მამიდაშვილმა გამაცნო ერრთხელ თავისი კურსელი გოგო, მითხრა რომ მეგობრობდა პროსტა და მისი ძირითადი მიზანი იყო მისგან სარეპეტიტორო დახმარების მიღება სწავლის პონტში, გადის დრო გადის დრო, და ისე ეჩვევიან ერთმანეთს რომ როგოც შეყვარებულები რიან ერთმანეთთან 24 საათიან მიმოწერაში, რომ როგორი დღე ქონდათ და ტყუილუბრალო თემბზე მოკლედ...
მერე კიდე გადის დრო
და ჩვენ საძმაკაცო ვეჭვდებით ნელნელ ესენი ერთად ხომ არ არიანთქო, და ამ დროს ეს გამოსლვებული თავგამოდებით გვიმტკიცბს რომ არაო, მოკლედ ჩვენთან თქმა უტყდებოდა თუ რა იყო ვერ მივხვდი, მაგრამ მაინც შევეცადეთ რომ გვეგრძნობინბინ რომ რ ქონდა არაფერი მოსარიდებელი დდასამალი ჩვენთან, მერე ნელნლა თვითონაც გაბედულად იძახდა "ვიღაც" კურსელის მაგივრად შეყვარებულს.. მოკლედ რისი თქმა მინდა, ის გოგოა უფრო ინიციატორი და შემსრულებელი, მაგრამ რადგან ესე შეეჩვია მასთან ყონას ესეც, მაშინ შეყვარებია ალბათ, ამიტო მგონია რომ შეჩვევას ხშირ შემთხვევაში მოყვება სიყვარული, სხვა კონტექსტით მეგობრობიდან სიყვარულამდე ერთი ნაბიჯია მითუმეტეს, როც ბიჭები გოოებთან არასდროს მეგობრობენ! ვოტ ტაკ
· 
როგორ ფიქრობთ
