ბავშვობაში ტყეში ჩამომხრჩვალი ასე ჩვიდმეტი წლის ბიჭი ვნახე, მარტო ვიყავი. რატომღაც ჯიბეების შემოწმება მომინდა და ორი კამფეტი და სამი ლარი ვიპოვე
და წამოვიღე წამოვედი. გამოვყლევდი ალბათ შოკისგან ან რა ვიცი
მას შემდეგ დამჩემდა ვინმე დასამახსოვრებელ ადამიანს თუ ვნახავ, რაიმეს ვპარავ ხოლმე და ვინახავ, სახლში უზარმაზარი კოლექცია მაქვს
ერთი გოგოს ყვითელი ჭიანი კბილიც მაქვს, ძალიან ლამაზი იყო და რამოდენიმეჯერ იმ კბილხელში დაჭერილს დამინძრევია კიდეც
ის ორი კამფეტი საწუწნი იყო და ჩემი კოლექციაც მაგითი დაიწყო, ვაპირებ რომ ოდესმე თავის მოკვლას სერიოზულად თუ გადავწყვეტ, ის ორი კამფეტი ჩავიდო ჯიბეში და ისე მოვიკლა
რაიმე ენერგეტიკა ან რავი ექნება მჯერა და მაგ კამფეტებს თუ ჩავიდებ ჯიბეში და ისე გადავწყვეტ თავის მოკვლას უეჭველი გამომივა. ერთადერთი იმ შემთხვევაში არ მოვიკლავ არასდროს თავს, თუ
ვინმე იპოვის და შემიჭამს მაგ კამფეტებს. ოღონდ იქამდე სანამ სხვა მკვდარსაც არ ვიპოვი ვისაც კამფეტები ექნება
თუ ვერ ვიპოვე არ ყოფილა ჩემი ბედი თვითმკვლელობა ე.ი.
ის სამი ლარი მაშინ რკინის ფული არ იყო და 1 ლარი და 2 ლარია ორივე ქაღალდების, ვყიდი 300 ლარად და თუ ვინმე მსურველი იქნება ჩატში მომწერეთ
აღარ მინდა უბრალოდ ამ ფულის ქონა, რაღაც მეხამუშება. დახარჯვით შანსი არაა რომ მე დავხარჯო, მაგრამ რომ გაიყიდება სხვა პატრონს გადაეცემა და უკვე მისი პრობლემა იქნება
შეიძლება რაიმე ენერგეტიკული ღირებულება აქვს, მკვდრის ძალით და სწორედ ასეთი ლარიანებით და ორ ლარიანებით ნაყიდი ბილეთები იგებენ რამოდენიმე მილიონიან ჯეკპოტებს ლატარიაში
მაგრამ შეიძლება არც ერთი რიცხვი არ დაჯდეს პირიქით, მოკლედ რისკია
300 ლარს არ დააკლდება, თუ არავინ არ იყიდის უბრალოდ დავწვავ და ვიდეოს ავტვირთავ მერე
რატომ გოგოები არ იკლავენ თავს ისეთი ტემპით რომ იმ ბიჭის მაგივრად გოგო დამხვედროდა, მაშინ კი არ გავძარცვავდი ეგ არც გამახსენდებოდა, კაბის ქვეშ რა ქონდა იმას ვნახავდი და გამოვიქცეოდი
და არანაირ კლეპტომანიას არ ავიკიდებდი
გვამები რომლებიც გვინახავს, დასაფლავება და სხვა, სახალხო მკვდრების გამოფენები არ ითვლება
