ემილ ზოლა

ემილ ფრანსუა ზოლა (ფრანგ. Émile François Zola; დ. 2 აპრილი, 1840 — გ. 29 სექტემბერი, 1902), გავლენიანი ფრანგი მწერალი, ნატურალიზმის ლიტერატურული მიმდინარეობის უმნიშვნელოვანესი წარმომადგენელი, თეატრალური ნატურალიზმის განვითარებაში მნიშვნელოვანი წვლილით, და საფრანგეთის პოლიტიკური ლიბერალიზაციის წამყვანი ფიგურა, დრეიფუსის საქმის გამოძიების აქტივისტი.

ემილ ზოლა იტალიურ-ფრანგული წარმომავლობის ოჯახში დაიბადა. მამამისი იტალიელი ინჟინერი, „ექსის“ წყალგაყვანილობის სისტემაში მუშაობდა. ზოლამ ბავშვობა ექს-ან-პროვანსში გაატარა, სადაც იგი მხატვარ სეზანს დაუმეგობრდა. ბუნებით რომანტიკოსი ემილი ბავშვობიდანვე ლექსებს წერდა. შვიდი წლისაც არ იყო, მამა რომ გარდაეცვალა და ოჯახი უსახსროდ დარჩა. 1858 წელს დედამისი საცხოვრებლად პარიზში გადავიდა. ემილი პარიზისა და მარსელის ლიცეუმში სწავლობდა, პარიზში უსახსროდ დარჩენილი ყმაწვილი იძულებული იუო თავშესაფარში ეცხოვრა, რომელიც სავსე იყო ქურდებით, მაწანწალებითა და მეძავებით. იგი საშინელ სიღარიბეში იმყოფებოდა. ზოლა საშუალო ტანის, წვერიანი, ძალიან მგრძნობიარე მამაკაცი იყო, რომელსაც სახეზე მუდმივი მელანქოლია აღბეჭდვოდა. ახლომხედველი ზოლა ცოტა ენასაც უკიდებდა, თუმცა მშვენიერი ტენორი გახლდათ. მან იცოდა ჭამის "ფასი". 40 წლისა 100 კილოგრამს იწონიდა. 1887 წლიდან მკაცრი დიეტის დაცვით, მან გახდომა მოახერხა.

ახალგაზრდობაში ემილს შეუყვარდა ლუიზა სოლიარი, თავისი მეგობრის და. თავშესაფარში გატარებულმა წლებმა ზოლას ქალებთან ურთიერთობა ასწავლა 25 წლისა გატაცებული იყო ალექსანდრა მელით, რომელიც მასზე ერთი წლით უფროსი იყო.

ნაფტალინი...

ზოლას ამ ნაწარმოებს Germinal ქართულად რა ჰქვია ხომ ვერ მეტყვით?

ValenTine_Kelly
ჟერმინალი

monogamist
გმადლობ.


---------------------------------

"აბე მურეს შეცოდებამ"დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე.

ეხლა ვკითხულობ ხაფანგს. ნახევარზე მეტი წავიკითხე

ეს რა შესაყვანი იყო 50 აუცილებლად წასაკითხ წიგნებში. ფაქტიურად სერიალია რა. თუნდაც აბე მურე შეეყვანათ

This post has been edited by iverieli on 25 Oct 2020, 12:52

ერთი შეხედვით.. ვითომ დიდი არაფერი, მაგრამ ზოლას მაინც ძალიან კარგად და სიღრმისეულად აქვს აღწერილი ის სოციალური მოდელი, რომელიც წინა საუკუნის დასაწყისში
იქმნებოდა და ინდუსტრიალიზაციის, მას პროდუქციის და მთელი თანმდევი პროცესების შედეგად ტრანსფორმირებული საზოგადოების კონტურებს ქმნიდა..

ორი ნაწარმოები მაქვს ჯერ-ჯერობით წაკითხული: ქალთა ბედნიერება და ხაფანგი..

ქალთა ბედნიერება -> კარგად აღწერს მას პროდუქციის შედეგებს სამომხმარებლო ბაზარზე და ვგრძნობთ როგორ იბადება ნელ-ნელა ეს კონსუმერ ორიენტირებული წარმოების მოდელი
სადაც უფლება არ გაქვს რომ გაჩერდე და თუ გინდა რომ კონკურენციას გაუძლო - შენც ვალდებული ხარ ამ პროცესში ჩაერთო. ეი ჯაჭვი იქმნება მომხმარებლების და ბიზნესის, სადაც არც
მომხმარებელს და არც ბიზნესს არ აქვს ერთ ადგილზე გაჩერების და მოსვენების უფლება.. ბიზნესიც უნდა გაიზარდოს და უფრო მეტ წარმოებაზე გადავიდეს, ხოლო მომხმარებელმაც უნდა
მოუმატოს ფულის ხარჯვას და მეტი & მეტი პროდუქციის ყიდვა დაიწყოს ყოველწლიურად. შედეგად იქმნება რაღაც never ending loop - რომელიც ერთგვარი ხაფანგივითაა და გამოსვლის შესაძლებლობას არ გაძლევს.

ხაფანგი -> ხოდა აქ უკვე აღწერილი აქვს ამ ახალ ეკონომიკურ მოდელზე გადასვლისას - საზოგადოების დაბალი სოციალური ფენები და მათი ყოველდღიურობა. ბუნებრივია რომ როდესაც ბიზნესი ვერ ჩერდება და მუდმივად
უნდა გაიზარდოს - ჩვეულებრივი ადამიანებიც ვეღარ ჩერდებიან და სულ უნდა იმუშაონ, იმიტომ რომ ერთის მხრივ ბიზნესის შემადგენელი ნაწილები არიან და მეორეს მხრივ მომხმარებლები ანუ მრეცხავი ჯერვეზა რომელიც
დღეში 15 საათს მუშაობს და 5 ეკიუს ახდევინებს კლიენტებს თითო ვედრაში, ამავდროულად მომხმარებელიცაა - რომელიც ამ ვირული შრომით ნაშოვნ ფულს სხვა ბიზნესებს ახარჯავს და ვალებს იკიდებს, იმ იმედით რომ 20 საათს იმუშავებს, 5
ეკიუს მაგივრად 10-ზე ავა და ამ ვალებს გადაიხდის.. მაგრამ ეს პროცესი არ მთავრდება და არ მთავრდება..

და მერე უკვე მივდივართ მორალური ღირებულებების რღვევასთან და გადაგვარებულ საზოგადოებასთან, რომელიც იმდენად ჩაფლულია ამ ყოველდღიურ მონობაში რომ ავიწყდება ყველანაირი მეტაფიზიკური თვალსაზრისი და
ნარკომანივით დამოკიდებულია ჰედონიზმზე. ჭამა, ტკნაური, ლოთობა, ვალები, ქურდობა და ორველისეული ცხოველების ფერმა ყოველგვარი აბსტრაქციების გარეშე

ახლა ჩავხედე და ტრილოგია თუ რაღაც მასეთი ჰქონია ანუ სხვადასხვა ფენებს აღწერდა ამ გარდამავალი დროის პერიოდშI და მათ გასაჭირს. ეს ხაფანგი პროლეტარიატის და უფრო ქვემოთ მყოფი ხალხის ცხოვებაზეა, ქალთა ბედნიერება
წვრილ ბიზნესს და აპპრ მიდლ კლასს და ღარიბ ბურჟუებს უფრო აღწერს.. ხოდა კიდევ ჰქონია სხვა რომანები სადაც უფრო მაღალ ფენებზეა და დარწმუნებული ვარ იქაც საინტერესო დეტალები ექნება დაჭერილი..

სადღაც ვკითხულობდი ჰიუგოზე მეტს უხდიდნენო.. მეტქი WTF მაგრამ როგორც ჩანს ჰიუგოსგან განსხვავებით, ზოლა იმიტომ იყო პოპულარული რომ ამ ყოველდღიურობას აღწერდა და სერიალივით იყო რა მისი რომანები..
დღეს ახლა ვის რაში აინტერესებს 1900-ების მიჯნაზე პარიზის ძველ დუქნებში თუ ფურნეებში ვინ-ვის ტყნავდა და რატომ, რა მიზეზით... ჰიუგოს მარადიული თემები და მეტაფიზიკური გაშლები უფრო მნიშვნელოვანია, მაგრამ ეტყობა მაშინდელ პარიზში სწორედ ეგ ყოველდღიური ჭუჭყი უფრო იზიდავდათ და ელოდებოდნენ გაზეთებს სულგანაბულები...