თამაშის მიღმა, ნიუანსები და გაფორმება

ჩემი აზრი მინდა გამოვთქვა და საინტერესო იქნება ყველა თქვენგანის აზრი, მიუხედავად იმისა მეთანხმებით თუ არა.

1. 3D ნახატები რაგბის მოედანზე, რამდენად არის თქვენთვის ხელისშემშლელი მატჩის მსვლელობისას, განსაკუთრებით ესეთი გაფორმება ჭარბობს სამხრეთ ნახევარსფეროში, ჩემთვის პირადად არაკომფორტულია და რთული მისადევნებელი როდესაც თამაში ამ ნახატებზე მიდის, ბურთის, მოთამაშის ტანის, ფეხების მოძრაობის დაფიქსირება, მინიმუმ 5 ფერს შორის გიწევს გარჩევა სად არის ხელი, ფეხი, ბურთი, სად რა არის მოკლედ..

2. დაახლოებით იგივე პრობლემა, გუნდების მაისურები, რაგბში როგორც იცით მინიმუმ ორფეროვანი ფორმებია ძირითადად, ზოლებიანი (მაისურები, შორტები) და ეს კვართებიც გადატვირთული ემბლემებითა და რეკლამებით, მაშინ როდესაც რაგბი თვითონ თამაში რთული მისადევნებელია მისი ნიუანსებიდან გამომდინარე და ამას ართულებს ფერთა მრავალფეროვნება გუნდის სამოსელზე. მარტივად რომ ვთქვა თვალი გიჭრელდება. ეხლა ნუ მეტყვის ბევრი რომ თვალი შეჩვეული აქვს და არ არსებულ ქულებს ნუ ჩაიწერს, საქართველოში წამყვან ლიგებს მე მგონი აღარცერთი არხი არ გადმოსცემს ეხლა, ჯი ემ ჯი იყო 2010-2013 წლებში მხოლოდ, სხვას ყველა მსურველს ინტერნეტით ცუდი ხარისხით უწევს თვალყურის დევნება ლაივში, ისიც დარწმუნებული ვარ მთელი საქართველოს მასშტაბით 20 კაცს მაქსიმუმ თუ ლაპარაკია ზელანდიისა და ავსტრალიის პირველობებზე.

გეთანხმები განსაკუთრებით 3D ნახატებზე... ფორმების აჭრელებას რაც შეეხება ზოგი მომწონს კიდეც რავიცი

BuTroSS_buTroSS_GaLI
თუ კარგი ხარისხით უყურებ თამაშს მე არ მიშლის.
მეორეს მხრივ ესაც ცალკე საქმეა რომელსაც ცოდნა უნდა ოდნავ თუ გადაამლაშე მართლა გამოდის ირანული საქონელი ლილოს ბაზრობაზე

აი კალათბურთი ავიღოთ სადაც პირველად NBA-ში იყო ნახატები პარკეტზე.
მაგის გარეშე წარმოუდგენელია. ჩიკაგოში ხარის თავის მაგივრათ რომ ჩვეულებრივი წრე იყოს ვერ წარმომიდგენია.
მაგრამ ეს ევროპული მოედნები და ყველაგან რეკლამები ტრაკზე, ზურგზე, საყელოზე ნერვებს მიშლის.
ასევე ფეხბურთში საფრანგეთის ჩემპიონატშია გუნდებს 10 ადგილას აწერიათ სარეკლამო სლოგანი და ეგაც არ მომწონს სასტიკად.
ბარსას გულსემატკივრობა თავის დროზე რომ დავიწყე ერთ-ერთი (არა ყველაზე მნიშვნელოვანი) ფაქტორი ის იყო რომ მაისურები ყოველგვარი წარწერის გარეშე ეცვათ და ესთეტიურად ლამაზი იყო. რეალს კიდე ეწერა საკმაოდ უხარისხო ტექნიკის მწარმოებლის სახელი ტეკა

დავუბრუნდეთ ისევ რაგბს ძაან გადავხტი ეხლა.
რაგბი ლიგაში გაცილებით მეტი წარწერაა მოედანზე ვიდრე ირბ-ულში.
საერთოდ ასე მგონია ეგ საქმე მაგათ დაიწყეს და აყვნენ მერე ესენიც.
მაგრამ ნრლ-ს აქვს კარგი ლოგო.
ეს აუცილებლადაა მოედანზე.
ხშირ შემთხვავაში ორივე გუნდის ემბლემაც.
ესენი ისეთი ჯიგრულებია რომ პირიქით უფრო მიგიზიდავს თამაშის საყურებლად.
ასევ მოედნზეა სხვა რეკლამებიც ძირითადად ლუდის ან ტოტალიზატორების.
მაგრამ ისეთ ფერებში რომ ჯდება საერთო ფონში და არ მოქმედებს ნერვებზე.

ინგლისურ სუპერლიგას ჯერ საშინლად არაესთეტიური ლოგო აქვს.
მერე გადაღების რაკურსიც უარესია.
და ატყობ რომ ეს მოედანზე დადღაბნილები არ უხდება ამ ყველაფერს.
ისევ და ისევ ხარისხისკენ მივედით.
კარგად გაკეთებული ასატანია, ცუდათ ხელის შემშლელი.
კარგი ერთმნიშვნელოვნად არ არის.

ზონებად კარგად დახაზული მონდორი, მხოლოდ არა გადატვირთული, ისევე როგორც კიდეებისკენ 22-მეტრიანში სპონსორების 3D ნახატები მგონი პრობლემა არ უნდა იყოს, პირიქით - მარკეტინგულად სწორი მიმართულებაა რაც რაგბის ყოველთვის აკლდა და მის მასობრიობას ხელს უშლიდა.

საკლუბო დონეზე შედარებით ნაკლებად, მარგამ სანაკრებო დონეზე, პრომო რგოლები, წინასამატჩო პერიპეტიები და სხვა ალბათ უნდა შუქდებოდეს.

ყოველი დეტალი 100 გრადუსი დუღილს და შესაბამისი ატმოსფეროს შექმნას უნად ემსახურებოდეს, არ გადაიტვირთოს "ზიზილ-პიპილოებით".

კლემრონში ტრადიციაა, რომ ყოველი თამაშის წინ ოთხშაბათ დღეს, გვიან ღამით საერკლამო ბანერები გააჭრელებულია კლერმონის მორაგბეების ფოტოებით, ხაზი, ღერძი, შერკინება, კომბინირებული, სათამაშო, სარეკლამო და ა.შ. ...
მანსტერსაც საინტერესო ტარდიცია ჰქონია, ტურის ცენტრალური მატჩების წინ გუნდი ვარჯიშის ნაწილს (მხოლოდ სირბილი) იწყებს ქალაქში და მიდის ბაზამდე - ხალხის გარემოცვაში - მოკლედ არის საინტერესო დეტალები, როემლიც უხდება სპორტს და არც ჩვენ გვაწყენდა, რა ვიცი...