როგორ აღმოვჩნდი ჩიხში.

დიდი ხნის ფიქრის მერე მივხვდი რომ ჩემი პრობლემა ფსიქოლოგიურია. დედის ერთა ვარ შეძლებული ოჯახიდან, ბავშვობიდან ყველა მათამამებდა და მინერგავდნენ იმას რომ ძალიან კარგი ვარ და რომ ამ ქვეყნად მხოლოდ საუკეთესო მეკუთვნის მეც იმდენად გამიჯდა ეს ყველაფერი რომ ბოლობოლო დავიჯერე რომ ყველას ვჯობივარ ჩემს გარშემო ვისაც ვიცნობ და აი აქ დაიწყო ჩემი პრობლემები. მეგობრები თითქმის არ მყავს იმიტომ რომ ვერ ვუგებ ეს არა იმიტომ რომ აშკარა მოქმედებით გამოვხატავ რომ მე მათზე მეტი ვარ რამით ამის აღიარება ჩემს თავთანაც მიჭირდა, მაგრამ ხომ ვიცი რომ სულის სიღრმეში ასეთი ვარ სხვაზე უკეთესად ვთვლი თავს. არ მყავს მეორე ნახევარი ვინაიდან ეგოისტი ვარ მყავდა მაგრამ 6 თვიანი ურთიერთობის მერე მიმატოვა იმიტომ რომ როგორც საკუთრებას ისე ვექცეოდი მის სიყვარულს არ ვაფასებდი თითქოს ასეც უნდა ყოფილიყო რომ ვუყვარდი და სულ ჩემთან ერთად უნდა ყოფილიყო. ახლა კი ვარ ასეთ სიტუაციაში რომ ჩემ თავზე დიდმა წარმოდგენამ მიმიყვანა გაუბედაობამდე ვერ ვდგავ სერიოზულ ნაბიჯს ვერც ერთ სფეროში რათა მეშინია კრახის შემთხვევაში თავმოყვარეობა არ შემელახოს და ვგრძნობ რომ ჩიხში მოვხვდი დღე-დღეს, თვე-თვეს, წელი წელს მიყვება მაგრამ ჩემთვის არაფერი იცვლება ვარ ასე ჩემს ნაჭუჭში ჩაკეტილი თითქოს ჩიხში ვარ შესული და მისი კედლები ნელნელა ვიწროვდება და არ მინდა რომ ეს ასე გაგრძელდეს. თუ ვინმე რაიმე რჩევას მომცემს მადლობის მეტი რა მეთქმის.

არანაკლებ ცუდია როცა არავინ არ გამხნევებს და თავდაჯერებულობას არ გინვითარებს. საერთოდ, ორივე უკიდურესობა არასწორია. ალბათ მართლა ჯობია ფსიქოლოგს მიმართო.

ამპარტავნების წამალი თავმდაბლობააო,ეს ყველამ იცის ხოდა ეცადე გასცე სხვებისთვის სიყვარული და იყო თავმდაბალი და ეს პრობლემაც შესუსტდება (და თავმდაბლობა სულაც არ ნიშნავს შენი თავის უარყოფას არამედ სიყვარულით ურთიერთობაა სხვასთან)
წამრატებას გისურვებ ცხოვრებაში

სულის სიღრმეში,გინდაც გულის თუ გარემოცვისგან თავსმოხვეული აზრების სიღრმეში?

ამას გულისხმობდი,თუმცა "მარტო წვრთნა რას უზამსო... " ეგეც კი არის.
miishooo91
რჩევა რად გინდა,მეტ-ნაკლებად ჯანსაღად უყურებ და აფასებს შენს სიტუაციას და ეგაა მთავარი,ბევრს უჭირს ეს.შენ გაანალიზებული გაქვს შენი მდგომარეობა და შენვე ნახავ გამოსავალს.

თუმცა,ადამიანები მაინც რა ტიპები ვართ სამართლიანად თუ არასამართლიანად,მაინც სხვას ვაბრალებთ ხოლმე,თითქოს დედისერთა რომ ხარ და განებივრებული ბავშვი იყავი იმის ბრალიაო. არადა არაა....რადგან მრავალშვილიან ოჯახში აღზრდილსაც მოსვლია,მოსიდს და მოუვა მსგავსი,თან მას შეიძლება სულაც არ აძლევდნენ მოტივაციას და ჩამოყალიბდბება ისეთი პიროვნება,როგორიც აღწერე შენ და აი აქაც,იპოვის ახსნას და დააბრალებს ოჯახს და გარემოს.

ხო,და პიროვნებად ჩამოყალიბდებათქო ვთქვი,პიროვნება სხვაა და შენ სხვა ხარ,ის "შენ" ვერ შეიცვლება,უბრალოდ ხშირად ვერ ვხედავთ,ასე რომ ყველაფერი მარტივია და რაც მარტივია მეტად გენიალურია,სწორედ ეს გენიალობა აქცევს მას ერთი შეხედვით რთულად. ? ხო....

და თუ "მეს" ვიპოვით ისეთს,როგორიც არ გვინდა რომ გვეპოვა,მაინც არ უნდა შევცვალოთ ის,აზრი არა აქვს.... ანუ გამოდის ყველა ადამიანი მეტ=ნაკლებად მაატრებელია კეთილის და ბოროტის... ეს სხვა თემაა ცოტა...
პ.ს. იმედია არც ძაან მივედ-მოვედე და გასაგებად დავწერე... ?

miishooo91

აქამდე აღზრდას არ მიუყვანიხარ. არამედ შენს უნარს იაზროვნო ლოგიკურად და ანალიზის უნარს. შენი ნაწერიდან ჩანს ეს.
იმდენად ზუსტად იცი, რას რა შეიძლება მოყვეს, რომ ბევრ სავარაუდო ვარიანტს გათვლი, ბევრს ფიქრობ და თეორიულად ყველაფერს ხვდები, მაგრამ როგორც ყველა აზროვნებისმიერი ადამიანი, შენც უკან იხევ, როცა საქმე ეხება შეგრძნებებს. მანდ უკვე ვეღარ გრძნობ თავს როგორც თევზი წყალში :დ
ამიტომ თეორიული რჩევა იქნება ესეთი. რადგანაც მოცემულ მომენტში ანალიზის უნარი გაფერხებს, მოქმედების დაწყებისას მეტად დაეყრდენი ინტუიციას და ინფორმაციას. ნუღარ შეყვები ანალიზს და მომავლის განჭვრეტით ნუ დაკავდები. ყველა შეგრძნების გადატანა შეიძლება. ეს იქიდან ვიცით, რომ გვაქვს წარმატებული ადამიანების მაგალითები. თუ მაგათ გადაიტანეს ე.ი. გადატანადია.
აირჩიე მინიმუმი "არა"-ები და რისი გამოსწორებაც შეგიძლია, გამოასწორე. რისიც არ შეგიძლია, იმას შეეგუე და თქვი, რომ თუ მაგალითად ტრამპს შეუძლია შეეგუოს იმას, რომ საშინელი ვარცხნილობა აქვს მთელი ცხოვრება, შენც შეეგუები რაღაცას


This post has been edited by gramatikikina on 12 Mar 2014, 01:49