დამეხმარეთ რა, დამეხმარეთ რა

18 წლის ბიჭი ვარ და რამოდენიმე ფსიქოლოგიური პრობლემა მაქვს

1 - არასრულფასოვნების კომპლექსი
2 - ზედმეტი სიამაყე ანუ განდიდების მანია
3 - უსაფუძვლო ეჭვები ზოგჯერ ყველას და ყველაფრის მიმართ
მგონია რომ ადამიანებთან ურთიერთობაა უნდა ვისწავლო თავიდან,
ახლობლები არ მაკლია მარა მე მჭირდება საღი აზრი თუ როგორ გამოვსწორდე მეშინია ავადმყოფობაში და სიგიჟეში არ გადამივიდეს ეს ყველაფერი.ვიცი რო ყველა ეს პრობლემა ჩემი თავიდან მოდის

lasha1993
მე მქონდა იგივე სიმპტომები, ეხლა 30 წლის ვარ, ვფიქრობ ესეთი კომპლექსები ძალიან მომეხმარა ცხოვრებაში, თუმცა ხშირად ძნელიც იყო.

პლიუსები:
თვითკრიტიკულობა - ეს გეხმარება გამორკვიო რა არის შენი სუსტი მხარეები და როგორ გამოასწორო ისინი
პროფესიონალურად - ვინაიდან შენი შესაძლებლობები არის შეზღუდული არასრულფასოვნები კომპლექსიდან გამომდინარე, ის მართლა რაშიც ერკვევი ერკვევი პროფესიონალურად, თუ რამეს აკეთებ აკეთებ ზედმიწევნით ზუსტად. და ამის მოთხოვნილება შენთვითონვე გიჩნდება;

ზედმეტი სიამაყე და განდიდების მანია, მემგონი ეგ კარგად არ გაქვს გააზრებული, გაქვს სურვილი მოსწონდე ყველას, გყაავდეს შენი პუბლიკა, მოგწონს დადებითი შეფასებები. სწორდ ეს არის მოტივი რომ ეს მიიღო, იმდენად დიდი, რომ მუხჩაუხლეად იწყებ შრომას. შრომა კი ტყუილი არ არსებობს, ნებისმიერი უსარგებლო შრომიდანაც კი ადამიანი იღებს ცოდნას, რომელიც მერე გამოგადგება აუცილებლად

კი ეგ სრული სიმართლეა მარა უბრალოდ ძნელია ესე ცხოვრება, იღლები სუ შენი თავის კონტროლის გაწევას რო ცდილობ. შენ ესეიგი ყველაფერი გამოისწორე ხო ეგ იმედის მომცემია
* * *
კიდე მეშინია რო ვეღარ გაუძლოს ფსიქოლოგიამ და სიგიჟეში ან რამე ავადმყოფობაში არ გადავიდეს

გაგიჯების თუ გეშინია შეიძლება შფოთვები გაწუხებს

lasha1993

უნდა დაგეგმო მომავალი დამოუკიდებელი ცხოვრება სურვილის და მიზნის დონეზე მაინც და გააცნო იმ ადამიანებს რომლებიც შენთვის ყველაზე ახლობლები არიან. ალბათ ასე პრობლემების უმრავლესობას მოაგვარებ საკუთარ თავთანაც და გარეშეებთანაც.


ფაქტიურად დავხურე თემა

lasha1993

ჩემთვის არ იყო ესე რთული ყველაფერი, ,ზოგადად მშვიდად ვუყურებდი ყველაფერს, მქონდა ჩემი სამყარო სადაც რეალიზაციას ვაღწევდი, მყავდა სამეგობრო წრე სადაც უსაფრთხოდ ვგრძნობდი თავს.

მემგონია, რომ მაშინ როდესაც სიბრაზე, ბოღმა და აგრესია გაწვება შენს თავს დაუსვა კითხვა, შენთვის რა არის უკეთესი. როგორც წესი დამშვიდება საკუთარ განვითარებაზე ზრუნვა.

შენს შემთხვევაში რა იწვევს გაუსაძლის მდგომარეობას, რომელსაც შეიძლება ფსიქიკამ ვერ გაუძლოს?

სინამდვილეში გამოსასწორებელი არაფერი არაა, ის ვინც არასრულფასოვნების კომპექსით არის შეპყრობილი გაცილებით უკეთესი ტიპია, ჩემი შეფასებით ესეა. ერთი სიტყვით კარგი ტიპი ხარ, და მალე ყველას ამას დაუმტკიცებ, ხოლო როცა ამას მართლა დაიჯერებ, მერე არც ეგ არ დაგჭირდება