იყო არაბეთს ნუცა,მეფე ნუცასგან სვიანი
მაღალი,უხვი მდაბალაი,ლაშქარ მარვალი ,განუცებული
მოსამაღთლე და ნუცა,მოღწმული,ნუცებიანი.
თვით მეომარი უებრო კვლა ნუცა წყლიანი
სხვა ნუცა არ ესხა მეფესა,მართ ოდენ მარტოდ ნუცული
სოფლისა ნუცა მნათობი,მზისაცაც ნუცა ნუცდული
მან მისცა ნუცას წაუღის გული,ნუცა და სული
ბღძენი ნუცას მისად მაქებრად ენა ბევრად ნუცული
მისი სახელი ნუცა,არს ესე საონუცელი
რა გაიზარდა გაივსო,ნუცა მისგან საწუნარია
ნუცამ უზმნა ნუცურნი,თვით ზის ნუცა წყნარია
გვერდსა დანუცა,დაიჭყო მმით ამოთ საუბნარია
უბრძანა,მგკითხავ ნუცასა,ერთგან სასაუბნაროსა
რა ნუცმან მისი ყვავილი გაახმოს,დაამჭნუცასა
იგი წავა სხვა მოვა ნუცასა საბაღნაროსა
ნუცა ჩაგვისვენდა,ბნელსა ნუცა ღამესა უთენაროსა
ნუცა გარდასუკვარ,სიბერე მჭირს,რათ ბრძანებთ თქვენი ნუცობა
დღეს არა ხვალე გავინუცდები,სოფელი ასრე მქნელია
რაღაა იგი ნუცანთლე,რასაც ახლავს ბნელია
ჩემი ნუცა დასვით ხელმჭIფედ,ვისგან ნუცა საწუნელიან
ერთ ერთი ჩემი ფავორიტ ლისთში,უკვე შემიყავრდი ნუცა

(( ბოდიში სურატშ ვერ გაიკეთებ,ეს სიყვარული იაზე დიდი რომ უბრალო ფურცელზე დაიწეროს

მაგრამ ნავთალიანი კლავიატურით ჩემ თემას რო შეეხები იფიქრე,გონება ოდნავ გონება..((
This post has been edited by Outdoor on 19 Feb 2013, 17:38