Grichikaზედმეტი ფიქრი არ ვარგა რა თქმა უნდა. მაგრამ რაც არ უნდა არიდო თავი ფიქრს პრობლემა თუ არ მოგვარდება თავისით ან სხვა არ მოაგვარებს ისე ვერ აუვლი გვერდს. პრობლემა უნდა დაიკიდო მაშინ. ვთქვათ არ გაქვს ფეხი, კი არ უნდა ეძებო რობოტების მაგარი კონსტრუქტორი რომ ახალივით ფეხი გაგიჩითოს, ვთქვათ ისეთიც რომ იყოს სუპერძალასავით რომ ქონდეს და კედლებს ანგრევდეს... უნდა დაიკიდო და ინვალიდის ეტლი აირჩიო.
ესეც დაკიდება.
პრობლემაზე ფიქრი თუ არ გინდა ეს პრობლემაა უკვე. სერიოზულად უნდა იფიქრო ოღონდ და არა ზერელედ. ზერელედ ფიქრი გაიწელება უსასრულოდ სანამ პრობლემა ცხვირწინ გექნება. 2 კვირა ვთქვათ ნარკოტიკები იჩხირე, შემდეგ გამოფხიზლდი და რა ის პრობლემა ხომ ისევ შენ გაქვს და ისევ მასზე უნდა იფიქრო. ნუ თუ არ დაიკიდებ და ინვალიდის ეტლს არჩევ, მარტივ გამოსავალს ამჯობინებ ძნელად საშოვნელ რობოტ ფეხს
შენ დაკიდება გინდა ხომ, არ გინდა რობოტი ფეხი? უნდა ისწავლო შეგუება მაშინ. ინვალიდის ეტსლ უნდა მიეჩვიო, ისეთად მიიღო შენი თავი როგორიც იქნები ეტლში და ისეთი ცხოვრებით იცხოვრო როგორიც ინვალიდის ეტლში ჩამჯდარ ტიპს შეეფერება
მეტაფორებით ვილაპრაკე მაგრამ სხვანაირად რა მეთქვა არ წერ არაფერს კონკრეტულად
ისე ინვალიდის ეტლში ყოფნა იმაზე რთულია ვიდრე დაფიქრება და რობოტი ფეხის დათრევა შემდეგ კი ბედნიერად ცხოვრება
უნდა იფიქრო ცოტა ხანი და შემდეგ იმოქმედო.... მარტო იფიქრო იფიქრო იფიქრო... გაგიჟდები... მოგინდება რომ დაიკიდო მაგრამ პრობლემაზე ვლაპარაკობთ ხომ და პრობლემების დაკიდება სისუსტეა , სუსტად ყოფნა არავის არ უნდა უნდოდეს კიდევ
დიდი პრობლემა თუ არის მითუმეტეს ხომ უნდა მიხედო?
და აი სულ პატარა პრობლემა თუ არის რა უნდა ასეთი პრობლემის მიხედვას და თან ისეთი სასიამოვნო შეგრძნებაა პატარა პრობლემის გადაჭრა. წლობით წვალება არ უწევს. 1 საათი, ან 20 წუთი დაჭირდეს შეილება. დღეს 20 წუთი დამჭირდა სულ პატარა პრობლემის გადასაჭრელად და ისეთი ბედნიერი ვარ მიღებული სიხარულით მთელი დღე
რომ დამეკიდა კი დეპრესიაში ვიქნებოდი მთელი დღე
რაღაც უაზრობებს ვწერ ბრადს არ მიმაკაჩაოთ ვსიო გავდივარ
როგორ დავიკიდო ყველაფერი ?
