მოკლედ 22 წლის ვარ უკვე , ადამინაების გეთილგანწყობას მეტ-ნაკლებად ადვილად ვიპოვებ , არ ვარ სწერვა და თავის თავზე დიდი წარმოდგენის მქონე ადამიანი , პირიქით. რო ვუყურებ გოგოების უმეტესებობას ისე წარმოუდგენიათ თავი თითქოს მათზე უკეთესი არავინ იყოს , არადა თითქოს არაფერი მაკლია არც სილამაზე არც ჭკუა , მაგრამ მაინც ვატყობ რო ზედმეტად დაბალი თვითშეფასება მაქვს და ყველა ჩემზე უკეთესი მგონია ძალიან პატარა რაღაცაც კი მგრუზავს , ვიღაცამ დაუმსახურებლად რაღაცა რო მაკადროს შეიძლება ისე დავიგრუზო რო ტირილამდეც კი მივიდე, უბრალოდ რაღაცეებზე და ვიღაცის ნათქვამებზე ძალიან ბევრს ვფიქრობ ხოლმე. ამას ემატება ისიც რო ქცევებში ძალიან ბავშვური ვარ . ბიჭი რო მოვიდეს გასაცნობად ალბათ ისეთ რაღაცეებს ვეტყვი იტყვის ამასთან რა მინდაო, არადა შინაგანად ვგრძნობ რო სინამდვილეში სულ სხვანაირად მინდა ვიქცეოდე , მაგრამ რაღაცა მაფერხებს სავარაუდოდ სიმორცხვე. ერთი სიტყვით ქცევებში იმდენად უინტერესო მგონია თავი რო ელიავაზე დაშლილებში მგონია ჩემი თავი ჩასაბარებელი
არადა საერთოდ არ მეცინება იქნებ თქვენ მაინც მირჩიოთ რამე
ცხოვრებისადმი დამოკიდებულება :)
