რაღაც ამდაგვარი თემა მგონი ადრეც გავხსენი მაგრამ ნახევრად ხუმრობით და მგონი დაიხურა, არ მახსოვს. კინოს ერთერთი მთავარი პროფესია. ეს თემაც თუ არ დაიხურება ვილაპარაკოთ ქართველ და არაქართველ კინო"მცოდნეებზე". წიგნებს დავდებთ, რეცენზიებს, სტატიებს და ცოტა გავაკრიტიკებთ კრიტიკას.
ეხლა მანახა ძმაკაცმა ვიდეო სადაც ახალგაზრდა საკმაოდ ნიჭიერი კინომცოდნე ლაპარაკობს თავის ცხოვრებაზე სევდიანად და სენტიმენტალურად. დაახლოებით ისე როგორც ხუთი შვიდი წლის წინ გოგი გვახარიამ ილაპარაკა "მზე"ზე რაღაც გადაცემაში. სერიოზულად მაინტერესებს რატომ არიან თანამედროვე ქართველი კინოკრიტიკოსები ესეთი მოწყენილები??? სულ მგონია რომ კინოს სხვა პროფესიის სიყვარულმა მიიყვანა ეს ხალხი თავის პროფესიამდე და ცნობიერად თუ ქვეცნობიერად დაგრუზულები არიან. საკმაოდ თავდაჯერებული პასუხი აქვთ ყველა კითხვაზე, ამაყები და შეუპოვრები არიან, მერე "გულწფელ" ინტერვიუში ვკითხულობთ რა რთული ცხოვრება გამოიარეს, რთული ბავშვობა. რატომ უჭირთ ქართველ კინომცოდნეებს ტრადიციული სექსუალური ცხოვრებით ცხოვრება???
ჩემი ფიქრით ქართველი კინომცოდნეები ქართველ ოპერატორებზე, გამნათებლებზე, რეჟისორებზე, ხმისრეჟისორებზე ბევრად არაპროფესიონალები არიან დღეს.
ტატა თვალჭრელიძე, ნათია ამირეჟიბი, ლალა თაბუკაშვილი და ბევრი მაგარიც გვყავდა და გვყავს დღესაც..
ინფორმაციულობაში და განათლებაში არა, მაგრამ ანალიზში მაგრად მოიკოჭლებენ დღეს. გოგი გვახარია ძალინა კარგი კაცია მაგრამ ძალიან ცუდი რამე გაუკეთა ქართველ ახალგაზრდებს. ქუჩაში 100 გოგო რომ გააჩერო ვინც კინოს აზრზე არ არის ყველა გეტყვის რომ საყვარელი რეჟისორი პედრო ალმადოვარიაა და ძალინა მაგარი რეჟისორია. ეს ისეთი დონის დაქციელია მიშა სააკაშვილმა რომ მიახწიოს თავისას და ყველა იძახდეს "მიშა მაგარია"ს. თან მიშას უტრაკებენ თთავისუფლება არ გვაქვსო როცა თვითონ თავის საქმეში ტყნავენ თავისუფალ, ხანდახან გამოუცდელ, თავებს.
მოკლედ ბევრ თემაზე შეიძლება ლაპარაკი.
და ფორუმელი კინომცოდნეების აზრი პირველ რიგში მაინტერესებს
ქართული კინოკრიტიკა
