უძრავი ქონების მშენებლობა ბინების გასაქირავებლად, "დასავლური მოდელი"

სალამო მეგობრებო,

დარწმუნებული აქ ბევრი პროფესიონალი პოსტავს (პირველად შემოვედი ამ განყოფილებაში საერთოდ) და მათთან მინდა განვიხილო ეს საკითხი (სამწუხაროდ ვერ ვნახე შესაბამისი თემა).

ესე იგი ე.წ. "დასავლეთში" ძნელად იშოვი ბინებს რომლებიც იყიდებოდეს (უმეტესწილად იყიდება სახლები). მე ამჟამად შვედეთში ვცხოვრობ და ასე არის. ასევე კანადაში housing right-ზე კვლევას ვაკეთებდი და იქაც მასეა. ანუ სამშენებლო კომპანიები აშენებენ დიდ კორპუსებს და ბინებს აქირავებენ თავად. არ ყიდიან ბინებს, მუდმივად მათ საკუთრებაში რჩება თუმცა ქირავდება და გრძელვადიანი კონტრაქტები იდება, რა თქმა უნდა გაგრძელების უპირატესი უფლებით და ა.შ.

მე ძალიან მომწონს ეს მოდელი. მთელი ევროპა და ამერიკა ამაზეა გადასული და რა აქვს ამ მოდელს კარგი ახლა გეტყვით.
1. ახალგაზრდები ადვილად იწყებენ დამოუკიდებლად და/ან ერთად ცხოვრებას, რადგან ბინა არ აქვთ საყიდელი და ქირის ფული აქვს ყველას ვინც მუშაობს.
2. ახალგაზრდები 18 წლის შემდეგ ტოვებენ მშობლებს და იწყებენ დამოუკიდებლად ცხოვრებას (და არა მახინჯურად რომ საქართველოში 40 წლის კაცი რომ კიდე დედასთან ცხოვრობს და ზოგ ვარიანტში საერთოდ ცოლ-შვილთან ერთად)
3. ფეხს უწყობ თანამედროვე გლობალიზაციის პროცესს, ანუ სამსახური ერთი 5 წელი შეიძლება თბილისში გაქვს, მეორე 5 წელი ვთქვათ საერთოდ კამბოჯაში მუშაობს, შემდეგ 5 წელს ჟენევაში გადახვედი.

საქართველოში კი ესე იგი ერთოთხანიან ბინაში ცხოვრობენ ხოლმე ერთი 3 ოჯახი, ელოდებიან მოხუცები როდის მოკვდებიან რომ უფრო ფართოდ იყვნენ და ა.შ.

მე მაგალითად ძალიან ძალიან მინდა ეს კულტურა საქართველოშიც დაინერგოს მასობრივად. ანუ ბინები ქირავდებოდეს არა ვინმე "ხაზეიკების" მიერ (რომელბიც მეზობელი სახლიდან დურბინდით უყურებს ბიჭმა გოგო აიყვანა თუ გოგომ ბიჭი), არამედ თავად კომპანიების მიერ. თან აღსანიშნავია რომ გრძელვადიან დაგეგმარებაში ეს პროექტი ანუ ქირავნობა ბევრად მომგებიანია კომპანიებისთვის ვიდრე გაყიდვა, რადგან ეს მუდმივი პროცესია და ფული შემოვა მუდმივად და საკუთრება მისი იქნება სულ.

იმ კვლევას როდესაც ვაკეთებდი ვნახე სტატისტიკური მონაცმები და კანადაში კერძოდ ვანკუვერში 90 % მოსახლეობის ცხოვრობს ქირით.
ყიდულობენ სახლს მხოლოდ ძალიან მდიდრები, ხოლო დანარჩენი ცხოვრობს ქირით - მშობლებიც, შვილებიც. ეს ბინების შთამომავლობით გადაცემა რომ იციან საქართველოში ეგეც არ არის და კარგია რა მოკლედ ეს რა შთამომავლობით გადაცემა ერთოთახიანი ბინების არ გამიგია რა. სახლი კი ბატონო, მარა ერთი ვიცნობ თბილისში ესე იგი 4 თაობა იმ ერთოთახიანში ცხოვრობდნენ. შთამომავლობიდან შთამომავლობას გადაეცემოდა... ))

რას ფიქრობთ ასეთ ცხოვრების სტილზე... ანუ ჩემი აზრით არის ძალიან მობილური და მოქნილი თანამედროვე გლობალიზაციის პირობებში. ასევე ზოგისგან გამიგია რომ ნაქირავები რომ არის და ჩემი არ არისო ვერც რემონტს გავაკეთებ და ვერც ავეჯს ვიყიდიო და ა.შ. მაგრამ ეს მეთოდი, რომელზეც მე ვსაუბრობ გარანტიას გაძლევს რომ სიცოცხლის ბოლომდე თუ იმ ქალაქში იცხოვრებ შეგიძლია ის ბინა მუდმივად გქონდეს ქირით, ისე რომ ვერავინ გამოგაგდებს. უბრალოდ როცა გარდაიცვლება ადამიანი ვსო სხვა ვიღაც შევა იქ და მორჩა რა... თორე თუ იქ ცხოვრება გინდა სულ არ შეგექმნება არანაირი პრობლემა და რანაირი რემონტიც გინდა ისეთი გააკეთე

რას ფიქრობთ დაიწყებენ სერიოზული სამშენებლო კომპანიები საქართველოში ასეთ ბიზნესს? თუ ყველა ქართული კომპანია მხოლოდ ხვალიდელი დღისთვის არიან დახამებულები რომ უცებ გაყიდონ და ფული ქონდეთ

ეგრეა, რას იზამ
ამ საკითხს მეორე მხრიდან ანუ გამქირავებლის მხრიდან რომ შევხედოთ, დიდი პრობლემაა გრძელვადიანი მდგმურის პოვნა და ამ მდგმურის შემდეგ იავარქმნილ ბინაში კოსმეტიკური რემონტის ჩატარება (ბინის გაქირავებით მიღებული ფული ხომ საჭმელში და კომუნალურებში წავიდა).
საინტერესოა უცხოეთში გამქირავებლის მიერ ბინის დაზღვევის პრაქტიკა. რამდენად ადვილი და მიმზიდველია?