ფრაგმენტებად დაგლეჯილიო?!
სამაგიეროდ, ესაა სრული სახით
14 ოქტომბერი, 2011 - 13:43
საავტორო სვეტი გიორგი მარგველაშვილი ახალი პოლიტიკური რეალობა ივანიშვილის პოლიტიკაში მოსვლასთან დაკავშირებით ბოლო პერიოდში რამდენიმე ვერსია აქტიურად განიხილება. პირველს - რომ ივანიშვილი ხელისუფლების პროექტია, არარეალურად მივიჩნევ - ვერ ვხედავ რეალურ მოტივაციას იმაში, რომ ივანიშვილმა მმართველი გუნდის თამაში ითამაშოს, რისთვის? მხოლოდ გაურკვეველი ანტურაჟის შესაქმნელად?
განიხილება და რეალურია მოსაზრება, რომ ივანიშვილი შეშფოთებულია ქვეყანაში არსებული უსამართლობით და თავად გადაწყვიტა არსებული რეჟიმის შეცვლა. ასეთი ემოცია ბევრ ადამიანს შეიძლება გასჩენოდა საქართველოში, მათ შორის - ივანიშვილსაც. თუმცა, ასეთი შემთხვევა ნაკლებად საინტერესოა ჩემთვის, ვიდრე ის ვერსია, რომლის მიხედვითაც ივანიშვილის ქართულ პოლიტიკაში მოსვლა რუსეთის სახელისუფლებო წრეებში შეთანხმებული პროექტია.
ეს მესამე შემთხვევა მე უფრო რეალურად და ბევრად უფრო საინტერესოდ მიმაჩნია. მეტიც, ჩვენი სახელმწიფოსთვის ეს შეიძლება სასარგებლოც აღმოჩნდეს. როდესაც მის რუსეთთან კავშირზე საუბრობენ, ამ ფაქტს შესაძლო პოზიტიური კუთხიდან განვიხილავ: საკითხი ასე დგას, ივანიშვილი წარმოადგენს რუსეთის ხელისუფლების ქართულ პოლიტიკაზე ზემოქმედების მშვიდობიან და პოზიტიურ ვარიანტს.
ასეთ შემთხვევაში მის გამოჩენას ქართულ პოლიტიკაში გარკვეულწილად დადებითი პროცესი შეიძლება მოჰყვეს. ეს არის შემთხვევა, როდესაც რუსეთი გვთავაზობს, უფრო სწორად ცივილიზებულ სამყაროს სთავაზობს და არა მაინცდამაინც ჩვენ, ე.წ. Soft Power Solution-ს, ანუ არა ძალადობით, არა ტანკებით, არამედ ქართულ პოლიტიკაში წარმოდგენას მისთვის მისაღები პოლიტიკური ძალის სახით.რუსეთი საქართველოსთვის მნიშვნელოვანი ფაქტორია - იქ არც ზღვაა, არც ოკეანე, არც დაუსახლებელი სტეპი. და ჩვენ, სამწუხაროდ, რუსეთის ახლო სამეზობლო ვართ - რომელზეც იგი გავლენას ამა თუ იმ დოზით და ამა თუ იმ ფორმით აუცილებლად გაავრცელებს.
ამ რეალობას აღიარებს მსოფლიო, მას ვერ ხედავდა მხოლოდ ჩვენი პოლიტელიტა, და მეტიც, მთლიანად პოსტსაბჭოთა არეალის გეოპოლიტიკურ მოდელირებას ტრაგიკული ინფანტილიზმით გეგმავდა. და თუკი ეს ვერსია რეალურია, რომ ივანიშვილი რუსული Soft Power პროექტია, არის შანსი, რომ რუსეთმა უარი თქვას ტანკებსა და ჩექმით საქართველოში წესრიგის დამყარებაზე. ასეთ შემთხვევაში რუსეთის წარმოდგენას ქართულ პოლიტიკასა და სახელმწიფო სისტემაში -რეალობისთვის თვალის გასწორებას, ისტერიის დამთავრებას და ბალანსის ძიებას -პოზიტიურად შევაფასებდი.
თუმცა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ თუკი ხელისუფლებაში მოვა, ის გაასხვისებს თავის აქტივებს რუსეთში და უარს იტყვის რუსეთის მოქალაქეობაზე. მოქალაქეობაზე უარის თქმას, რა თქმა უნდა, პოზიტიურად შევაფასებდი, მაგრამ, თუკი ის თავის კაპიტალს გაასხვისებს, გამოდის, რომ არ ენდობა რუსეთის ხელისუფლებას და არ არის მათთან შეთანხმებული. არადა ჩემთვის, როგორც აღვნიშნე, ივანიშვილი საინტერესოა მაშინ, თუკი ის ქართულ პოლიტიკაში რუსული პოლიტიკის ცივილიზებული ფორმით წარმომდგენია.
მეორე საკითხია, როგორ შემოვიდა ის ქართულ პოლიტიკაში; საზოგადოებრივ ცხოვრებაში მან ერთმნიშვნელოვნად პოზიტიური სახე დაამკვიდრა. მეტიც, გამონაკლისია იმ მეცენატთა შორის, რომლებიც ქართულ საზოგადოებაში მოღვაწეობდნენ. ჩვენთან ხომ თუ ფულს დებენ რაიმე საქველმოქმედო საქმეში, მიაჩნიათ, რომ ამ სფეროს ექსპერტები არიან და რადგან ფული აქვთ, მხატვარზე კარგად ხატავენ, პოეტზე კარგად უჭრით რითმა და მომღერალზე კარგად მღერიან. ივანიშვილის სტილი, ამ თვალსაზრისით, ბევრად უფრო ცივილიზებულია.
ახლა უკვე ის თვითონ, პიროვნულად მიდის პოლიტიკაში და აცხადებს, რომ წარმატების მოსაპოვებლად მედია სჭირდება და გააკეთა კიდეც განაცხადი მედიასაშუალების შეძენაზე. „მაესტროსა" და „კავკასიას" ფსევდოოპოზიციური უწოდა - ეს კონკრეტული განცხადებაა. პირადად მე ვერცერთი ტელევიზიის მენეჯმენტის მიმართ პოზიციას ვერ გამოვხატავ - ორივეს რესპონდენტი ვარ და შემიძლია ვთქვა, რომ ამ არხების ჟურნალისტებისგან არასდროს მიგრძვნია ზეწოლა, გაყალბების სურვილი, გამიზნული დისბალანსი. არ ვიცი, როგორ უნდა მუშაობდეს ტელეკომპანიის მენეჯმენტი, მაგრამ ვიცი სხვა - ნორმალურ სახელმწიფოში და საზოგადოებაში როგორ უნდა იქცეოდეს პოლიტიკოსი. ამ შემთხვევაში, „მტკიცების სიმძიმე" ბრალმდებელზეა. შესაბამისად, ივანიშვილს უნდა მოეტანა არგუმენტები, თუ რატომ მიაჩნია, რომ ეს კომპანიები შეკრული არიან ხელისუფლებასთან. თავად ის ფაქტი, რომ ხელისუფლება ამ არხების არსებობას დემოკრატიზაციის საჩვენებლად იყენებს, არ ნიშნავს შეკვრას. მისი არგუმენტები სუსტი იყო ამ თვალსაზრისით.
ხშირად პარალელს ავლებენ ბადრი პატარკაციშვილთან, თუმცა უნდა აღინიშნოს, რომ ახლა სრულიად განსხვავებული სიტუაციაა და მათი შედარება არ შეიძლება. მეტიც, მგონია, რომ პატარკაციშვილთან შედარება, თავიდანვე, ივანიშვილის წინააღმდეგ მომზადებული ნეგატიური პიარ-კლიშეა. რაც უნდა იყოს, მაშინ უფრო ძლიერი ოპოზიცია იყო, ვიდრე დღეს არის. დღეს ივანიშვილი ქმნის ახალ გუნდს ბევრად უფრო სუსტი შემადგენლობით. ეს საინტერესო პროცესი იქნება. მაგრამ, მე რომ ვქმნიდე რაიმე ახალს, ახალ გუნდს ყველაზე მეტად "ნაციონალური მოძრაობიდან" შევკრებდი. მხოლოდ და მხოლოდ იმიტომ, რომ ოპოზიციური ძალები ამ ეტაპზე ძალიან დასუსტებულები არიან. სუსტ ოპოზიციას უფრო იაფად იყიდი, მაგრამ კვალიფიციური კადრები მაინც "ნაციონალების" გუნდშია თავმოყრილი.
http://www.liberali.de/akhali-politikuri-realoba This post has been edited by nino darbaiseli on 30 Oct 2012, 22:28 როდესაც ადამიანები ამბობენ, რომ სიმართლე უყვართ, იგულისხმება მხოლოდ ის სიმართლე, რომელიც მათ სასარგებლოდ მეტყველებს.
...და ჩვენს სასარგებლოდ მეტყველი სიცრუეც - საყვარელი თუ არა, ადვილად ასატანი ხომ მაინც არის?
http://forum.ge/?showtopic=33836566&f=&st=420&#entry20646004
ეს მართლა თქვა მარგველაშვილმა?
