ეს ორი საკითხი მჭიდროდაა დაკავშირებული ერთმანეთთან.
ეტნოგრაფიულ და ისტორიულ მასალას თუ გადავხედავთ მიწის საკითხი მეტნაკლებად
საღ აზრთან ახლოს მყოფი წესებით რეგულირდებოდა..
მაგალითად ტავადი თუ გაყიდდა მიწას, მიწა იყიდებოდა მასზე დამაგრებულ გლეხთან ერთად ასე რომ გლეხი მიწას არ კარგავდა(ადამიანის ინტერესების დაცვა)...მიწა რომ მიეღო ხიზანს ყმად უნდა დადგომოდა თავადს ყმობასტან ერთად იღებდა(მიწის დაცვა)...
მთაში თუკი ვინმე მოისურვებდა ტავის მიწის გაყიდვას უპირატესობა ეძლეოდა ძმას, ანუ ჯერ ძმა იყიდდა თუ სურდა. თუ არა/ან არ ჰყავდა ნათესავი მოგვარე...თუ ამის შესაძლებლობაც არ იყო ტემი/სოფელ წყვეტდა უცხო შემოიეშვათ თუ არა სოფელში თემში
დღევანდელ პირობებში როცა თავკომბალა ტიფლისის შიზოიდი მუდამმშიერი ჩინოვნიკი წყვეტს მესტიაში ძეგლის დადგმას ან საძოვრის გაყიდვას მიწის გაყიდვა დაუშვებელია....სლიშკამ მნოგო ნაბიჩვაროვ ...
ქვეყანა უნდა დაუბრუნდეს მისთვის ბუნებრივ ისტორიულ მოწყობას...კერძოდ რეგიონალური მოწყობა....შესაბამისად საკუთრებაც იქნება სახელმწიფო-“ფედერალური“
და რეგიონალური...უფრო მეტიც უნდა იყოს სოფლის საკუთრებაც...ოღონდ ისეთი არა დღეს რომ სოფლის საკურებაა და ხვალ ქალაქის მერი რომ ტავის ქალაქს მიურთებს...
მაგ. სვანეთს სურს რომ ტავის მიწის ფონდიდან რაიმე ნაწილი გაიყიდოს უცხოელზე? კი ბატონო გაყიდოს....
კიდევ შეიძლებოდა ამ ტემის გავროცბა მაგრამ გრძელ გზავნილებს მაინც არ კიტხულობს ხალხი
პ.ს.
ასე რომ სანამ კონსტიტუციაში არ იქნება რეგიონალური მოწყობა და არ იქნება გამიჯნული ცენტრის და რეგიონის საკუტება/ქონების განკარვის უფლებები მანამდე
მიწის გაყიდვაზე ლაპარაკიც კი ზედმეტია
This post has been edited by შაქროII on 15 May 2017, 19:12 
მიწის საკითხი და ქვეყნის ადმინსიტრაციული მოწყობა
