არავის და არაფრის დანახვა არ მახარებს ამ წამს, საკუთარი თავი კი ყველაზე მეტად მძულს, და ისიც ვერ გამიგია და გამირჩევია რატომ ვარ ესე, რა მძულს, რისთვის,
ჩემს თავს გვერდიდან ვუყურებ და არ მომწონს, ვაფშე არაფერი.
ბანაობითაც კი უკვე იშვიათად ვბანაობ, ისე აღარ მაინტერესებს არაფერი.
შეტევა მაქვს ყველაფრის.