ჰელოუინი დღემდე რჩება ჩემს უსაყვარლეს მეტალ გრუპად, თუმცა დერისი მაინც და მაინც არ მევასება, რაც ეგ გახდა ფრონტმენი იმის მერე ჯგუფი პაროდია გახდა თავის თავზე.
ფფიქრობ რომ ჯობდა დარჩენილიყო Pink cream 69-ში , თუმცა ისიც უნდა აღინიშნოს რომ კისკემაც გაატრაკა და იავნად წაუპაპსავა მისი მონაწილეობით ჩაწერილ ბოლო ორ ალბომში.
დერისის მონაწილეობით ჩაწერილ პირველ ორ ალბომში მართლა არის რამდენიმე მაგარი ვეში ,თუმცა ეგ ალბათ უფრო როლანდ გრაპოვის დამსახურებაა.
მიხაილ კისკე ძალიან მაგარი ვოკალისტია თუმცა გაუფრენია მაგ უბედურს, სოლო ალბომებზე არაფერს ვიტყვი (ვერ ვიკაიფე გაფანქებულ გაფიუჟენებულ მეტალისტზე

) . მაგის ერთი წიგნის ელექტრონული ვერსია წავიკითხე ნეტში და საიდუმლო სულიერი ცოდნის აქტივისტები მონაგონია მაგასთან შედარებით.

ქიფერები რომ რულავენ ბაზარი არაა.
ბოლო ორ დისკიანი ალბომიც მაგ პონტში გამოუშვეს თუმცა სულ მინიმუმ 15 წლით დააგვიანეს, ეგეთ ალბომებს XI-ე საუკუნეში არ უნდა წერდნენ პაუერ მეტალის დამაარსებლები.
როგორც ბალადმეიქერებს სქორპიონზის შემდეგ ანალოგი არ ყავთ ჩემი აზრით.
ესეც უმაგრესი მიდტემპო ვეში პოსტკისკესეული ალბომიდან The time of oath

( IMHO რაღაცით პროკოლ ჰარუმის ერT ვეშს წააგავს ,თუ ყურადღებით მოუსმენT მიხვდებით რომელს
http://up.aqache.com/?act=download&fid=S41...-_If_I_Knew.mp3
მიმაგრებული სურათი
Success is like pregnancy. Everybody congratulates you but nobody knows how many times you got fucked to achieve it.