ხო გავიგე რომ გამართული სახელმწიფო ნიშნავს ინდივიდუალურ კეთილდღეობასაც!

მაგრამ აქ რატომაა უკუღმა!

აღარ დამთავრდა ჩვენს წელებზე ტანცაობა?
ხომ ხედავთ არა შენდება?

აღარც შენების სურვილი აღარ მაქვს აღარც ქვეყნის დაცვისა აღარც დამოუკიდებლობისა.

ხო გახსოვთ ეგ პირამიდა მასლოუსი







ხოდა აი ამ მოთხოვნილებათა პირამიდაა ყველა პიროვნების მოთხოვნილებების გამომხატველი.
და როცა სულში გაფურთხებს შენი სახელწმიფო ხვდები რომ ეს პირამიდა გირჩევნია მთელს იმ ფარსს რომელსაც დღეს აქვს ადგილი.

აი ეს პირამიდაა რის გამოც გაიხვეტა მილიონობით ადამიანი?

ხოდა თქვენთვის რა არის მნიშვნელოვანი ამ მოთხოვნილებების დაკმაყოფილება თუ ტანჯვა რაღაც სისულელის გამო?

პატრიოტიზმი. საქართველიო შენ გენაცვალე და ეგეთები არი ბოლი!
ბოლი იმისა რომ იბოგინოს იმან ვინც ბოგინებს.
მოვკვდე ომში მე და ზოგს საჯდომი თბილად ედოს, იმ გაზულუქებულ ფენას.
ასობით ბიჭი ჩაიხოცოს ცხინვალში და წითელ ხიდთან კიდე მდიდრების რიგი იდგას!

ხომ არ გადაიფიქრეთ?

ხომ არ გირჩევნიათ იყოთ ბედნიერები ამ პირამიდის შესაბამისად ვიდრე იმ "ხელსაქმით" დაკავდეთ რასაც ვითომ სახელმწიფოს შენება ქვია? არადა სინამდვილეში არ მივყავართ მაგ მიზნამდე?


მე ჯერ არ მაქვს პასუხი, მაგრამ რაღაც გული ცუდსა მკარნახობს


This post has been edited by pekineli on 5 Jan 2017, 15:27