Предательство Грузии или пиар Саакашвили? Что означает неголосование грузин за Украину в ПАСЕ
В социальных сетях не утихает возмущение по поводу того, что грузинская делегация не поддержала Украину на важных голосованиях в Парламентской ассамблее Совета Европы.
"Позор для Грузии", "черное пятно на истории страны" – лишь часть эпитетов, которые звучали в эти дни в адрес грузинских парламентариев. Причем волну возмущения запустили сами грузины. Конечно, оппозиционные.
"Это безусловно позор для действующей власти Грузии", – написал бывший первый заместитель генпрокурора Давид Сакварелидзе, который, собственно, и вынес эту тему на обсуждение СМИ.
"Это стыд и срам.
Эта позорная, стыдливая позиция, которая останется черным пятном в истории Грузии,
не отражает реальную позицию грузинского народа", – заявил, дополняя его, руководитель Одесской области, экс-президент Грузии Михеил Саакашвили.
Но стало ли грузинское неголосование неожиданным для Киева шагом? Произошло ли вообще что-то чрезвычайное? В конце концов, действительно ли можно говорить о "предательстве"?
У "Европейской правды" есть ответы на эти вопросы, хотя часть из них выходит за рамки обычных мнений фейсбука.
Где не хватало грузинских голосов?
Решения, которые ставились на голосование в Страсбурге на прошлой неделе, действительно необычны. Текст одного из них наше издание уже публиковало (см. публикацию "Кремль несет юридическую ответственность за действия "ДНР" и "ЛНР". Перевод резолюции"), второе касалось ответственности России за политический кризис в Украине (вот описание лишь двух статей: "Ассамблея поставила под сомнение полномочия Госдумы"; "ПАСЕ: санкции против РФ должны сохраняться").
То, что на прошлой неделе в Страсбурге грузинская делегация не поддержала украинские решения – это факт. В этом можно убедиться на официальном сайте ПАСЕ – тут и тут.
Конечно, грузинские депутаты могут ответить, что их голоса не были критическими для поддержки Украины, и это также будет правдой. Первую резолюцию поддержали 78 из 102 депутатов, находившихся в зале, вторую – 87 из 104. Дополнительные голоса грузинских коллег не помешали бы, но не были решающими.
Уже за день до голосования стало ясно, что последние действия РФ в Сирии крайне возмутили европейских парламентариев, и те готовы снова наказать Путина.
Но даже в этих условиях не было уверенности, что ассамблея одобрит самые радикальные правки. К примеру – о санкциях.
И здесь преимущество проукраинских голосов было не явным.
К примеру, ключевая правка об изменении названия резолюции, после которой упоминания о "конфликте в Украине" превратились в "российскую агрессию в Украине", набрала лишь 62 голоса "за". Поэтому здесь для Украины был важен каждый голос. И голоса грузинской делегации – тоже.
Получается, что власть Грузии все-таки нас предала?
Именно такую мысль пытаются донести до украинцев сторонники Саакашвили.
Они отмечают, что неголосование на минувшей неделе не представляет позицию всей Грузии, а является демаршем действующей грузинской власти. В то время как оппозиция, то есть сторонники Саакашвили, придерживается иного мнения.
"Грузинская делегация, состоящая из депутатов от правящей коалиции Бидзины Иванишвили, не поддержала в Совете Европы резолюцию в отношении Украины", – заявил Сакварелидзе.
Конечно, эта дискуссия ведется не только в Украине, но также – в не меньшей степени – в Грузии, где члены партии Саакашвили "Единое национальное движение" (ЕНД) обвиняют действующую власть не только в предательстве Украины, но также в подыгрывании интересам РФ.
"Действия грузинской делегации в ПАСЕ – не просто позорны. Они наносят ущерб суверенитету и территориальной целостности нашей страны. К сожалению, в этом, как и в других принципиальных вопросах, действующее правительство Грузии вело себя как сателлит страны-оккупанта", – заявил депутат Георгий Канделаки. "Эхо Кавказа" уточняет, что подобного мнения придерживаются его однопартийцы Давид Бакрадзе и Леван Бердзенишвили.
Один нюанс: но ведь соратники Саакашвили тоже не были на голосовании по Украине!
Утверждение Сакварелидзе о том, что Грузия в ПАСЕ представлена лишь властью – в некотором роде манипуляция. В ПАСЕ аккредитованы не только депутаты от "Грузинской мечты" (то есть от действующей власти), но и три представителя оппозиционной ЕНД (член ПАСЕ и два заместителя члена). Ни один из них не приехал на октябрьскую сессию, хотя было известно, что среда в Страсбурге станет "украинским днем".
Представители ЕНД объясняют, что поехать в Страсбург им помешала внутриполитическая ситуация.
Но достаточно посмотреть на предыдущие голосования по всем "украинским" резолюциям последнего времени, чтобы убедиться: у представителей партии Саакашвили тоже есть давняя привычка не приходить на рассмотрении украинских вопросов, как и у их коллег из "Мечты".
Июнь 2016 года, резолюция "о парламентском иммунитете..." и резолюция "о сути мандата членов ПАСЕ", идея которых – объявить о недопустимости визита европейских депутатов в Крым. За обе – ни одного голоса от грузинской делегации.
Апрель 2016 года, резолюция "о гуманитарных последствиях в отношении пленных во время войны в Украине" – 0 голосов от "Мечты", 1 голос от ЕНД, один от "свободных демократов".
Январь 2016 года, резолюция "об утверждении санкций против парламентариев", где были важные для Киева нормы о допустимости наказания россиян. Тут наоборот – 1 голос от "Мечты", 0 от ЕНД.
Июнь 2015 года, резолюция "о пропавших во время конфликта в Украине", в которой речь идет о пленных и похищенных россиянами. 1 голос от "Мечты", еще один от "свободных демократов", 0 – от ЕНД.
Единственный пример, когда можно говорить о реальной поддержке Грузии – тот самый июнь 2015 года, голосование о продлении санкций против РФ, где за нас отдали 4 голоса (3 от "Мечты", один от ЕНД).
Цифры убедительно доказывают:
речь идет не о "предательстве" со стороны Тбилиси, а, скорее, о пиар-войне между двумя грузинскими силами.
А украинский вопрос стал оружием в этой борьбе.
На самом деле грузины вообще почти не ходят в сессионный зал ПАСЕ на голосование. И это документально подтверждено. Так, на прошлую сессию, по данным грузинских СМИ, в Страсбург поехали 4 члена грузинской делегации (всего их пять). Двое из них не участвовали ни в одном голосовании. Одна делегатка, Гугули Маградзе, голосовала 7 раз – утром, по второстепенным вопросам. Еще одна, Манана Кобахидзе, нажала на кнопку только один раз. Всего во время сессии было 54 голосования (резолюции и поправки к ним).
Где грузины проводили остальное время – на встречах, как говорят они, или на шопинге, как шутят журналисты – для Украины вопрос второстепенный, это пусть заботит грузинского избирателя.
Так неужели у нас с Грузией все в порядке?
Конечно же, нет.
В заявлениях Михеила Саакашвили и его сторонников есть правда. Эта правда состоит в том, что отношения официального Киева с официальным Тбилиси (то есть с правящей "Грузинской мечтой") сейчас на наихудшем уровне за 20 лет. И эта проблема выходит далеко за пределы Парламентской ассамблеи, что не является новостью ни для МИД, ни для экспертов (см. исследование Института мировой политики "Аудит внешней политики. Украина и Грузия – друзья, но уже не союзники").
Украине действительно стоило бы рассчитывать на более активную поддержку Грузии.
Но для этого надо сотрудничать с коллегами из других стран и просить их об этом, а не оставлять дело на самотек. Так же, как сейчас авторитет Мустафы Джемилева обеспечивает нам поддержку Турции (11 голосов "за" на последних голосованиях). Или как докладчик Кристина Зеленкова обеспечила для нас 5 голосов Чехии.
Тем более, что у нас есть давние традиции сотрудничества – Грузия в ПАСЕ становилась на защиту Украины даже в сомнительных случаях.
Лично Саакашвили, который возглавлял грузинскую делегацию в ассамблее, был среди ключевых адвокатов Киева –
к примеру, в 2000 году, когда из-за "конституционного референдума" Леонида Кучмы Украина была на грани прекращения полномочий в ПАСЕ.
И самое главное – Киеву все же надо вспомнить о том, что поддержка Тбилиси не является "вечным и очевидным благом". Что даже "вечная дружба" гаснет, если месяц за месяцем игнорировать друга.
У Украины уже был такой опыт с Польшей – в Киеве почему-то решили, что польская поддержка будет вечной. История доказала, что это не так. Хочется надеяться, что в АП и в МИД не хотят повторения этой истории с Грузией.
Начать можно, к примеру, с назначения посла Украины в Грузии. Это место, как известно, остается вакантным с июня 2015 года. И без этого шага рассчитывать на потепление точно не стоит.
http://www.eurointegration.com.ua/rus/arti.../10/17/7055991/„საქართველოს ღალატი თუ სააკაშვილის პიარი? რას ნიშნავს ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასამბლეაში ქართველების უკრაინისთვის ხმის არმიცემა“, - სტატიაში ამ სათაურით სტრასბურგის ბიუროს ჟურნალისტი სერგეი სიდორენკო აღნიშნავს, რომ მომხდარმა მიხეილ სააკაშვილის, დავით საყვარელიძის და „ნაციონალური მოძრაობის“ სხვა წევრების შეშფოთება გამოიწვია.
რა თქმა უნდა, ქართველი დეპუტატები გვიპასუხებენ, რომ უკრაინის მხარდასაჭერად მათი ხმები კრიტიკული არ იყო და ეს სიმართლე იქნება. პირველ რეზოლუციას მხარი დარბაზში მყოფი 102 დეპუტატიდან 78-მა დაუჭირა მხარი, მეორეს კი - 104-დან 87-მა. ქართველი კოლეგების დამატებითი ხმები ზედმეტი არ იქნებოდა, თუმცა გადამწყვეტი არ იყო. კენჭისყრამდე ერთი დღით ადრე უკვე გასაგები იყო, რომ რუსეთის ბოლო ქმედებებმა სირიაში ევროპელი პარლამენტარები შეაშფოთა და ისინი მზად არიან, პუტინი კვლავ დასაჯონ. მაგრამ, ამ პირობებშიც კი არ იყო ზუსტად ცნობილი, რომ ასამბლეა ყველაზე რადიკალურ შესწორებებს, მაგალითად, სანქციების საკითხს მხარს დაუჭერს. სწორედ აქ, პროუკრაინული ხმების უპირატესობა არ იყო საკმარისი. მაგალითად, საკვანძო შესწორებამ რეზოლუციის სათაურის შეცვლის თაობაზე, რომლის თანახმად „კონფლიქტი უკრაინაში“ გადაიქცა „უკრაინაში რუსულ აგრესიად“, მხოლოდ 62 მხარდამჭერი ხმა მოიპოვა. ამიტომ აქ, უკრაინისთვის ყველა ხმა იყო მნიშვნელოვანი, მათ შორის ქართული დელეგაციების ხმებიც. სააკაშვილის მხარდამჭერები ცდილობენ, უკრაინელებს დაანახონ, თითქოს საქართველოს ხელისუფლებამ უკრაინას უღალატა და ამბობენ, რომ კენჭისყრაში არმონაწილეობა მთელი საქართველოს პოზიცია კი არ არის, არამედ მოქმედი ხელისუფლების დემარშია, მაშინ როცა სააკაშვილის მხარდამჭერებს სხვანაირი პოზიცია უკავიათ. თუმცა არსებობს ერთი ნიუანსი: უკრაინის საკითხზე გამართულ კენჭისყრაში მონაწილეობა არც სააკაშვილის თანამებრძოლებს არ მიუღიათ.
დავით საყვარელიძის მტკიცება, რომ ევროპის საბჭოს საპარლამენტო ასამბლეაში საქართველო წარმოდგენილია მხოლოდ ხელისუფლებით, ერთგვარ მანიპულაციას წარმოადგენს, რადგან აკრედიტაცია აქვთ არა მხოლოდ „ქართული ოცნების“ დეპუტატებს, არამედ „ნაციონალური მოძრაობის“ სამ წარმომადგენელსაც (ევროპის საბჭოს წევრს და მის ორ მოდგილეს).
არც ერთი მათგანი ოქტომბრის სესიაზე არ ჩასულა, მიუხედავად იმისა რომ ცნობილი იყო: ოთხშაბათი „უკრაინის დღე“ იქნებოდა“... „ნაციონალური მოძრაობის“ წარმომადგენლები განმარტავენ, რომ სტრასბურგში ჩასლა შიდაპოლიტიკური სიტუაციის გამო ვერ შეძლეს. მაგრამ, საკმარისია გადავხედოთ ბოლო პერიოდში მიღებულ ყველა უკრაინულ რეზოლუციას, რათა დავრწმუნდეთ: სააკაშვილის პარტიის წარმომადგენლებს ისევე სჩვევიათ უკრაინული საკითხების განხილვაზე არდასწრება, როგორც მათ კოლეგებს „ოცნებიდან“.
ჩამოთვლია ცალკეული რეზოლუციები, რომლებსაც ქართულმა დელეგაციამ მხარი დაუჭირა ან არ შეუერთდა.
„2016 წლის ივნისი, რეზოლუცია „საპარლამენტო იმუნიტეტზე“ და რეზოლუცია „ევროპელი დეპუტატების ყირიმში ჩასვლის დაუშვებლობაზე“ - არც ერთი ხმა ქართული დელეგაციისგან.
2016 წლის აპრილი, რეზოლუცია „ჰუმანიტარულ შედეგებზე უკრაინაში ომის დროს დატყვევებულთა მიმართებაში“ – 0 ხმა „ოცნებისგან“, 1 ხმა „ნაციონალური მოძრაობისგან“, 1 ხმა „თავისუფალი დემოკრატებისგან“.
2016 წლის იანვარი, რეზოლუცია „პარლამენტარების წინააღმდეგ სანქციების დაწესებაზე“ – 1 ხმა „ოცნებისგან“, 0 „ნაციონალური მოძრაობისგან“.
2016 წლის ივნისი, რეზოლუცია „უკრაინაში კონფლიქტის დროს გაუჩინარებულ პირთა შესახებ“ – 1 ხმა „ოცნებისგან“, 1 „თავისუფალი დემოკრატებისგან“, 0 „ნაციონალური მოძრაობისგან“.
ერთადერთი მაგალითი, როდესაც შეგვიძლია საქართველოს რეალურ მხარდაჭერაზე ვისაუბროთ - 2015 წლის ივნისია, როდესაც ჩატარდა კენჭისყრა რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების გახანგრძლივებაზე, რაც დროსაც „ოცნებისგან“ 3 ხმა, „ნაციონალური მოძრაობისგან“ კი 1 ხმა მივიღეთ“, - აღნიშნავს ჟურნალისტი.
ზემოთ ჩამოთვილი ციფრები ნათლად ადასტურებს, რომ საუბარია არა „ღალატზე“ თბილისის მხრიდან, არამედ, „პიარ-ომზე“ ორ ქართულ ძალას შორის, სადაც უკრაინული საკითხი ბრძოლის იარაღად იქცა.
სინადვილეში, ქართველები ევროპის საბჭოს სასესიო დარბაზში კენჭისყრებს თითქმის არ ესწრებიან და ეს დოკუმენტურად დადასტურებულია კიდეც. მაგალითად, წინა სესიაზე, ქართული მედიის თანახმად, სტრასბურგში ქართული დელეგაციის 4 წევრი ჩავიდა. აქედან ორს მონაწილეობა არც ერთ კენჭისყრაში არ მიუღია. ერთმა დელეგატმა, გუგული მაღრაძემ, ხმის მიცემის პროცედურაში 7-ჯერ მიიღო მონაწილეობა - ეს იყო დილით, ისიც მეორეხარისხოვან საკითხებზე. კიდევ ერთმა, მანანა კობახიძემ, ღილაკს მხოლოდ ერთხელ დააჭირა. ამ სესიის დროს კი, 54 კენჭისყრა ჩატარდა (რეზოლუციებზე და შესწორებებზე). სად ატარებდნენ ქართველები დანარჩენ დროს - შეხვედრებზე, როგორც ამას აცხადებენ, თუ შოპინგზე, როგორც ამას ჟურნალისტები ხუმრობენ - უკრაინისთვის ეს მეორეხარისხოვანი საკითხია
მიხეილ სააკაშვილის და მისი მხარდამჭერების განცხადებებში სიმართლე ის არის, რომ ოფიციალური კიევის და თბილისის ურთიერთობა ყველაზე დაბალ დონეზეა ბოლო 20 წლის განმავლობაში.
უკრაინას და საქართველოს თანამშრომლობის ხანგრძლივი ტრადიციები აკავშირებთ, საქართველოს უფრო აქტიური მხარდაჭერის მოსაპოვებლად კი, საჭიროა უკრაინელების ქართველ კოლეგებთან მეტი თანამშრომლობა.
„კიევს უნდა გაახსენდეს, რომ „მარადიული მეგობრობაც“ კი ქრება, თუ თვეების განმავლობაში მხარეები ერთმანეთს იგნორირებას მოახდენენ“, - აღნიშნავს სერგეი სიდორენკო.
ორ ქვეყანას შორის ურთიერთობის გააქტიურება უნდა დაიწყოს საქართველოში უკრაინის ელჩის დანიშვნით, რადგან ეს თანამდებობა 2015 წლის ივნისიდან ვაკანტურია.
აკი მხოლოდ ქოცებიო ? ხახოლები ნაცებზეც რომ არიან ცუდი წარმოდგენის?
პს. გავნოპოლსკის მოვუტყან გაზპრომ ჰოლდინგის მწოველი ტუჩები
ქალის ნიფხვებთ კიდევ დადის თუ გადაეჩვია?
საქართველოს ღალატი თუ სააკაშვილის პიარი?, უკრაინელი ჟურნალისტი ქართველები PACE-ს კენჭისყრაზ
