კაროჩე გადავიმეორე

არ ვიცოდიბოლო პოსტი ჩEმი თუ იყო
არსებობს ორნაირი შიში,შიში მოულოდნელობისა და შიშიი იმისა რომ იქ არ იყო.
პირველი ნაწილი მთლიანად იმაზეა აგებული რომ მაყურებელი ჯამფ სცენებით აშინონ.
უცებ დანახვები,უცებ გამოხტომები.უცებ ექშენი და მუსიკაც ზემოდან.ეს კი კარგია და ეფექტური ჩემმა მზემ,მაგრამ შიში უცებ გადის,შეხტები და ვსიო.
მაგრამ მეორე შიში უფრო გრძელია,იმდენი ხანი გრძელდება რომ წარმოიდგენ,რომ შენც იქ რომ იყო რა მოხდებოდა და უფრო გეშინია.
ეს შიში უფრო ნელიაა და მთლიანად გიპყრობს და გბურძგლავს
ამიტომ მომწონს ეგზორცისტი.მდორე ფილმი ზედმეტი ჩონჩხების და ალქაჯების გარეშე.ნამდვილ დემონს ორჯერ ვხედავთ,ისიც ერთი კადრის განმავლობაში..მაგრამ მაინც გვეშინია,მაგრამ სხვანაირად.