ერთი თვისება აღმოვაჩინე:
არ უნდათ რომ მასოვკაში იყვნენ (ყველას რომ აცვია ის ეცვას, ყველა რომ იქა იქ იყოს, ყველას აქვს აფონი-არ უნდა მას ჰქონდეს)
როცა ზოგად რამეს ყვები ეგრევე იგრუზებიან, მაგალითად:
სამსახურში მივედი და თანამშრომელს ვუყვებოდი, - სამსახურში რომ მოვდიოდი რულზე ქალი იჯდა იცი რა სატიკად დაყავდა? ან ქმარს არ ეცოდება ან პატრულს
ჩემი თქმა იყო და დაიწყო ტირილი:
აუ აუ რა ტვინი წაიღეთ ამ ქალებმა არ იციან, ისა ესა
-----------------------------
მიხვალ სადმე ანეგტოს მოყვები ქერა ქალი ესეთია, იწყებს ვინმე ჯუჯღუნს ჩემი ქერა ქალები არ არიან ეგეთები
-----------------------------
იგივე კაცს რომ უთხრა: ესე და ესე შემეთხვა, ეს ჯგუფი ვერა. თავის მოკვლას არ დაიწყებს აუუუ კაცებზე რატო ჩაიციკლე?!
ხოდა ამიხსენით რა ლოგიკა:
არ მინდა ვიყო ისეთი როგორიც ყველა მარა როცა ვინმე ზოგად რამეს ყვება ეგრევე ქვეცნობიერად ყველაში შევდივარ! მას რამეს უშავებენ მე მიშავებენ... მარა ისე არ მინდა ვიყო იმათნარი