ერთ კაცი გამახსენდა, განიერფარფლიანი ქუდით, ერთ ხელში ფუნჯმომარჯვებული, მეორეში საღებავის ქილით, ეზოს შუაგულში მდგარ ქალის ქანდაკებას დაკვირვებით უვლიდა გარს. ხან ერთი მხრიდან ახედავდა, ხან მეორე. ხან ჩაიმუხლებოდა.
დიდხანს უარა, უყურა სანამ ფუნჯი მოუსვა და ისევ ჩაფიქრებულმა არ დაუწყო თვალიერება.
ამაღლებული გზისპირის მოაჯირს გადაყუდებულს, ასწლოვანი ხეების ათინათებიდან გამოსვლა აღარ მინდოდა ამბის ბოლომდე უნახავად 
 This post has been edited by Universe´ on 30 Jul 2022, 17:20