არაყს ვხდიდით და ცხელი ქვაბის წინ მუზა მოვიდა - მაიტა მეც დამალეინეთო...
მეთქი ბაზარი არაა და მალენკოვის ლახტავოი შევუვსე...
მალალიტრაჟკა აღმოჩნდა...
მეტს ვეღარ დავლევო და ამას გაჩუქებთ, გეხუტუნეთ გულებშიო და წაფარფატდა სადღაც...
ლექსი და არაყი დაგვრჩა...
ცხადი იყო თუ სიზმარი ხუი ევო ზნაეტ...
მარა ორი ხელჩასაჭიდი ფაქტი გვაქვს, არსებობენ თურმე
ათასი წლის მერეც რიწისფერები იქნებიან