрица формирует жизненный потенциал человека, его возможности, способность к адаптации. (У желанных детей базовый психический потенциал выше).
Вторая перинатальная матрица: «Матрица жертвы». Формируется с момента начала родовой деятельности до момента полного или почти полного раскрытия шейки матки. Ребенок частично регулирует свои роды выбросом собственных гормонов в кровоток матери. Родостимуляция формирует патологическую матрицу жертвы.
Третья перинатальная матрица: «Матрица борьбы». Характеризует активность человека в моменты жизни, когда от его активной, или выжидательной позиции ничего не зависит.
Четвёртая перинатальная матрица: «Матрица свободы». Начинается с момента рождения и завершается в период семи дней после рождения, либо в первый месяц, или в течение всей жизни. (Если ребенок был разлучен с матерью после рождения, то свободу и независимость он может расценивать как обузу.)


ეხლა ვერა ვარ მთლად კარგად და მოგვიანობით შევუჯდეთ ამის "დაფასოებას".