ერთხელ კიბიდან დამაგორა და როცა ამოვედი, სიცილით მითხრა რა დაგაგორეო
რაზეც მეც გამეცინა, ჰა-ჰა!
კლასში ხშირად ტაქიკარდიის შეტევები მემართებოდა, პირველი შეტევის დროს ჩემი დებილი დამრიგებელი დებილივით მისინჯავდა პულსს, მერე სკოლის დებილ ექიმთანაც წამიყვანეს და ისიც ისე დებილივით მსინჯავდა მაგრამ ვერაფერი გაიგეს.
როცა გავიზარდე მე თვითონ ინტერნეტით დავუდგინე ჩემ თავს დიაგნოზი.
https://en.wikipedia.org/wiki/Wolff%E2%80%9...3White_syndromeახლა როგორღაც ვისწავლე კონტროლი, ერთი იმას მივხვდი რომ საჭმლის მიღებები არ უნდა გამოვტოვო, ძილის წინაც ყოველთვის ვჭამ 1 ბანანს, რომ ძილში გულმა არ შემაწუხოს.
ბავშვობისას როცა მთელი დღე ქუჩაში ვეგდე, ბუნებრივია ხშირად ვერ ვჭამდი, ამიტომ შეტევებიც ძალიან ხშირად მემართებოდა, თუმცა საჭმელი ისედაც არ იყო, ისეთი გაჭირვება იყო.
ჰიჰიკომორი რომ გავხდი მაგის ერთერთი მიზეზი ალბათ ჩემი გული იყო, მე სიმშვიდე მჭირდებოდა.
ბავშვებთან ჩხუბს ყოველთვის ვერიდებოდი, ვიცოდი რომ ჩემი გული მაინც დამაღალატებდა და მაინც ვერავის მოვერეოდი, კლასში ყველაზე დაბალი და ყველაზე გამხდარი ბიჭი ვიყავი.
სდაჩებს არასდროს ვაბრუნებდი, ###ბავშვები სარგებლობდნენ ამით.
ასე რომ სკოლის პერიოდიდან სახელი ლევანი მეზიზღება (ნიმროდელთან პრობლემა არ მაქვს)
მალხაზი რომელიც თავის თავს ლევანად ასაღებს ჩემთვის აბსოლუტურად გულისამრევია!
ლევან შუშტაკაშვილის დედას ######
