ლიქოკის ხეობას ბოლო ოჯახიც ტოვებს
ეს ჩემი წინაპრების სოფელია, აქედან არის წასული ყველა ლიქოკელი. არ მინდოდა მამაპაპისეული კერა გამეციებინა, დავბრუნდი და 10-12 წელია მარტო ვცხოვრობ ოჯახით. მომავალი ზამთრისთვის, ალბათ მეც წავალ. ადრე ავუდიოდით, მაგრამ ბოლო დროს ძალიან გაძნელდა აქ ყოფა.
2014 წლის მოსახლეობის საყოველთაო აღწერის შედეგებით, ხევსურეთის თემის ლიქოკის ხეობის სოფლებში: კარწაულთაში, აჭეში, ბოქჩვილოში - ოფიციალურად აღარავინ არის რეგისტრირებული, მხოლოდ ჭალისოფელში ცხოვრობს შვიდი ადამიანი - დავით ლიქოკელი, დარიკო მურღოევი და მათი ხუთი შვილი: სამი ვაჟი და ორი გოგონა.
გზა
ჩინთს გასცდები თუ არა, იწყება ცუდი გზა და ბარისახომდე დარჩენილი 50 კილომეტრის გავლას 2 საათს თუ მეტსაც ვუნდებით.
დღესაც ოცდამეერთე საუკუნეში ვერ დაადგა საშველი ამ გზას. მიუხედავად იმისა, რომ ზაფხულში ჩარგალი და შატილი ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული მარშრუტებია, უგზოობა ან ცუდი გზა ხევსურეთის მთავარ პრობლემად რჩება. ამას ჩივის დიდი თუ პატარა.
ჭალისოფელი კი ისედაც ამ გზის მიღმაა, ბარისახოდან დაახლოებით 9 კილომეტრში. ბარისახო-ჭალისოფლის გზა კიდევ სხვა რეალობაა.
ცხრაკილომეტრიანი გზის ნახევარზე ცოტა მეტი ვიარეთ მანქანით და მერე ნაზვავს მივადექით. ის იყო ზურგჩანთები და კამერები მოვიმარჯვეთ და გზას ფეხით შევუდექით, რომ გზად ცხენებით მომავალი მამა-შვილი დავითი და გიგლა შემოგვხვდნენ. თან ნიჩბები ჰქონდათ წამოღებული და გზის გაწმენდას აპირებდნენ. სამუშაო შევუფერხეთ.
„მერე ჩამოვიტან „დრუჟბას“ და გავხერხავ ზვავს, რომ გზა გაიწმინდოს“, - გვეუბნება დავით ლიქოკელი.
ის ემადლიერება საგზაო სამსახურის უფროსს ზურა არაბულს. „გზა ყოველკვირა იწმინდება, მაგრამ ზამთარში ხშირად ასეა, შეიძლება გაიაროს ტრაქტორმა და ეგრევე ჩამოვიდეს ზვავი“. ტრაქტორის გამოვლამდე კი ზვავზე ან ფეხით გადადიან, ან თავად წმენდენ გზას, მანქანამ გავლა რომ შეძლოს.
მარტის მიწურულის მიუხედავად, ჯერ ისევ ზამთარია ლიქოკის ხეობაში, თოვლი იდო და გზაზეც ზვავები იყო ჩამოსული.
http://mtisambebi.ge/news/people/item/387-...o-ojaxiz-tovebs21 საუკუნეში - გზას,წყალს და შუქს იხვეწებიან მეტს არაფერს.
სგ მთავრობა
This post has been edited by Paranormal on 26 Mar 2017, 10:34 
კიდევ ერთი დაცლილი ხეობა
