'' I have no money, no resources, no hopes. I am the happiest man alive.”
- Henry Miller
* * *
შენ ხარ მარტო,
ქუჩის კუთხეში მდგარო,
Hot Dog – ების გამყიდველო, მსუქანო ქალბატონო.
შენს თვალებში შიშია.
შენ ცხოვრობ სადღაც 69-ესა და 21 -ეს კუთხეში
იაფფასიან ბინაში,
სადაც ყოველღამე ტირი,
რადგან ხმის გამცემი არავინ გყავს.
შენ მარტო ხარ
N 127 ავტობუსის მექსიკელო მძღოლო,
შენ ყოველდღე იწერ პირჯვარს
წმინდა პეტრეს კათოლიკურ ეკლესიასთან,
და გჯერა, რომ ზეცაში ვიღაც
აუცილებლად შეისმენს ლოცვას
და მშიერს არ დატოვებს შენ
მრავალშვილიან ოჯახს.
შენ მარტო ხარ
დინ ლამბერტ,
ჩემო ბავშვობის მეგობარო.
შენ პატარა ბინაში
ყოველ დღე ანძრევ,
და ძალიან ბევრს სვამ
და გგონია რომ არავითარი პერპსექტივა არ გაგაჩნია.
დინ ლამბერტ,
შენ მარტოობის ანგელოზი ხარ
და მალე გაფრინდები
იმ წყეული ბინიდან.
შენ ხარ მარტო
ნენსი, ჩემო გოგო.
ყველა ფიქრს საკუთარი თავის სიძულვილისკენ მიყავხარ,
რადგან შენი მოქმედებები უშედეგოა,
რადგან ვერაფერს ცვლი
რადგან ცვლილებები დაგვიანებულია.
მარტო ხართ თქვენ
ნიუ-იორკელო პოეტებო,
მარტო საკუთარ მარტოობაში,
თქვენ კითხულობთ სევდიან ლექსებს მანჰეტენის
იაფფასიან ბარებში,
ილეშებით იაფფასიანი ალკოჰოლით
და გჯერათ,რომ სამყარო ოდესმე შეიცვლება.
მარტო ხარ , შენ ღმერთო
სადღაც ღრუბლებში და სადღაც არსად,
საიდანაც ყოველდღე საინფორმაციო გამოშვებებივით
უყურებ შენს დაკარგულ შვილებს,
რომლებიც მარტოობისთვის გაწირე.
და მარტო ხარ შენ ჰანს პრომველ,
არაპოპულარული ლექსების ავტორო,
რომელსაც მარტოობა დეენემში გაქვს,
შენ მარტოობას თავს ვერასოდეს დააღწევ,
ამიტომაც საკუთარი თავი განაწყვე
უარესის მოლოდინისთვის.
თარგმანი : გიორგი პროლეტარი-შონია
* * *
მარტოობის მანიფესტი, ჰანს პრომველი
