მოკლედ დავწერ ჩემს ისტორიას შეძლება უკვე დამთავრეულია ყველაფერი მაგრამ დღესაც არ ვიცი დანებების გემო
18 წლის ასაკში შემიყვარდა პირველად ჩემი წლოვანები გოგო თავიდან ვმეგობრობდით როგორც ხდება სიმპატიები გვქონდა ერთმანეთის მიმართ , თავიდან მეგობარი ბიჭი ყავდა და ჩემთან არ ამბობდა ძალიან ბევრი საერთო მეგობარი გაგვიჩნდა , ნელნელა დავახლოვდით თითქმის ყოვედღე ვნახულობდი უნივერსიტეტში და ერთმანეთს კარგად ვუგებდით , ნელნელა ვხვდებოდი რომ მიყვარდებოდა მაგრამ ჩემს თავს ვერ ვუტყდებოდი შემდეგ როცა დავრწმუნდი რომ ნამდვილად მიყვარდა , სიყვარულში გა#####დი ძალიან რომანტიულად გავაკეთე ყველაფერი , ძალიან გაუხარდა და მითხრა რომ შეუძლოდ იყო და უნდა წასულიყო .
რა,ოდენიმე სათის შემდეგ მივწერე და დამიწყო კითხვების დასმა , გაურკვევლობაში ჩავარდნილს გავდა , რაღაცის თქმა უნდოდა და ვერ მეუბნებოდა , ბოლოს მაინც მითხრა რომ სხვა უყვარდა და ჩემთან ვერ იქნებოდა . მე კარგად ვიცოდი მისი თვალები რასაც ამბობდა და ფიქრობდა , იმ დღიდან არაფერი მითქვამ ჩემს გრძნობებზე რამოდენიმე დღე არ ვჩანდი , შემდეგ ყველაფერი დალაგდა და ისევ ძველებურად ვმეგობრობდით ვხუმრობდით ვიცინოდით , ყოველდღე ვხედავდით ერთმანეთს მანამდე სანამ არ დაშორდა შეყვარებულს , ჩემთვის არაფერი უთქვამს მაგრამ ყველაფერი ნათლად ეტყობოდა თვალებში , მიხვდა რომ მისი სიყვარული ნამდვილი არ ყოფილა და ეს მხოლოდ გატაცება იყო , მეგობრებთან საუბრის დროსაც მკაცრი იყო როცა სიყვარულზე ჩამოვარდებოდა საუბარი , ყოველთვის ცდილობს ბრძენივით მოიქცეს და იგივე შეცდომა არ დაუშვას , ეს რამდენჯერმე მაგრძნობინა , სანამ შეყვარებუს დაშორდებოდა გამოუალ მდგომარეობებში დავეხმარე , სიხარულისგან ლამის შოკში ჩავარდა , მეუბნებოდა შენ რომ ზრუნავ ჩემზე ასე არასოდეს არავსი უზუნია და არც არასოდეს მოველოდებოდი არავისგანო , მაგარმ მაშინ ჩემი გრძნობებზე არ ვსაუბრობდი , მის პირადში არ ვერეოდი .
შემდეგ იწყება ჩემი შეცომების კასკადი
როცა უნივერსიტეტში სწავლა მთავრდებოდა დაურეკე და პაემანი დაუნიშნე ამ დროს სხვაგან იყო და ჩემთან შეხვედრას ვერ მოახერხებდა , უთხარი რომ როცა ვნახავდი დაველაპარაკებოდი , სწავლის ბოლო დღე იყო რომ ვნახე ბოლოს გამოცდაზე აგვიანდებოდა და ცოტახანი შევაყოვნე ცოტა ვისაუბრეთ და მალე წავიდა შემდეგ ვერსად ვერ ვიპოვე როცა მივწერე მითხრა რატომ დამირეკე და რატომ მთხოვ შეხვედრას ვერ ვხვდები რა საჭიროა ეს ყველაფერი , ისედაც კარგად მიცნობ მეგობრობისთვის . ვიფიქრე რომ სხვა გზა არ მქონდა შეხვედრაზე ვეღარ დავითანხმებდი და ვუთხარი რომ მის გადაწყვეტილებას დიდ პატივს ვცემ და სულაც არ მეწყინება თუ უარს მეტყვის შეხვედრაზე , ცოტა ცივად გამომივიდა მაგრამ , პასუხად მადლობები მივიღე .
კიდევ ერთი ჩემი შეცდომა რომ ამის შედეგ 1 თვე არ ვეკონთაქტებოდი არც ვნახულობდი , არ ვიცოდი ამით რისი მიღწევა მინდოდა , შემდეგ როცა მივწერე გაუხარდა ერთმანეთი მოვიკითხეთ როგორც ხდება ძველებურად ვიჭორავეთ რაღაცები გავიხსენეთ ასე გრძელდებოდა 2 თვე , ჩემთან მიმართებაში გახსნილი იყო არაფერს მიმალავადა და ყველა თემაზე ვსაუბრობდით ბევრ რამეში ვეთანხმებოდით ერთმანეთს ზოგ რამეში განსხვავებილი აზრი გვქონდა , მაგრამ ბოლოს მაინც ერთ დასკვნამდე მივდიოდით .
ერთხელ როცა მოვიკითხე პასუხი არ გამცა შემდეგ კიდე მოვიკითხე , რამოდენიმეჯერ კიდე ივწერე და პასუხს არ მცემდა , 4 დღის შემდეგ მომწერა ეხლა ვნახე შენი მოწერილები , როცა ვხვდებოდი მაშინათვე ნახულობდა . ცოტა გავბრადი და 2 კვირა არაფერი მივწერე ,ორი კვირის შემდეგ მივწერე რომ მენატრებოდა , რაზეც ნაწყენი დარჩა , შემდეგ ვეცადე გამომესწორებინა სიტოაცია და ცოტა დავმშვიდით , მერე ისე ვიქცეოდი რომ ყველაფერეს ვეუბნეოდი რასაც ვფიქრობიდი არაფერს ვუმალავდი რაზეც ვკამათობდით მეუბნებოდა რომ ეს გატაცებაა და გადამივდილს მალე კარგად ვიქნები , არაერთხელ სცადა რომ დამხმარებოდა ყველაფრის დავიწყებაში . მაგრამ არ გმოსდიოდა , ზოგჯერ არც მწერდა ,. ბოლოს იმ დონემდე მივიყავნე გოგო რომ მითხრა რომ არ ვიცი რის მიღწევას ცდილობ მე შენთვის არაფრის მოცემა არ შემიძლია , შენ შენთვის იყავი კარგად , მე ჩემთვისო
არ ვიცი უკმაყოფილების გრძნობა რატომ გამიჩნდა მის მიმართ , მე ხომ არაფერს ვითხოვდი მისგან , ჩემთვის ისიც საკმარისი იყო რომ არსებობდა და ეხლაც ეს მაძლიერებს . ბოლოს ვეცადე ყველაფერი მეღიერებინა და ბოდიში მომეხადა , რასაც აზრი არ ქონდა . ისეთი კეთილია ყველაფერი მაპატია მითხრა რომ ყველაფერის დავიწყე , ვითომ არაფერი არც მომხდარაო , რათქმაუნდა მე ვერ დავივიწყებ , მაგრამ უთხარი რომ მისთვის ჩემი გრძნობები არ იარსებებდა , რადგან თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი , რაზეც შევთანხმდით , ვუთხარი რომ იშვიათად მივწერდი და ამყველაფერს იმიტომ გავაკეთებდი რომ ის დროს დიდ პატივს ცემდა , მე კიდ დრო მჯირდებოდა რომ გამოვსწორებულიყავი , ამის შემდეგ იშვითად ვწერ , ჩემს გრძნობები მისთვის აღარ არსებობს , შეიძლება ითქვას ვმეგობრობთ , მაგრამ იმის შემდეგ რაც გადავიტანეთ უფრო შემიყვარდა , იმდენად შევეგუე ამას რომ , ვამბობ ცალმხრივი სიყვარული არ არსებობს და სისულელეე მეთქი მარტო ჩემი შეცდომები მტანჯავს და დანარჩენით ბედნიერი ვარ , ამ ყველაფრის შემდეგ დიდი გამოცდილება მივიღე და იგივე შეცდომების დაშვებას არავის ვუსურვებ რაც მე დავუშვი .
ახალა აღარ ვიცი როგორ მოვიქცე , საიდან მივუდგე , ანდა ჩემი შეცდომები როგორ გამოვისყიდო . იმის შანსი რომ შევუყვარდები თითქმის ნულია , მან ჩემში ყველა ჩემი პატარა სისუსტე დაინახა რაც არავინ იცოდა .
გოგონა რომელიც ჩემს მიმართ სიმპატიით იყო განწყობილი ჩემი უგუნურების გამო სულ გავიცივე გრძნობები ახლა ამას ვიმკი
არც ვიცი ასე რამდენ ხანს გაგრძელდება შეიძლება მრავალი წელი ვიყო ასე , ყველაფერი უფლის ნებაა , როგორც ტექსტის დასაწყისში ავღნიშნე არასოდეს არ დავნებივარ არაფერს და არავის , რაც ჩემი წარმატების საწინდარია და ამით ყოველთვის ვიწვევ ჩემი გარშემომყოფების გაოცებას.
იმედგაცრუებული სიყვარული, იმედგაცრუებული სიყვარული
