ვნახე ფილმი რომელიც მაინტერესებდა და ველოდი განსაკუტრებით
პირველ რიგსი გამიკვირდა რომ ეს თემა აირჩია ჯიმ შერიდანმა რაღაც მოულოდნელია თუმცა ამ რეჟისორს უყვარს გადაღება ადამიანებზე მათ გრძნობებზე, ემოციებზე მთლიანად ცხოვრებაზე.
ფილმის ყურებისას არ შეიძლება არ გაგახსენდეს პერჰარბორი თუცა ის ფილმი ბევრად დაბალი დონისაა მეტისმეტად ბანალური შინაარსით
ორი ერთმანეთსგან განსხვავებული ძმები ტომი(ჯეიკ გილეჰანი) რომელსაც ვერ უპოვია მისი გზა არ იცის რა აკეტოს და სემი(ტობი მაგუაიერი)ემსახურება სამშობლოს მებრძოლია., მამის სიყვარულის ამ უკანასკნელს ერგო. ტომის ხშირად უხდება გაიმეოროს ფრაზა "მე სემი არა ვარ "
თუმცა ომი ცვლის ადამინებს. ერთი საინტერესო ფრაზაა ფილმში" ომი მთავრდება იმ ადამიანებისთვის რომლებიც მოკვდნენ"
სემი უფრო ცივი და მიუკარებელი ხდება.სემის წასვლის შემდეგ მთელი პასიხისმგებლობა ტომის აწევს ის უახლობდება სემის ცოლსაც რაც საბოლოოდ უფრო ამძაფრებს დაბრუნებულ სემის და ეჭვებით ტანჯავს
რაც შეხება მსახიობების თამაშს მიუხედვად იმისა რომ ძალიან არ მიყვარს ჯეიკ ჯილეჰანი ვერ ვუარყოფ მის ნიჭიერებას კარგი მსახიობი ნამდვილად

ნატალი პორტმანი პირველად ითამაშა ძლიერი ქალის , დედის როლი.
ჯარსკაცის ცოლი .კარგი იყო

აღმოჩენა იქნება ბევრისთვის ტობი მაგუაიერის თამაში ძალიან კარგად გაართვა თავის დაამტკიცა რომ არ არის საშვალო დონის მსახიობი იმედი მაქვს რეჟისორები აღარ შეხედავენ როგორც ადამიანი ობობას როლის შემსრულებელს.
ისე რეჯისორისგან გარკვეული რისკი იყო მისთვის ამ მნიშვნელოვანი როლის მიცემა მაგრამ შერიდანს საერთოდ არ ეშლება მსახიობების არჩევა

როცა სემი ცოლს ეჩხუბება სამზარეულოში გამახსენდა კეიტ ვინსლეტის და დიკაპრიოს სცენა რევოლუციურ გზაში ძალინ გავდა
ესეც ტობის პერფომანსი
This post has been edited by Theo-lisa888 on 27 Dec 2009, 13:19