ბავშობაში გვეუბნებნებოდნენ ესე მოქცევა სწორია ესე მოქცევა ცუდია ზუსტად ასევე ჩვენ ვაფასებთ საუთარ გრძნობებს მინუსებად და პლიუსებად გრძნობებს რომლებიც მოგვწონს(+) ვაძლევთ გამოხატვის საშვალებას ხოლო გრძნობებს რომელიც არ მოგვწონს(-) "ცუდ გრძნობებს" ვთრგუნავთ,შემდეგ გადის დრო და გრძნობები რომელიც დავრთგუნეთ გროვდება და იზრდება შემდეგ ცხოვრების გარკვეულ მომენტში ჩვენ ვამბობთ რაღაც არაფერი არ გვახარებს ეს არის ნიშანი რომ უკვე ნეგატივით ბოლომდე ვართ სავსე,მაგრამ გამოსავალი არსებობს თუ ჩვენ შევწყვეტთ გრძნობების დაყოფას მაშინ ყველა გრძნობა გახდება კარგი და მოგვეცემა გამოხატვის საშვალება
მაგრამ არსებობს სოციალური,ტრადიციული და ეკლესიური თავსმოხვეული მორალი, რომელიც ჩემი აზრით იწვევს ისეთ პათოლოგიას როგორიც არის ზიზღის სექსის,პარტნიორის და საკუთარი თავის მიმართ.ეს არის ბავშვის თავდაცვითი მექანიზმი უფროსების განსაკუთრებულად აგრესიულ რეაქციაზე ამ თემის მიმართ, შედეგად ჩვენ ვიღებთ ადამიანს რომელსაც არ აქვს რეალიზებული საკუთარი სექსუალური ურთიერთობი, ასეთი ადამიანი კი ფაქტიურად ნევროზულ მდგომარეობაში იმყოფება (საქართველოს მოქალაქეები),ხოლო როცა ადამიანი რეალიზებულია სექსუალურ ურთიერთობებში როგორც წესი განცდა არასრულფასოვნებისა არ გვხვდება
გთხოვთ დაწეროთ რამდენად მეთანხმებით ან არ მეთანხმებით
თუ გავითვალისწინებ თეორიას ადამიანის მიერ აბსოლიტური ჭეშმარიტების შეცნობის შეუძლებლობლობის შესახებ მაშინ შენ ადამიანის რაობის ალეგორიულ წარმოსახვაზე აპირებ თემის გახსნას
ფსიქოლოგია და სექსი, მორალიც
