ერთ ისტორიას მოვყვები:
დიდი ხნის წინ რეპეტიტორთან გავდიოდი მომზადებას, ხოდა მასწავლებელმა დაპატიჟა ყველა მშობელი და ბავშვები. აგვიხსნა რას გავლით, რამდენხანში... როგორ უნდა მოვიქცეთ ა.შ ბოლოში დააყოლა ფასი, ნუ სიტყვაზე:
- ყველაფერი ეს ეღირება 100 დოლარი...
ამ დროს ერთი უკმაყოფილო მშობელი გაოცებული იძახის, ნუ ყვირის:
- კი მარა სხვები ამ ყველაფერს 500 დოლარზე ნაკლებად არ აკეთებენ?!
მშვიდად პასუხობს მასწავლებელი:
- კიბატონო, თქვენთვის ქალბატონო ექსკლუზიურად 600 დოლარი ეღირება...
============= ============= ============= ============= ============= =============
წამოვიდგინოთ ესეთი სიტვაცია: შენ შეაგროვე 100 დოლარი და დაიწყე თაფლის წარმოება... აი წარმოებაც არა, პროსტა ფურცელი აიღე და დაწერე: იყიდება თაფლი. მე მოვდივარ და ვხდევა ნაწერს და ეგრევე შემოვდივარ
- გამაჯობა!!! ეს გარეთ რო წერია თაფლი ნუთუ ეს მართალია? თქვენ იცით როგორ მიყვარს თაფლი?! მე ძალიან გამიხარდა და მინდა ვიყო მონა... კი კი არ მოგესმათ! თქვენ ისეთ კეთილ საქმესაკეთებთ რო მზად ვარ უნგაროდ მოუავო ყველაფერს ხოლო შაბათ კვირა ვიდგე სადმე მეტროს წინ და ბოლო ხმაზე ვიყვირო:
- საუკეთესო თაფლი!!!
მე მზად ვარ მოუყვე თქვენს შესახებ ყველას და ყველაფერს
პროსტა ძალიან ძალიან გამიხარდა რო თაფლს აწარმოებთ
შენ მთელი ეს 10 - 15 წუთი მიყურებ და გულში ფიქრობ:
- მე მაქვს 100 დოლარი, ფურცელი რომელზეც წერია: ვყიდი თაფლს და კალამი! ეს ვინ ჯანდაბა? რა უნდა ჩემგან? ჯერ არ გამიხსნია არაფერი და უკვე კლიენტი მოვიდა?!
ამ დროს შენს თავს აძლევ ძალიან ძალიან მნიშვნელოვან კითხვას:
- მე ფირმის ქართველი დირექტორი ვარ თუ გამყიდველი?
ნი დაი ბოგ!! იმენა ნი დაი ბოგ მართლა კლიენტები რომ მოვიდნენ და შენგან რამე იყიდონ?! არა პროსტა ხო აზრზე ხართ?! კიდე ერთხელ მე პროსტა ფირმა გავხსენი ტო!!
კლიენტი რა ჯანდაბად მინდა?!