შიიტი1
Crazy Member
ჯგუფი: Members
წერილები: 2158
წევრი No.: 157120
რეგისტრ.: 13-December 12
|
#39456707 · 16 Jan 2014, 15:32 · · პროფილი · პირადი მიმოწერა · ჩატი
ეს ტექსტი რუსულად გამოქვეყნდა ინტერნეტში და დიდი გამოხმაურება და ვნებათაღელვა გამოიწვია. მომეწონა და ქართულად ვთარგმნე. მართალია, ისლამის შესახებაა, მაგრამ სხვებსაც შეუძლიათ, ვგონებ, რამე საინტერესო დაინახონ. ))
როგორც ცნობილია, ინტერნეტში მიმდინარეობს მძლავრი ანტიშიიტური პროპაგანდა სხვადასხვა ენებზე და ტექსტიც ამას ეხება.
"საქმე ისაა, რომ ანტიშიიტური პროპაგანდის ფესვები სპარსეთის ყურის ნავთობშეიხებთან მიდის. ამ მეფეებს და მეფუკებს ისლამი, ბოდიში და, ფეხებზე ჰკიდიათ, მაგრამ ირანის და მისი გავლენის ზრდის ეშინიათ, რასაც შიიზმის გავრცელებაში ხედავენ. ამიტომ უამრავ ფულს ხარჯავენ ანტიშიიზმის პროპაგანდაზე, მით უმეტეს რომ ნავთობდოლარები თავზე საყრელად აქვთ.
ეს როგორ ხდება? სადმე უდაბნოში პოულობენ გაუნათლებელ თავწაკრულ ბედუინს. ჩააცმევენ ნორმალურ ტანსაცმელს, დასვამენ ტელეკამერის წინ და მიდი, შეუბერე. საიტსაც გაუხსნიან და ეუბნებიან: „აი შენ ფული რამდენიც გინდა, ოღონდ ილაპარაკე შიიზმის წინააღმდეგ“.
ასე იქცევა მწვანე კუპიურების დანახვაზე ალაპარაკებული რეგვენი „დიდ შეიხ უსმან ხამისად“, ან კიდევ რომელიღაც „არურად“. მას აქვს ერთადერთი ამოცანა: უარყოს ყველაფერი, რასაც ლაპარაკობენ შიიტები და ამტკიცოს საწინააღმდეგო. თუ შიიტები იტყვიან, რომ ცა ლურჯია, მან უნდა დაამტკიცოს, რომ ცა მწვანეა. თუ შიიტები იტყვიან, რომ რეგვენის სახელია „უსმან ხამისი“, მან უნდა იძახოს, რომ მისი სახელია „ხამის უსმანი“.
ჭეშმარიტება აქ საერთოდ არავის არ აინტერესებს. ბედუინები შეკვეთას ასრულებენ.
ახლა კი საუდის არაბეთიდან, სადაც ძალიან ბევრი შეიხი, მეფე და ბედუინია, და კიდევ უფრო მეტი ნავთობდოლარი, გადავინაცვლოთ ჩრდილოეთში. მივდივართ ჩრდილოეთისკენ და ვხვდებით დაღესტანში, სადაც ცხოვრობს ერთი სოფლელი ბიჭი, სახელად ,,მაგომედი“. მაგომედს ბავშვობიდან უყვარდა ისლამი, კითხულობდა ყურანს და დადიოდა სოფლის მეჩეთში. ის თავისებურად გულწრფელი ადამიანია, თუმცა ცოდნა ნაკლები აქვს, მიუხედავად იმისა, რომ არაბული ისწავლა (ბიჭები დაეხმარენ, რომლებიც საუდის არაბეთში სწავლობდნენ).
მაგომედს ბავშვობიდან ესმოდა, რომ აბუ ბაქრი და უმარი - საუკეთესო ადამიანებია მოციქულ მუჰამადის შემდეგ. აბუ ბაქრი მას წარმოდგენილი ჰყავდა ჭაღარათმიანი ბაბუს სახით, ცოტათი გულუბრყვილოს, მაგრამ ძალიან კეთილის. უმარი კი მისთვის იყო ძლიერი დაღესტნელი მაჩოს განსახიერება: ეგრევე ხმალს რომ დაავლებს ხოლმე ხელს, და თავებს აჭრის მტრებს... მაგომედს გულწრფელად უყვარდა უმარი და ოცნებობდა, მისი მსგავსი გამოსულიყო.
მუჰამადის სხვა თანამებრძოლების შესახებ მას ცოტა რამ თუ გაეგო, თუმცა მაინც ყველა მათგანი უყვარდა, იმიტომ რომ ალაჰის მაცნემ თქვა: „ჩემი თანამებრძოლები - როგორც ვარსკვლავებია. რომელსაც არ უნდა გაყვეთ, სამოთხეში მოხვდებით“.
მაგრამ ერთ მშვენიერ დღეს მაგომედი, ინტერნეტში ძრომიალისას, შიიტურ საიტს წააწყდა. წინათ მას ყურმოკვრით ჰქონდა გაგონილი შიიტების შესახებ - რომ მათ რაღაც თავისი რელიგია აქვთ, რატომღაც ჯაჭვებს იცემენ სხეულზე აშურას დროს და კიდევ, ქვებს თაყვანს სცემენ, ასევე საკუთარი ყურანი აქვთ (რომელსაც მალავენ). ამ ჭორებს ადრე მაგომედი დიდ ყურადღებას არ აქცევდა. მაგრამ ახლა, ზოგადი განათლების გულისთვის, გადაწყვიტა წაეკითხა, რას წერენ თავად შიიტები. წაიკითხა და - შოკში ჩავარდა.
გონებაში ყველაფერი აირია. შიიტები ამტკიცებდნენ, რომ აბუ ბაქრი და უმარი საუკეთესო ადამიანები კი არა, უზურპატორები არიან, რომლებმაც ალის ძალაუფლება წაართვეს (ვინ იყო ალი, მაგომედმა მაინცდამაინც კარგად არ იცოდა, რადგან სუნიტურ წიგნებში მასზე ცოტა ინფორმაცია იყო. მხოლოდ გაგებული ჰქონდა, რომ ალი მეოთხე მართალი ხალიფა იყო). და კიდევ, შიიტები ამტკიცებდნენ, რომ მუჰამადის ყველა თანამებრძოლი არ იყო ღირსეული, რომ ისინი ერთმანეთში ომობდნენ, ბრალს სდებდნენ ერთმანეთს ურწმუნოებაში...
მაგრამ ყველა საშინელი ის იყო, რომ შიიტები ამას ამტკიცებდნენ სუნიტური წიგნების მიხედვით. სწორედ იმ წიგნების მიხედვით, რომლებიც მაგომედს ყველაზე სარწმუნოდ მიაჩნდა!
ნუთუ ეს ყველაფერი მართალია? ნუთუ ის, რაც მას ბავშვობიდან სწამდა, ტყუილი და სიცარიელე აღმოჩნდა, ზღაპარი?
რამდენი დღე მაგომედი აზრზე ვერ მოდიოდა. მან არ იცოდა, ვისთვის დაეჯერებია: თავისი მშობლიური, ჩვეული და მოსახერხებელი ისლამისთვის, თუ იმ სხვისთვის - რომელიც უცნაური, საშიში და მიუჩვეველი ჩანდა, მაგრამ ძალიან ჰგავდა სიმართლეს.
ყურანში ხომ წერია: „როცა მათ ეუბნებიან: „მიჰყევით იმას, რაც ალაჰმა მოავლინა“, - ისინი პასუხობენ: არა! ჩვენ წავალთ იმ გზით, რითაც ჩვენი მამები მიდიოდნენ“. ხოლო თუ მათმა მამებმა არაფერი იცოდნენ და სწორ გზაზე არ იდგნენ?“.
რაღაც იყო იმაში, რასაც გრძნობდა მაგომედი, მიმზიდველი, მძლავრი, ღრმა... იქნებ ეს არის ნამდვილი ისლამი?
მაგრამ ამას რომ გაყვეს, მაშინ რა ეშველებათ მეგობრებს, ახლობლებს? მაგომედს იმის გაფიქრებაც კი ჰზარავდა, რა მოუვიდოდა, თუკი შიიტად გამოაცხადებდა თავს. მეგობრები ვერ გაუგებდნენ. არადა, რა კარგად იყო ყველაფერი. ყველას უყვარდა სამეზობლოში, უკვე დაქორწინებას აპირებდა, მომავალი მეუღლეც მოძებნილი ჰყავდა მეზობელი სოფლიდან - ასევე მორწმუნე გოგონა სუნიტური ოჯახიდან, რომელსაც აბუ ბაქრი და უმარი უყვარდა.
არა, რაღაც გამოსავალი უნდა იპოვოს! შეუძლებელია, რომ ეს შიიტები მართალს ამბობდნენ!
მაგომედს გაახსენდა თავისი ამხანაგები, რომლებიც საუდის არაბეთში სწავლობდნენ და ოდესღაც არაბულ ენაში ამეცადინებდნენ.
„სალამ ალეიქუმ, ძმებო“, - ვა ალეიქუმ ასსალამ“. „ძმებო, ვინ არიან შიიტები? მე აქ მათი საიტი წავიკითხე, წერენ, რომ აბუ ბაქრმა და უმარმა ძალაუფლება წაართვეს ალის, ჩვენი წიგნების მიხედვით ამტკიცებენ ამას“. – „სუბჰანალლაჰ, ძმაო, არ დაუჯერო შიიტებს. ისინი ყველაზე უარესი ხალხია ადამიანთა შორის! მათ სპეციალურად ასწავლიან ტყუილების ლაპარაკს და მუსლიმთა მოტყუებას. გველებივით არიან. შიიტები იუდეებსა და ქრისტიანებზე უარესებია. ყველაფერი, რასაც ისინი ამბობენ, ტყუილია. სპეციალურად მოჰყავთ სუსტი და ყალბი ჰადისები, რომ შეცდომაში შეგვიყვანონ. არ იკითხო მათი წიგნები და საიტები, ძმა, ყველა სწავლული კრძალავს ამას! აი შენ რამდენიმე ბმული, სადაც საუდელი შეიხები ააშკარავებენ მათ ტყუილებს“.
მაგომედმა გახსნა ბმულები და... ყველაფერი თავის ადგილას დადგა. შიიტების ყველა მტკიცება უარყოფილი იქნა! რა ბედნიერებაა, რომ ისევ სწორ გზაზე დგახარ! ცხოვრება თავის კალაპოტს დაუბრუნდა.
არადა, კინაღამ წამოეგო შიიტების ტყუილებს, კინაღამ თავი დაიღუპა! რომ არა საუდიაში ნასწავლი ძმები, გაფიქრებაც კი შემზარავია, რა დაემართებოდა. მადლობა ალაჰს, რომ არსებობენ ბრწყინვალე შეიხები, რომლებიც ყველაფერს ხსნიან არგუმენტებით. ის ჰადისები, რომლებიც შიიტებს მოჰყავდათ, სუსტი აღმოჩნდა, ხოლო თავად შიიტები - მუშრიკები, კაფირები. შეხედეთ, როგორ იცემენ ჯაჭვებს სისხლის დენამდე აშურას დროს! როგორ ეთაყვანებიან ქვებს! როგორ ჭამენ ქარბალას მიწას! განა ეს არის ისლამი? ეს არის ალაჰის მოციქულის სუნნა?
რა ამაზრზენები არიან ეს შიიტები, რა ბილწები! მაგომედს უკვე მთელი არსებით სძულდა ისინი. სიკვდილის ღირსი არიან ეს რაფიდიტები! კინაღამ გზას ააცდინეს, ჩაუშალეს ქორწინება მშვენიერ ქალიშვილზე, რომელსაც აბუ ბაქრი და უმარი უყვარს!
მაგომედი ყველანაირად ახელებდა თავის სიძულვილს შიიტების მიმართ, რადგან ეშინოდა საკუთარ თავს გამოტყდომოდა ამ სიძულვილის ნამდვილი მიზეზის შესახებ. მიზეზი კი იყო სულის სიღრმეში დარჩენილი ეჭვი, რომელიც ტანჯავდა მას, როგორც ხიჭვი, რომლის ამოღება შეუძლებელია. მას ეშინოდა, დიახ, ეშინოდა, კიდევ ერთხელ განეცადა ის მდგომარეობა, რომელიც ერთხელ განიცადა და რომელმაც შეძრა, განეცადა ის ტკივილი, რომლითაც იწყება ჭეშმარიტებასთან შეხვედრა... "
--------------------
arsh313.com
|
მორწმუნის ტრაგედია, ანუ, ასე მარტივი არ არის ყველაფერი)
