სიტუაციას ავხსნი და რამე კაი რჩევები გამოუშვით თორემ უფ.. 2 კვირაში წავალ და მერე ვნახავ კია ოდესმე?
ჩვენ ეზოში საგზაო უკვე 3 კვირაა მუშაობს, 3 არანორმალური კვირა გავატარე....

ამ "ჩემი" ბიჭის ყურებით დღე და ღამე ამერიაა, პირველი დანახვის მერე ესე ვარ, რომ ვუყურებ ვიბნევი, რომ შემომხედავს ხომ საეერთოდ მბურძგლავს. მხოლოდ გამარჯობით შემოიფარგლება ჩვენი შეხვედრა, ყოველ დილით 9 საათზე ვდგები მარტო მაგის გულისთვის რომ რომ მოვა და ყურებით დავტკბები, საოცარ ემოციებს იწვევს... სულ მასზე ვფიქრობ ერთი სიტყვით ცუდ დღეში , რომ გავხედავ და ისიც გამომხედავს და გამიღიმებს სახლში გავრბივარ...
ბაზარი არაა ინიციატორიც ვყოფილვარ და გამიცნია კიდეც მარა ქართველი არასდროს.... ამიტო არ ვიცი რა როგორ რანაირად

სულ არ დავაფრთხო...

ან არასწორი წარმოდგენა არ დარჩეს ან რავი,
ვაბშე არ ვიცი როგორ მოვიქცე ,რა ვქნა , როგორ გავიცნო?