თქვენი აზრი მაინტერესებს, თბილისი და მთლიანად
საქართველო ოცი წლის შემდეგ.
მე პირადად ძალიან პესიმისტურად ვარ განწყობილი.
ეკონომიკურ-სოციალური მდგომარეობა რომ არ გამოსწორდება ვიცი მაგრამ ეს იმდენად აღარ მადარდებს
რამდენადაც დემოგრაფია..
უახლოესი რამდენიმე ათწლეულის შემდეგ მე ქართველს საქართველოში ვეღარ ვხედავ.
ქართლი - ქვეყნის ბურჯი, ქართველების კვალი წაიშლება. კახეთი მთაში იმიერნი მძლავრობენ, ბარი იცლება. გურიაში, რაჭაში და სამხრეთ საქართველოშიც მძიმე სიტუაციაა.
საქართველო ერთადერთი პოსტ-საბჭოთა ქვეყანაა სადაც მოსახლეობა მცირდება.
მოკლედ გვერხევა და ეს თქვენც კარგად იცით ამიტომ ამაზე
ბევრს არ დავწერ, მე თქვენი აზრი მაინტერესებს ქვეყნის აწმყოსა და მომავალზე.
დღეს ქრისტიან სირიელს ველაპარაკე. გაოცდა ჩვენთან არაბების მასიური ჩამოსახლებაზე რომ ვუთხარი.
მაგათან ქრისტიანს მშვიდობიანად ჯერ არ უცხოვრიაო მითხრა, მაგარი უნიჭო და უუნარო ხალხიაო სამი რამის კეთება
შეუძლიათო ძილი, ქალის გაჟიმვა და ჭამა.
მოკლედ გამაფრთხილა მაგათი ჩამოსახლებით საშვილიშვილო შეცდომას უშვებთო. მომიყვა სირიული ამბები
ქრისტიანების და არაბების სისხლიანი დაპირისპერებისა.
თვითონ ექიმია, სირიის მკვიდრი, არაბები სირიაშიც ასე ჩასახლდნენ და გამრავლდნენ.. ჩვენ იმათ ახლა ჩვენთან ვამრავლებთ.
როგორც ვთქვი გამაფრთხილა. ჰოდა რა უფლება მქონდა ეს გაფრთხილება თქვენამდე არ მომეტანა.
This post has been edited by furuckssia on 25 Aug 2017, 14:18 
თბილისი 20 წლის შემდეგ, რას ხედავთ მომავალში
