ჯ.რ.რ.ტოლკინი / J.R.R. Tolkien - ნაწილი IX

don tomi
დონ კიხოტი ისეთი წიგნია, რომ ბავშვსაც მოეწონება და დიდსაც.
ანუ ბავშვი მიიღებს სიამოვნებას. ბავშვსი ვგულისხმობ 10-14 წლის და არა 6-9 წლის.
სათავგადასავლოა. კომიკურია. მის უკან ალეგორიები მარტივად გასაგებია.

ოდისეა, ილიადა, ვირგილიუსი, ამ ასაკში წავიკითხე. 14-15 ის ვიყავი სადღაც. ღვთაევრივი კომედიაც (კოსტას თარგმანში).

მაშინ რომ წავიკითხე მომეწონა. ყველა ბოლკონსკიზე იყო გაგიჟებული ამ წიგნში. მაგრამ ჩემთვის პიერ ბეზუხოვი იყო ნო1 ყოველთვის.
სიამოვნება იყო წაკითხვა. ეხლაც მახსოვს წიგნის სუნი. მაგიური სამყაროსავით იყო. გავაღებდი ამ სქელ ყდას, და გადავვარდებოდი მე-19 საუკუნეში, სადაც არისტოკრატული ბალები და ხმალშემართული მოჯირითე ჰუსარები ერთმანეთს ენაცვლებოდა. ოთხ ტომად იყო წიგნი, და თითო ტომი იყო 400 გვერდი. სქელ ყდიანი, კაი ხარისხის გამოცემა.

ზოგადად ბავშვობისას ეგ მაგია ქონდა წიგნებს - სულ სხვა სამყაროში მაგდებდა. პორტალი იყო.
რომ გავიზარდე, სხვა დატვირთვა შეიძინა ამ მაგიურმა პორტალმა - სხვა ადგილას კი არა, სხვა ადამიანის ტვინებში მაგდებს. ბიინგ ჯონ მალკოვიჩის პონტში.

ეგაა ალბათ მთავარი განსხვავება "ბავშვურ" წიგნებსა და "დიდურ" წიგნებს შორის. აქშენი ვს იდეა.

ვერ გაგიგიათ ბატონო თქვენ ტოლკინი რაზეა საერთოდ

don tomi

რას ამბობ, ტოლკინის ერთერტი მთავარი პლიუსი სწიორედაც ეგ არის. ტელეფონების წიგნი რო დაწერო ტოლკინის ენით ისიც კარგი წასაკითხი იქნება.

don tomi
ბეჭდების მბრძანებელში უაზარმაზარი ფილოსოფიაა ჩაქსოვილი და სწორედაც რომ აუცილებელია ისეთი ქვეყნისთვის სადაც მორალის და ეთიკის წესებში დიდი გარღვევა გვაქვს. დოსტოევსკის რო კითხულობს ხალხი და ტოლკინს ვერ იგებს ეს არის საცოდაბოა.

საქართველოში რო პოპულარული არ იყო ამას მართლა "საბავშვო" წიგნობას აბრალებთ? დააკვირდით კიდევ ერთხელ ტოლკინის თემებს და მერე დაფიქრდით საბჭოთა კავშირის პარალელებზე.

ტოლკინი თავისუფალი ხალხის ლიტერატურაა.

დეჟავუ მაქვს მგონი, მახსოვს ეს დისკუსია რამდენჯერმე ამ ფორუმზე, ოღონდ, მგონი სხვადასხვა თემაში, ჯეიმს ჯოისის ულისე რომ მოყავდათ პიზდეცინტელქტუალური ლიტერატურის პიკად და ტოლკინს აჯვავდნენ საბავშვოაო, მგონი იუზერიც იგივე იყო ან შეიძლება სხვაც იყო