რამდენი კეთილდღეობა არის საჭირო?, და რამდენი დამოუკიდებლობა კიდო?

გიფიქრიათ ასეთ საკითხებზე?

ზაფხულში 3 თვე ვიყავი უცხოეთში
დასავლეთ ევროპა, აღმოსავლეთ ევროპა და ჩვენი სამეზობლო
ბევრ ქვეყანაში მომიწია ყოფნა
ყველგან სხვადასხვა დონეზეა მოსახლეობის კეთილდღეობა, დემოკრატია, პიროვნული თავისუფლება და ა.შ.
საქმეები მქონდა ბევრი
ძალიან ბევრი
ზოგჯერ საქართველოდან 2 და 3 ჯგუფი ჩამოდიოდა, მე კიდევ ისევ ერთ ქვეყანაში მიწევდა დარჩენა და დავყვებოდი თანამშრომლებს
ცოტა დასვენებაც მოვასწარი
ფიქრისთვისაც მქონდა დრო

და რაც უფრო მეტს ფიქრობ კაცი, უფრო უცნაური შეკითხვები იბადება
ახალი შეკითხვები
ჩავეკითხე ჩემ თავს მერე
ჩავაანალიზე

და იმ დასკვნამდე მივედი, რომ ყველაფრის გათვალისწინებით არ არის აუცილებელი ძალიან კარგად იყოს ქვეყანაში ყველაფერი
კეთილდღეობაც მათ შორის

ადარებ მოსახლეობის ცხოვრებას, გართობას, პრობლემებს და ა.შ. ერთმანეთს და ძალიან განსხვავებულია
დასავლეთ ევროპა
სკანდინავია
სამხრეთ ევროპა
აღმოსავლეთ ევროპა
ყოფილი სსრკ

ვადარებდი და ვფიქრობდი: გვჭირდება კი ჩვენ ისეთი კარგი ცხოვრება, როგორიც არის მაგ. ავსტრია, ჰოლანდია, გერმანია?

ან დანია, შვედეთი, ფინეთი?

ან იქნება ესპანეთი, პორტუგალია, იტალია კმარა?

თუ რუმინეთი, ბულგარეთი, პოლონეთი?

რას ფიქრობთ?

განვიხილოთ ეს საკითხი პოლიტიკურ ჭრილში
და ჩამოვყალიბდეთ:

რამდენი კეთილდღეობა არის საჭირო ნორმალური ცხოვრებისთვის?

და რამდენი დამოუკიდებლობა კიდო?












პ.ს. მე ბევრი რამე არ მომეწონა დასავლეთში
უფრო მეტი რა თქმა უნდა მომეწონა
მაგრამ აი საზოგადოების მოთხოვნებს რაც შეეხება
რაც უფრო კარგა არიან მით უფრო გადაჯმული აქვთ თავზე
რაც უფრო მსუყე-მსუყე მით უფრო .... არ მინდა დავწერო პირდაპირ რა...

გადამეტებული არაფერი ვარგა
იმდენი რომ ელემენტარული საცხოვრებელი პირობები იყოს
და ამაზე ცოტა მეტი
სვინგერკლუბებამდე და ინცესტის დაკანონებამდე არ გვინდა განვითარება