ქიმიური იარაღი უნდა გამოვიგო მარტო სომეხს რომ ერჩოდეს და ერევნის ცენტრში ჩავაგდო
ქართველთა დახოცვის, დაბეზღების ამაზრზენი საქციელისთვის და რუსებისადმი ერთგულებისათვის რტიშჩევი ითხოვდა “წყალობის გრამოტით” მათ დაჯილდოებას და იქვე მიანიშნებდა: “ასეთი წახალისება გააორკეცებს სომხების ერთგულებას და თავდადებას და თვით ქართველთა ტომის ხალხში დაჰბადებს ჯიბრსა და გამოიწვევს წაბაძვასო” (AKAK, მ.ვ.ც 222).
ნებისმიერ თავმოყვარე ერისთვის ასეთი საქციელი იმ ქვეყანაში , რომელმაც ისინი სამადლოდ შეიფარა, სამარცხვინო და თავმოსაჭრელი რამ უნდა ყოფილიყო, მაგრამ არა სომხებისათვის, რომლებმაც ეს “წყალობის გრამოტა” არათუ მიიღეს, არამედ შეიფერეს და ამით ამაყობდნენ კიდეც. ასეთ ხალხს ამის მერე რაღა უნდა ელაპარაკო! თუმცა, სომხებისაგან ეს გასაკვირი არც არის. აი, რას წერს სომეხი თოვმა მეწოფეცი თავის თანამემამულეებზე: “1431 წელს სასტიკი შიმშილი დაიწყო ჩვენს ქვეყანაში, როგორც მორწმუნეთა ისე ურწმუნოთა შორის, ისე, რომ შეჭამეს ძაღლები და კატები, გვამები, ცხენები, ვირები, ჯორები და აქლემები. აღარაფერი რომ არ დარჩათ, მაშინ თავიანთ ვაჟებს და ასულებს მიმართეს. საქმე იქამდეც კი მივიდა , რომ ფარულად და აშკარად ათასი კაცი შეჭამეს... მორწმუნენი ზამთრის ჟამს არარატის გავარიდან აიყარნენ და საქართველოსკენ გასწიეს” (თოვმა მეწოფეცი, ისტორია თემურ-ლენგისა და მისი შთამომავლებისა, თბ. 1987, გვ. 62).
წყარო:
http://for.ge/view.php?for_id=10581&cat=12