...Prominent analysts joined the chorus. Fareed Zakaria applauded Bush’s observation that Russia’s behavior is unacceptable today, unlike the 19th century, “when the Russian intervention would have been standard operating procedure for a great power.” We therefore must devise a strategy for bringing Russia “in line with the civilized world,” where intervention is unthinkable...
...რამდენიმე ექსპერტი ბუშის შეფასებას დაეთანხმა, რომ მე-19 საუკუნისგან განსხვავებით სხვა ქვეყანაში შეჭრა რუსეთის მიერ დღეს გაუმართლებელია. და რომ რუსეთი ცივილური მსოფლიოს ფარგლებში უნდა მოექცეს...
The basic facts are not seriously in dispute. South Ossetia, along with the much more significant region of Abkhazia, were assigned by Stalin to his native Georgia. Western leaders sternly admonish that Stalin’s directives must be respected, despite the strong opposition of Ossetians and Abkhazians. The provinces enjoyed relative autonomy until the collapse of the USSR. In 1990, Georgia’s ultranationalist president Zviad Gamsakhurdia abolished autonomous regions and invaded South Ossetia. The bitter war that followed left 1000 dead and tens of thousands of refugees, with the capital city of Tskhinvali “battered and depopulated” (New York Times).
A small Russian force then supervised an uneasy truce, broken decisively on 7 August 2008 when Georgian president Saakashvili’s ordered his forces to invade. According to “an extensive set of witnesses,” the Times reports, Georgia’s military at once “began pounding civilian sections of the city of Tskhinvali, as well as a Russian peacekeeping base there, with heavy barrages of rocket and artillery fire.” The predictable Russian response drove Georgian forces out of South Ossetia, and Russia went on to conquer parts of Georgia, then partially withdrawing to the vicinity of South Ossetia. There were many casualties and atrocities. As is normal, the innocent suffered severely.
...ძირითად ფაქტებზე სერიოზულად დავა შეუძლებელია. სამხრეთ ოსეთი ბევრად მნიშვნელოვან აფხაზეთთან ერთად სტალინმა მშობლიურ ქვეყანას მიაკუთვნა. დასავლელი ლიდერები მკაცრად მიუთითებენ, რომ სტალინის დირექტივებს უგულებელყოფა არ უნდა მოხდეს. მიუხედავად ოსებისა და აფხაზების პროტესტისა. ეს მხარეები საბჭოთა კავშირის დაშლამდე შედარებითი ავტონომიით სარგებლობდნენ. 1990 წელს ულტრანაციონალისტმა პრეზიდენტმა ზვიად გამსახურდიამ გააუქმა ავტონომიები და სამხრეთ ოსეთში შეიჭრა. საშინელმა ომმა დატოვა ათასამდე გარდაცვლილი და ათობით ათასი დევნილი. ცხინვალი კი შედეგად "განადგურებული და მოსახლეობისგან დაცლილი იყო".
მცირე რუსული ძალა დაძაბულ ზავს ხელმძღვანელობდა, სანამ 7 აგვისტოს სააკაშვილი ამ ზავს თავისი ბრძანებით შეჭრაზე არ დაარღვევდა. "ვრცელი და უამრავი წყაროების მიხედვით" (ტაიმსი) ქართველმა სამხედროებმა დაიწყეს მძიმე შეტევა არტილერიითა და რაკეტებით როგორც ცხინვალის სამოქალაქო სექტორზე, ასევე რუსულ მშვიდობისმყოფელთა ბაზაზე. მოსალოდნელმა რუსულმა პასუხმა ქართველები სამხრეთ ოსეთიდან განდევნა, საქართველოს რამდენიმე ნაწილი დაიპყრო და მერე ნაწილობრივ დაიხია უკან სამხრეთ ოსეთისკენ. როგორც ხდება ხოლმე, უდანაშაულოთა მსხვერპლი იყო საშინელი...
Among Ossetians who fled north, the “prevailing view,” according to the London Financial Times, “is that Georgia’s pro-western leader, Mikheil Saakashvili, tried to wipe out their breakaway enclave.” Ossetian militias, under Russian eyes, then brutally drove out Georgians, in areas beyond Ossetia as well. “Georgia said its attack had been necessary to stop a Russian attack that already had been under way,” the New York Times reports, but weeks later “there has been no independent evidence, beyond Georgia’s insistence that its version is true, that Russian forces were attacking before the Georgian barrages.”
იმ ოსებს შორის, რომლებიც ჩრდილოეთისკენ გაიქცნენ, "გავრცელებულია აზრი" (London Financial Times) რომ "საქართველოს პრო-დასავლურმა პრეზიდენტმა სეპარატისტული რეგიონის განადგურება სცადა." "საქართველო ამბობს, რომ შეტევა აუცილებელი იყო რუსული თავდასხმის თავიდან ასარიდებლად, რომელიც უკვე დაწყებული იყო" (ნიუ იორკ ტაიმსი) ,მაგრამ კვირების შემდეგაც "არ არსებობს დამოუკიდებელი მტკიცებულება, რომ რუსებმა ქართველებზე ადრე დაიწყეს შეტევა. "
The Russian failure to provide credible evidence was partially overcome by the Financial Times, which discovered that the Pentagon had provided combat training to Georgian special forces commandos shortly before the Georgian attack on August 7, revelations that “could add fuel to accusations by Vladimir Putin, Russian prime minister, last month that the US had `orchestrated’ the war in the Georgian enclave.” The training was in part carried out by former US special forces recruited by private military contractors
Financial Times-ის ინფორმაციით, 7 აგვისტომდე ცოტა ხნით ადრე პენტაგონი ქართულ სპეცდანიშნულების რაზმების გაწვრთნაში იღებდა მონაწილეობას, რაც "ამყარებს პუტინის ბრალდებას, რომ შტატებმა "დადგეს" ომი საქართველოს სეპარატისტულ რეგიონში. წვრთნას ნაწილობრივ ხელმძღვანელობდნენ კერძო კონტრაქტორები, რომელთაც სერბეთში მდიდარი გამოცდილება ჰქონდათ მიღებული.
In the background lie two crucial issues. One is control over pipelines to Azerbaijan and Central Asia. Georgia was chosen as a corridor by Clinton to bypass Russia and Iran, and was also heavily militarized for the purpose. Hence Georgia is “a very major and strategic asset to us,” Zbigniew Brzezinski observes.
"ბექგრაუნდში" ორი მნიშვნელოვანი საკითხია. ერთი აზერბაიჯანისა და ცენტრალური აზიისაკენ გაზსადენზე კონტროლია. კლინტონმა საქართველო კორიდორად აირჩია, რათა რუსეთისა და ირანისთვის გვერდი აევლო და მოხდა ქვეყნის შეიარაღებაც.
The second issue is expansion of NATO to the East, described by George Kennan in 1997 as “the most fateful error of American policy in the entire post-cold-war era, [which] may be expected to inflame the nationalistic, anti-Western and militaristic tendencies in Russian opinion; to have an adverse effect on the development of Russian democracy; to restore the atmosphere of the cold war to East-West relations.”
As the USSR collapsed, Mikhail Gorbachev made a concession that was astonishing in the light of recent history and strategic realities: he agreed to allow a united Germany to join a hostile military alliance. This “stunning concession” was hailed by Western media, NATO, and President Bush I, who called it a demonstration of “statesmanship … in the best interests of all countries of Europe, including the Soviet Union.”
Gorbachev agreed to the stunning concession on the basis of “assurances that NATO would not extend its jurisdiction to the east, `not one inch’ in [Secretary of State] Jim Baker’s exact words.” This reminder by Jack Matlock, the leading Soviet expert of the Foreign Service and US ambassador to Russia in the crucial years 1987 to 1991, is confirmed by Strobe Talbott, the highest official in charge of Eastern Europe in the Clinton administration. On the basis of a full review of the diplomatic record, Talbott reports that “Secretary of State Baker did say to then Soviet foreign minister Eduard Shevardnadze, in the context of the Soviet Union’s reluctant willingness to let a unified Germany remain part of NATO, that NATO would not move to the east.”
მეორე მიზეზი ნატოს აღმოსავლეთით გაფართოვებაა.
როცა გორბაჩოვმა გერმანიის ნატოში შესვლა დაუშვა, სანაცვლოდ მიიღო გარანტია, რომ ნატო აღმოსავლეთით აღარ გაფართოვდებოდა. ("ერთი ინჩითაც კი" ჯ. ბეიკერი)
წყარო:
https://chomsky.info/200809__2/კოსოვოზეც საინტერესო რაღაცები უწერია. მერე ვთარგმნი.
ნოამ ჩომსკი 2008 წლის ომზე, რამდენიმე ნაწყვეტი
