მეტი ნეგატივი ტელევიზიაში = ნაკლები ტრაგედია , რეალობაში. ფენომენი შევისწავლოთ.

სსრკს დროს ნეგატივი საერთოდ ვერ აღწევდა ეკრანამდე.

ეს იმდენად მტკიცე ტრადიცია იყო,,რომ ჩერნობილის ავარიის შემდეგ 2 კვირა ბავშვები დადიოდნენ სკოლაში და ველოტურნირები იმართებოდა კიევსა და მინსკს შორის.



შემობრუნდა მომენტი და იგივე ტრადიცია ახლა პირიქით ამუშავდა. ტელევიზიები ერთმანეთთან კონკურენციულ ჭიდილში ერთმანეთს ეჯიბრებიან ტრაგედიების მოპოვებით და ტირაჟირებით.





კომუნისტური მიზანი -გძე ტაკ ვოლნო დიშიტ ჩელავეეკ
შეიცვალა სტატუსით - ხიფათი ყველგანაა, შენნაირი წესიერი ადამიანები მუდმივად კვდებიან, იხრჩობიან, კლავენ, სამართალს ვერ პოულობენ, ტერაქტები, ისისი, აუნ სინრიკიო, ტვინსები იფშვნება, აკილე ლაურა იძირება, ოზონისხვრელი პატარავდება, ანტარქტიდა დნება, კვაშიორკორი მუცლებს ბერავს, პატიმარს ცოცხი შეარჭეს, პუტინი დურაკებს გვეძახის, სომხეთმა ჩვენი ლტოლვილების დაბრუნებას მხარი არ დაუჭირა, ფოთში10 წლის ბავშვმა თავი მოიკლა, ლაგოდეხში 8 წლის ბავშვი გააუპატიურეს, შიბლიანელებმა სტალინის ბიუსტი დადგეს, ქუთაისში ნაციონალებს კვერცხები დააყარეს.





შენ ხარ არსთა გამრიგე.
კეთილი ხარ და გინდა რომ ადამიანებს ნაკლები ხიფათი შეხვდეთ.

როგორ მოიქცევი.
აკრძალავ ნეგატივს
თუ
იზრუნებ რომ ნეგატივი აუცილებლად მოხვდეს ნიუსების ეკრანზე?

This post has been edited by axalirevolucia on 18 Aug 2016, 07:36

ბიზონებივით ვიქცევით. გვერდზე მდგომი ბიზონის მოკვლა არ გვასწავლის საფრთხის არსებობას.
გლობალურად კი პირიქით ხდება - ერთი ადამიანის ტრაგედიისგან საზოგადო ცოდნის ზრდა ხდება სწორედ ნეგატიური ისტორიის (ტრაგედიის) ულმობელი გაშიფვრით და საზოგადოებრივ თემად გადაქცევით.


ჩვენ
ტრაგედიას კი ვასაჯაროებთ (მასმედიის ინტერესი -ჰქონდეს უფასო დრამა) მაგრამ საზოგადოების ინტერესს (განვითარდეს და კონკრეტული ტრაგედიიდან ჭკუა ისწავლოს) ვერ ვაღწევთ.
საზოგადოება აღქმა -გაანალიზების ეტაპზე ჭაკობს. სუსტია, ვერ იყენებს სათანადო შედეგით ტრაგედიებს.
გულგრილი -მფლანგველი-კრიმინალის მიმართ სენტიმენტების მქონე საზოგადოება ჭაობშია.


სამი კვირა მინდა ჩემი რევოლუციის შემდეგ ამ უაზრო მდგომარეობის გამოსასწორებლად.