ამ კაცს რომ ვუყურებ, აშკარად დაზეპირებული ფრაზებით ლაპარაკობს ხოლმე
ეგრე იმდენი წიგნი მაქვს წაკითხული - როგორ უნდა მოიქცე, რომ წარმატებული იყო და ა.შ.
აქეთ ვასწავლი სხვებს
მაგრამ რა ხეირი. ისევ ის ვარ, ვინც ვიყავი. ზარმაცი

არ მჯერა მე მაგ კაცის
იმაზე მეტად წარმოაჩენს თავს, ვიდრე აშკარად არის
როგორც მინიმუმ როგორ უნდა დავიჯერო ადამიანის ლექცია პერსონალ ბრილიანსზე და დროის მენეჯმენტზე, როცა თავად არის არეულ-დარეულობის მაგალითი თავისი ჰაბიტუსით. თუ თვითონ ვერ მოუნახავს დრო ვარჯიშისთვის ან სამედიცინო კუთხით თავის მოსაწესრიგებლად, სხვას როგორ უნდა ასწავლოს იგივე?
ვის სჭირდება ლუზერის მიერ ნასწავლი პერფექციონიზმი?