ერლომ ახვლედიანი

რავიცი ვერ ვნახე თემა თუ არის დახურეთ.


ვინ რა იცით ამ ავტორის შესახებ? მე ახლახანს წავიკითხე მისი "ვანო და ნიკო" და მართლა შთაბეჭდილებების ქვეშე ვარ

მოკლედ მისი წიგნის ბოლოში ცოტა რამ ავტორის შესახებ წერია და აი ამოვწერ :


ერლომ ახვლედიანი ერთ-ერთი საუკეთესო კინოსცენარისტი იყო საბჭოთა კავშირში. ბევრი ქართული ფილმი გადაუღიათ მისი სცენარით. იგი 1933 წელს თბილისში დაიბადა. ივანე ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში ორიენტალისტიკას სწავლობდა, რის შემდეგაც მოსკოვის კინოდრამატურგიის ინსტიტუტი დაამთავრა. ვანო და ნიკო 1956-58 წლებში დაწერა. მოგვიანებით მოთხრობათა კიდევ ერთი კრებული გამოჩნდა - " ზარმაცი წრუწუნას ცხოვრება". ვანო და მხოლოდ 1961 წელს გამოსცეს , მანამდე კი ხელნაწერის სახით შემოიარა ნაცნობების წრე. ვერც ერთი გამომცემელი ვერ ბედავდა ხელი მოეკიდა ასეთი ექსპერიმენტული, არა-იდეოლოგიური ნაშრომისთვის.
"ვანო და ნიკომ" ქართული ლიტერატურის 15-საუკუნოვან ისტორიაში მითიური სახელი დაამკვიდრა.
უნგრელი რეჟისორის პეტერ მესაროშის ფილმი "სულელი ბროწეულის ხე" მთლიანად ამ მოთხრობაზეა დაფუძნებული.
მისი ნამუშევრები ითარგმნა რუსულ, სომხურ, გერმანულ, უნგრულ, სირიულ, არაბულ ენებზე, 2003 წელს კი ნიდერლანდურ ენაზეც.
პერსონაჟები, რომლებიც ხან ბავშვები არიან, ხანაც -მოხუცები, ზოგჯერ ლმობიერებას ასახიებებენ, ზოგჯერ კი - სისასტიკეს.
მოთხრობები შედგენილია სიტყვების მინიმუმით, გამონათქვამებით რომლებიც გამუდმებით მეორედბა.

"ვანო და ნიკო" ერთგვარი კატალოგია ადამიანებს შორის შესაძლო ურთიერთობებისა...

აი ერთ-ერთი მათი თავგადასავალი :
ვანო უცქერდა ქალს.
— რატომ მიცქერ, მოგეწონე?
ვანო უცქერდა ქალს.
— რატომ მიცქერ, არ მოგეწონე?
ვანო უცქერდა ქალს.
— რატომ მიცქერ... ნუ მიცქერ.
ვანო აღარ უცქერდა ქალს.
ვანომ პაპიროსი ამოიღო და შემდეგ დიდხანს ეძება ასანთი ჯიბეებში.
— რას ეძებ?
ვანო აღარ უცქერდა ქალს. ვანო ასანთს ეძებდა.
— ასანთს?.. აგერ ასანთი, — და ქალმა მიწიდან გამტვერილი ასანთი აიღო და ვანოს გაუწოდა.
ვანომ გაიღიმა.
— რატომ იღიმები?
ვანო აღარ იღიმებოდა. ვანომ გამოართვა ასანთი, კოლოფიდან ერთი ღერი ამოიღო და გაჰკრა, მაგრამ ქარმა ჩააქრო.
ვანომ დამწვარი ღერი კვლავ კოლოფში ჩააბრუნა.
გაჰკრა მეორე ღერი და ისიც ქარმა ჩააქრო.
ვანომ დამწვარი ღერი ისევ კოლოფში ჩააბრუნა.
გაჰკრა მესამე ღერი და ქარმა ის არ ჩააქრო, ვანომ პაპიროსს მოუკიდა და ასანთი ქალს გაუწოდა.
— გქონდეს სახსოვრად, — უთხრა ქალმა, — რატომ მიცქერ, შეგიყვარდი?
ვანომ ასანთი გულის ჯიბეში ჩაიდო.
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ.
ვანოს ნიკო ისევე უყვარდა, როგორც ნიკოს — ვანო. ვანოს ის ქალიც უყვარდა, რომელსაც უცქირა, უცქირა და მერე ძალიან შეუყვარდა და რომელმაც მას ასანთი უსახსოვრა...
მაგრამ ერთ დღეს ნიკოს ვანოს შეყვარებული შეუყვარდა...
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ.
მეორე დღეს ნიკო მივიდა ვანოსთან და სანთელი სთხოვა.
ვანოს მხოლოდ ერთი სანთელი ჰქონდა, მაგრამ, აბა, რა უნდა ექნა ვანოს, აიღო და მისცა სანთელი ნიკოს...
კიდევ კარგი, ასანთი არ სთხოვა ნიკომ...
ნიკო წავიდა და სანთელი აანთო და წერილი მისწერა იმ ქალს.
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ.
მესამე დღეს ნიკო მივიდა ვანოსთან და ქუდი სთხოვა.
ვანოს მხოლოდ ერთი ქუდი ჰქონდა, მაგრამ, აბა, რა უნდა ექნა ვანოს, აიღო და მისცა ქუდი ნიკოს...
კიდევ კარგი, ასანთი არ სთხოვა ნიკომ...
ნიკო წავიდა, ქუდი დაიხურა და პაემანზე შეხვდა იმ ქალს...
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ.
ნიკოს ძალიან შეუყვარდა ის ქალი, მაგრამ კიდევ უფრო უნდოდა შეჰყვარებოდა. მეოთხე დღეს ნიკო მივიდა ვანოსთან და იმ ქალისადმი სიყვარული სთხოვა ვანოს. ვანოს ერთი სიყვარული ჰქონდა იმ ქალისადმი, მაგრამ, აბა, რა უნდა ექნა ვანოს, აიღო და მისცა იმ ქალისადმი სიყვარული ნიკოს...
კიდევ კარგი, ასანთი არ სთხოვა ნიკომ.
ნიკო წავიდა და კიდევ უფრო შეუყვარდა ის ქალი.
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ.
როდესაც კიდევ უფრო ძლიერ შეუყვარდა ის ქალი ნიკოს, უნდოდა, დიდხანს გაგრძელებულიყო ეს სიყვარული და მეხუთე დღეს ნიკო მივიდა ვანოსთან და სიცოცხლე სთხოვა ვანოს. ვანოს მხოლოდ ერთი სიცოცხლე ჰქონდა. მაგრამ, აბა, რა უნდა ექნა ვანოს, აიღო და მისცა სიცოცხლე ნიკოს...
კიდევ კარგი, ასანთი არ სთხოვა ნიკომ.
ნიკო წავიდა და იმ ქალს გაუყო ვანოს სიცოცხლე და ისინი დიდხანს ცოცხლობდნენ...
ვანო და ნიკო მეგობრები იყვნენ...
მეგობრები იყვნენ ვანო და ნიკო და მეექვსე დღეს ნიკო მივიდა ვანოსთან და ერთგულება სთხოვა მეგობარს. აბა, რა უნდა ექნა მეგობარს, აიღო და მისცა ერთგულება მეგობარს!..
კიდევ კარგი, ასანთი არ სთხოვა მეგობარმა...
ვანოს აღარ უყვარდა ის ქალი, რადგან აღარ ჰქონდა იმ ქალის სიყვარული. ქალსაც აღარ უყვარდა ვანო, რადგან ვანოს აღარ ჰქონდა არც სანთელი, არც ქუდი, არც მისი სიყვარული, არც სიცოცხლე და არც ერთგულება. იმ ქალს ნიკო უყვარდა...
მეშვიდე დღეს ნიკო და ვანო ქუჩაში იდგნენ. ნიკომ აიღო პაპიროსი და დიდხანს ეძება ჯიბეებში ასანთი.
— რას ეძებ? — ჰკითხა ვანომ.
ნიკო ასანთს ეძებდა.
— ასანთს ხომ არ ეძებ? — შიშით ჰკითხა ვანომ.
ნიკო ასანთს ეძებდა.
ვანომ გულის ჯიბეზე მიიდო ხელი და გაახსენდა:
„— რატომ მიცქერ, მოგეწონე?..
— რატომ მიცქერ, არ მოგეწონე?..
— რატომ მიცქერ... ნუ მიცქერ...
— რას ეძებ?
— ასანთს?.. აგერ, ასანთი...
— რატომ იღიმები?..
— გქონდეს სახსოვრად...“
ნიკო ასანთს ეძებდა.
— ნიკო, მე მაქვს ასანთი და, გთხოვ, ნუ მთხოვ, თორემ მოგცემ... ის სახსოვარია...
ნიკო წავიდა და სხვას სთხოვა ასანთი.
ნიკო და ვანო მეგობრები იყვნენ.



ა ლინკიც http://lib.ge/authors.php?161





http://www.facebook.com/pages/Erlom-Akhvle...22092002?ref=ts

http://www.geocinema.ge/ge/scenari.php?kod5=127

This post has been edited by tinaland on 20 Apr 2010, 14:15

ეს კაცი გენიოსია, (რჩეულიშვილთან და ქარჩხაძესთან ერთად)
,,ვანო და ნიკო'' მისი ერთერთი საუკეთესოა
თუმცა ძალიან კარგია პატარ-პატარა ნოველები ( თუნდაც ,,შურიანი კაცის ამბავი'' და კიდევ მისი ,,აღუ'')
და საერთოდ მისი წიგნები იშვიათობაა
ბევრ ბუკინისტთან ვიყავი და ვერ მოვიძიე მისი წიგნები
მე სამი ტომი მაქვს ახალი გამოცემა და ძალიან მიყვარს.

tinaland

ვანო და ნიკო და ასანთი საუკეთესო მომენტია. (ჩემთვის ასოცირება ეს ნაწილი რჩეულიშვილის პატარა მოთხრობასთან ,,მე ხომ გუშინ გაგიცანი'')

პ.ს.

ჩემს პირად ბიბლიოთეკაში რამდენიმე წიგნია, თითქმის მსგავსი და , ცოტა არ იყოს, უცნაური წარწერით: ''მე, ნინო დარბაისელი ვიფიცებ, რომ ამ ბოლო ეგზემლარს არც არავის ვაჩუქებ, არც არავის ვათხოვებ''.
ახლობლები, ჩემი წიგნების თვალიერებისას თავფურცელზე ასეთ წარწერას რომ წააწყდებიან, ვუხსნი, რომ თავიდანვე ასეთი ძუნწი როდი ვიყავი, წიგნის ''გათხოვებისას'' .
ადრე , წიგნთა ''სიიეფეში'' რომელიმე გამოცემა რომ მომეწონებოდა და შემიყვარდებოდა, უამრავ ცალს ვყიდულობდი და საყვარელ ადამიანებს საჩუქრად ვურიგებდი.
''ვანო და ნიკო'' - ჩემთვის ერთი ამ წიგნთაგანია. დღემდე თითქმის ზეპირად ვიცი , მაგრამ მისი შავ-თეთრი გარეკანის დანახვა ჩემს თაროზე, ყოველთვის ახლიდან მახარებს.

აი, ისიც:




This post has been edited by nino darbaiseli on 20 Apr 2010, 23:19

http://lib.ge/authors.php?161

აქ არის რაღაცეები
"კაცმა, რომელმაც თავი დაკარგა"...მგონი ესე ქვია და ესეც ნაჰეთ : )

ვანო და ნიკო გადაუღია ვიღაც თუ არ ვცდები პოლონელ რეჟისორს და ამ ფილს თუ ნაჰავთ სადმე PM ში მომწერეთ : )

ჰო მე მგონი ასე ჰქვია, მეგობარმა მათხოვა ცოტა ხნით და მაშინ წავიკითხე

შემიყვარდა ძალიან

მოკლედ არის ერლომის სამტომეული გამოსული, თან ძალიან პრაკტიკულად წერია და წიგნის დიზაინიც უბრალო და ლამაზია, და იყიდეთ ვისაც არ გაქვთ წაკითხული ან ვისაც გაქვთ, თქვენ შვილებს აუცილებლად გამოადგებათ და უკეატესები გაიზრდებიან ამის წაკითხვის შემდეგ.

ფილმადაც გადაიღეს.. უნგრელმა რეჟისორმა პეტერ მესაროშიმ, რომელსაც თბილისში აქვს მიღებული განათლება და ქართულიც კარგად იცის.

http://www.tavisupleba.org/content/article/1521089.html

This post has been edited by Solveig on 21 Apr 2010, 15:21

ფეტვიაშვილის ნახატებით : ))

Solveig
ვბაჰ კაერგია მე პოლონელი ვიდოდი

Solveig

კარგი ინფო დადე.
და თუ იცი ეგ ფილმი იშოვება?

vizebi minda
ეგ კი აღარ ვიცი

კარგა ხნის ამბავია...

tinaland
vizebi minda
nino darbaiseli
Rumi
marikuna479
Solveig

ერთ-ერთ თქვენგანს პირადად მივწერე და ბარემ აქ მოვყვები. ამ წუთას ერთი წლების ნანატრი წიგნი მაპოვნინეს და თუ ამ მეორე ნანატრ წიგნსაც დავიბრუნებ, დავიჯერებ რომ მართლა ულამაზესი ზაფხული და გაზაფხულია და ყველაფერი მართლა კარგად იქნება.

ერლომის წიგნი მიყვარდა ერთი, ძალიან. 'კაცი, რომელმაც თავი დაკარგა და სხვა ამბები'. წიგნის ფესტივალზე ვიყიდე, ახალი გამოცემა, გამომცემლობა 'ლინკის',

მამშვიდებდა ხოლმე, გადაშლილს ვტოვებდი მაგიდაზე.
ჰოდა, ორი წლის წინ, ზუსტად ამ გაზაფხულზე დაწყებული რომანი სექტემბრისკენ იმით დამთავრდა რომ ჩემი შეყვარებული უცხოეთში გაფრინდა სასწავლებლად. ეს წინასწარ ვიცოდი, თუმცა იმ მხიარულ ბოლო დღეს რომ შევხვდი, ჩანთაში ეს ჩემი ერლომი მედო.
საკუთარი თავის დასამშვიდებლად, რა
ჰოდა, რაღაც ჯანდაბად, ამოვიღე ჩანთიდან. დახედა ერთხელ, ორჯერ. დაევასა.
რა მექნა : ( : D ავდექი და ვაჩუქე...
საღამოს გავაცილე აეროპორტში, გაფრინდა, წავიდა და წავიდა. ვსიო, აღარ მინახავს, ცოლი ჰყავს, შვილებიც ეყოლება მალე ალბათ და ა.შ.
და მთელი ეს წლები მენატრებოდა. და თან, ეს ჩემი წიგნიც მენატრებოდა და მჭირდებოდა სასტიკად. ზუსტად ეგ გამოცემა. ვეძებე, ვეძებე და ვერ ვიშოვე ვერსად. გათავდა ტირაჟი. გადავატრიალე მთელი თბილისი, წიგნის სააგენტოები და რა ვიცი.

ჰოდა, ვზივარ ასე და ველოდები როდის დავიბრუნებ ჩემს წიგნუკას. ის ჰქონდეს, ახალს ვიყიდი.

ოღონდ სად არის ეგ მითხარით

finika

კლუბი "ბითლზის" მოპირდაპირე მხარეს წიგნების მაღაზია რომ არის, იქ მაქვს ეგ წიგნი ორჯერ ნანახი...
იმედია მაღაზიის მდებარეობა არ მეშლება

"დილა უცნაური რამ არის – ის არსებობს",
"სუნი უცნაური რამ არის – ის არსებობს",
"სიბრალული უცნაური რამ არის – ის არსებობს",
"იმედი უცნაური რამ არის – ის არსებობს",
"ოთახის დალაგება უცნაური რამ არის – ის შესაძლებელია",
"გამოჯანმრთელება უცნაური რამ არის – ის არსებობს".

– ერლომ ახვლედიანი

http://siestabooks.blogspot.com/2011/04/blog-post_20.html

ხვალიდან უკვე იქნება წიგნის მაღაზიებშიც.

ამის დამწერს ეტყობა ფაქიზი სული რომ აქვს, ისეთი ახვლედიანის მკითხველს რომ სჭირდება
ნეტავი თუ იშოვა წიგნი, ფორუმზე აღარ წერს, თორემ აუცილებლად მივწერდი