ტიციან ტაბიძის ლექსი, დაწერილი 1923 წელს, დღევანდელობასთან ბევრი პარალელის გავლება შეიძლება

ჩემი სული დაგლეჯილი ხურჯინია
სპარსული რომ ჩამოაქვს ენზელიდან
შიგ ეტევა მთელი აზიის სისულელე
და ხარკს არ გადაიხდის საკავშირო რესპუბლიკისთვის.
რა შეედრება, როცა ყრუ სომეხი მუცელს იცლის
ექსპრესის მოლოდინში ვოკზალის გადაღმა
თქვენ ყველას ოყნა გჭირდებათ თქვენი დედა #####ან!!!…
ჩემს იქით პარიზია…
ელისეის მინდვრები…
ჩასუქებული ჟოფრი მოუტაციათ წმინდა ილიას ცხენებს,
პოლ კლოდელი კოცნის ჩინელი ქალის ბალღამიან ფეხს
და ტრისტან ტცარა ათამაშებს ”დადას” კუკლას.
ვზივარ მოედანში… შეღებილი ინით თათარი
აგორებს კამათლებს (ესეც კოსმეტიკაა და თავის გასართობი)
(ამბობენ არაბები ვარსკვლავთმრიცხველობენ).
უნდა იყო იდიოტი, რომ ძველებურად სწერო ლექსები
როცა სატურიის სანაოზე გლეხებს უხსნიან ელექტროფიკაციას
როცა პრეზიდენტია მიხა ცხაკაიაა.
მთაწმინდის შემოღამებას მარტო ბოზები ელიან
ერთი დარჩა ქუჩა გაუწითლებელი
ვის უნდა შენი ნაზი ლექსები
ორსული ქალიშვილები სიცილით იხოცებიან
თუ პოეტი ხარ, ყველაფერი მაგარი გქონდეს.

22 ოქტომბერი, 1923წ. თბილისი

ImereTinski
ეგ ხელმოწერა საიდან?

ImereTinski
არ გაგივა ეგეთები

ეგ არ შეიგინებოდა კაცო , ადრე გინება არ იცოდნენ

..............................

Uxeiro

signature-ზე ამბობ ?

ImereTinski
სად ნახე ეს ლექსი? შეგიძლია წყარო დალინკო?

s0uL

http://lib.ge/book.php?author=264&book=7360
* * *
… და ვიცი მე, საიდან მოვედი,

რომელი ქვეყნის ცხელი მზე მწვავდა.

მე დიდი მყავდა წინამორბედი,

წინამორბედი მაცხოვარს ჰგავდა.



და რომ ვერ ვმღერი, როგორც მე მინდა,

თანამედროვეთ კი არ ვედრები -

მე ძველი მახსოვს აღთქმები წმიდა

და დავიწყებულ ღმერთს ვევედრები.



ვარსკვლავთ ჟონგლერის, პოეტის, მაგის

ვიგონებ ქებას, მაღალს, შორეულს

და რესტორანში გამოღვიძებულს

მეძავი მაბნევს გამხმარ ნარგიზს.



ჰკივის ორკესტრი ხმაჩახლეჩილი,

ზარხოში ზანგი ბარბაცებს, ცეკვავს,

მეც შერცხვენილი, ჩამოგლეჯილი

მოვდივარ, როცა მსახური რეკავს.



…და ბალაგანის მოვკვდები მეფედ, -

რაღაც მეფური იყო ჩემს სულში;

დაგვაინებულ ხმად შემიერთეთ

თავენ, ვინც მღეროდით მზეზე წარსყლში!



1917 წ. თებერვალი, მოსკოვი