მე ამირჩიეთ, არ შემიძლია კამერებთან ლაპარაკი, ბლუყუნს დავიწყებ, არ მაქვს არანაირი მხარდაჭერა, არც რუსების და არც ამერიკოსების, ერთი უბრალო კაცი ვარ, მხოლოდ ორ რამეს გპირდებით:
1) თითქმის გავაუქმებ საჯარო სამსახურებს - და ამ ხარჯებს წარმოებისკენ მივმართავ (კრედიტებს გავაიაფებ, როგორც ამერიკაში მოხდა, რობოტიზაცია რო წავიდა საწარმოებში სახელმწიფო კრედიტები გააიფა რომ თვითდასაქმება წაეხალისებინა, ეფექტიც მაღალი იყო), დავტოვებ მხოლოდ მონიტორინგის ხარჯებს და კადრებს ახალგაზრდებს ავიყვან, ენთუზიაზმით სავსე ყმაწვილებს, რომლებსაც ერთი სული აქვთ იშრომონ და რამეს მიაღწიონ ცხოვრებაში, წიხლზე მკიდია ჭამა სმას შეჩვეული ღიპიანი ოღრაშები, რომლებიც ელემენტარულს ვერ ამუშავებენ.
2) ჩემს გუნდს განათლებული და საქმის მკეთები ხალხით დავაკომპლექტებ, არსებობს კარგი სამუშაო ბაზა (თავისუფალი უნი, აისეტი, ჯავახიშვილშიც ბევრია კარგი) ვინც შეიძლება შეირჩეს ამ საქმისთვის, ვინც არ გადაყვება ჭამა სმას



არც აფხაზეთის დაბრუნებას გპირდებით და არც ოქროს კოშკებს
ცხინვალის დაბრუნების პონტში გპირდებით ტრაკსაც მივცემ, ზოგი ვერ აანალიზებს ბოლომდე მაგ რეგიონის არსებითობას, ვიცი აფხაზეთი ძაან დიდი ტკივილია თუმცა მაგისტრალი ეკონომიკის ხერხემალია და უბრალდ დაგვენძრევა მაგის გარეშე, მშივრები გავწყდებით, ხოოდა ის ჩრდილოელი ნაბოზარი თუ მომთხოვს ჩაიხადეო და ცხინვალს დავაბრუნებო, ტრაკსაც გავიპარსავ ესთეტიურობის პონტში