მესმის ცოტა რთულიდა ზოგადი შეკითხვა მაქვს მაგრამ იქნებ რამე მიმართულება მაინც მომცეთ.

მოკლედ მინდა რამე დოკუმენტი, თუნდაც საერთაშორისო კონვენცია ან რამე მსგავსი სადაც ამოვიკითხავ რამე განმასხავებელ კრიტერიუმებს დასაქმებულსა და შემსრულებელს შორის.

ანუ მაგალითად მე რომ 2 ადამიანი დავიქირავო. ერთს გავუფორმო შრომითი ხელშეკრულება ხოლო მეორეს მომსახურების ანუ სამოქალაქოს ნომრების გათვალისწინებით (დაახლოებით ნარდობა)

რა პირობები და კრიტერიუმები უნდა იყოს სახეზე რომ დავის შემთხვევაში მოსამართლემ ეს მომსახურების/ნარდობის ხელშეკრულებაც შრომით ხელშეკრულებად არ ჩათვალოს და შესაბამისად შრომითი კოდექსით გათვალისწიენბული დამსაქმებლის ვალდებულებები შესასრულებელი არ გამიხდეს.

იმედია მიხვდით რაც დავწერე. ერთი შეხედვით შრომითი რომ ეკუთვნის ტიპს, მომსახურების რომ გავუფორმო ,ოღონდ დავის შემთხვევაში დამტკიცებადი რომ იყოს.

ანუ რა არის ის პირობები/ნიშნები/კრიტერიუმები რომლებიც არსებითია იმის შეფასებისათვის ტიპი ფაქტობრივად შრომით ურთიერთობას ეწევა თუ მენარდეა.