კატუტუ, შენ ხარ ოცნება
შავი ხვრელიდან ამოსული ხარ აფროდიტე
შენს ფეხებთან ვიშლები ატმოსფეროს ტალღებში
შენი სახეა რომ ანათებს მზეზე კაშკაშად
ვშიშობ რომ დამწვავ მაგ ალებით, ახლოს რომ მოვიდე
ფიქრად დამასკდი როგორც ცუნამი იაპონიას
შენი სილამაზის მორევში ვიძირები, ვკვდები მგონია
მომაპყარი შენი თვალები, გთხოვ მხოლოდ ამას
თმები მიგიგავს თეთრ მტრედის ბუმბულს, ასე ლამაზად
ქარი რომ აბნევს და კისერზე მელამუნება
კოჭებში გატყობ არ ხარ მორცხვი, მხოლოდ ბუნება
თუ შეგედრება, ისიც ანაზდად.
This post has been edited by მილანისტა. on 17 Mar 2018, 23:15