ე.ი. თითონ პროცესი როგორ იყო:
გაგიკეთებენ ოყნას, მერე წაგიყვანენ პოსტ ოპერაციული ოთახია, იქ დაგახვევენ ბინტებს, მოგაწერინებენ ხელს ხელშეკრულებაზე, ანუ სპინალურს რო იკეთებ მაგაზე,
მერე გაგიყვანენ საოპერაციოში...იქ დაგსვამენ საოპერაციო მაგიდაზე და ანესთეზიოლოგი გელაპარაკება რაღაცეებს
მერე მოგკუზავს რაღაცნაირად და თითონ ფრჩხილით
გაჭერს იმ ადგილებზე სადაც ნემსი უნდა გაგიკეთდეს... მაგ ადგილს რო მონახავს, მერე ოოდნავ კოღოს ნაკბენივით იგრძნობ რაღაცას, და მერე ხერხემალში ოოდნავ დენის დარტყმასავით (მტკივნეულად არა)... ამის მერე წამოვა ფეხებში სითბო და დაგაწვენენ. დაგესევიან ქალები, აქეთ წნევის აპარატზე გაერთებენ, იქით რაღაც გადასხმას გიდგამენ,
ვიღაცა შარდის კათეტერს ჩაგიდგამს (ვერაფერს ვერ გაიგებ), ვიღაცა მუცელზე რაღაცეებს გისვამს, წინ ფარდას ჩამოაფარებენ, ცხვირში ჟანგბადს გაგიკეთებენ და ა.შ.
ეს ხდება უცებ-უცებ, ყველა თავის საქმზე ბზღრიალებს მოკლედ
რაც შეეხება შეგრძნებებს... ფეხებს უკვე ვეღარ ვამოძრავებდი, მაგრამ მუცელზე რო მისმევდნენ რაღაცას ვგრძნობდი. ანესთეზიოლოგს რო ვკითხე ამას უნდა ვგრძნობდე მეთქიი,
დამამშვიდა მაგეებს იგრძნობო, ტკივილს ვერაო, ნემსი აიღო და მუცელზე დამარჭო რამდენიმეგან და მართლა ვერ ვიგრძენი... ოპერაციის დროს იგრძნობ რო გეხებიან,
ნუ ისე არა როგორც ჩვეულებრივის შეხება, იგრძნობ რო დაგეჯაჯგურებიან, განსაკუთრებით ბავშვის ამოყვანის დროს, მაგრამ ტკივილს საერთოდ ვერაფერს, ვერც გაჭრის დროს, ვერც გაკერვის დროს და ვერც ოპერაციის მერე რამდენიმე საათი, მაგისი არ შეგეშინდეს
მგონი არაფერი გამომრჩა, თუ კიდე დეტალები გინდა არ მოგერიდოს მკითხე. :*
Mafanyaუცაცუნე მაგარია
ჩემი გაჭირვება მქონდა ვერც ვიჯექი, ვერც ვიწექი, ვერ ვტრიალდებოდი და ბავშვი რო მომცა ისეთ ცუდ პოზაში ვიწექი
ძუძუ კი არა ჩემი თავი ძლივს მეჭირა. კიდე კაი დედაჩემი იყო იქ და მერე გამომართვა ბავშვი, ძლივს გავსწორდი და მერე ვუცაცუნე მეც ტუჩებზე
· 
სამშობიაროები, II
