უტოპია ყოფილა ლიბერტარიანიზმი.
სახელმწიფო იმთავითვე ძალადობაა და შეუძლებელია სახელმწიფოს ფუნქციონირება ძალადობის მექანიზმის გარეშე.
ყველანაირი კერძო ინტერესის უპირატესობისგან დაცლილი ადამიანი სუპერმორალური არსება გამოდის
ასეთი არსება კი ღმერთია
ლიბერტარიანლები კი ღმერთები ვერ იქნებიან, ადამიანები არიან
და თუ ადამიანები არიან, აუცილებლად მოუვათ იაღლიში საკუთარი სურვილების სწორად შესრულებაში. როგორ უნდა განსაზღვრო რა არის ძალადობა და რა - არა?
თუ ზეადამიანური არ ხარ, ვერ განსაზღვრავ, იმიტომ, რომ რამდენი ადამიანიცაა, იმდენი აზრია.
და თუ ამ ახალგაზრდებს იმის პრეტენზია აქვთ, რომ ზემორალურ სტანდარტებს მიაგნეს და სუპერ სინდისებად იქცნენ, მაშინ ჰო
ყველაფერი კარგია ამ სპიჩში, ერთადერთი რამის გარდა - მათ ჰგონიათ, რომ ჩასწვდნენ ბედნიერების და სწორი ცხოვრების არსს
ამით კი იმთავითვე იზღუდავენ განვითარების და მანევრირების შესაძლებლობას და საბოლოოდ ამოიხრჩობიან საკუთარ ფსევდო ობიექტივიზმში.
ნებისმიერ ადამიანს, ვისაც ჰგონია რომ ბედნიერი ცხოვრების რეცეპტს მიაგნო და ყველა კითხვაზე აქვს პასუხი, წინ კრახი ელის
This post has been edited by KasperRiters on 10 Feb 2018, 22:06 
ორი სიტყვით: გირჩსა და ლიბერტარიანელობაზე
