არადა ბავშვობაში ორივე უნიფხვოები იყვნენ

1. ბენზინი ღირდა წყალზე იაფი – 1ლიტრი ბენზინი – 0,14 $
2. ახალდაქორწინებულებს ჩუქნიდნენ 64 000 $ ბინის შესაძენად.
3. განათლება და მედიცინა 100% უფასოა იყო.
4. ოჯახის თითო წევრზე სახელმწიფო იხდიდა წელიწადში 1 000 $.
5. უმუშევრობის დახმარება იყო – 730 $.
6. დახურა ნატოს საომარი ბაზები
7. ექთნის ხელფასი — 1 000 $.
8. ყოველ ახალდაბადებულზე იხდიდნენ 7 000 $.
9. პირადი ბიზნესის გახსნისას ერთდროული მატერიალური დახმარებაა — 20 000 $.
10. მსხვილი და მძიმე გადასახადები აკრძალული იყო.
11. მთლიანი შიდა პროდუქტი მოსახლეობის 1 სულზე – 14 192 $.
12. განათლება და სტაჟირება საზღვარგარეთ – სახელმწიფოს ხარჯზე.
13. მრავალშვილიანი ოჯახებისთვის არსებობს მაღაზიების ქსელი სიმბოლური ფასებით მნიშვნელოვან საკვებ პროდუქტებზე.
14. ვადაგასული პროდუქტების გაყიდვისთვის – მაღალი ჯარიმები და პოლიციის მიერ დაკავება.
15. აფთიაქების ნაწილი – უფასო წამლების გამოწერით.
16. წამლების გაყალბებისთვის – სიკვდილით დასჯა.
17. ბინის გადასახადი – არ არსებობდა.
18. ელექტროენერგიის გადასახდი არ არსებობდა.
19. სპირტიანი სასმელების გაყიდვა და გამოყენება აკრძალულია – „მშრალი კანონი“.
20. ბინის და მანქანის საყიდელი კრედიტები – უპროცენტო.
21. მაკლერების მომსახურება აკრძალული.
22. მანქანის შეძენის 50%მდე იხდის სახელმწიფო, სამამულო მებრძოლებს – 65%.
23. სათავეში მოსვლისას, პირველ რიგში გაყარა საერთაშორისო კორპორაციები. მხოლოდ მუმარ კადაფის დროს სამხრეთ ლიბიამ დაიმკვიდრა სახალხო უფლებები.
40 წლის მმართველობის მანძილზე ლიბიის მოსახლეობა 3ჯერ გაიზარდა. ბავშვთა სიკვდილიანობა შემცირდა 9% -ით. სიცოცხლის ხანგრძლივობა გაიხარდა 51,5დან 74,5 წლამდე. კადაფიმ მიიღო ლიბიის მსოფლიო საბანკო სისტემიდან გამოყვანის გადაწყვეტილება და მის მაგალითზე მიბაძვა სურდა არაბეთის 12 ქვეყანას.
მიმაგრებული სურათი