იმენა მაგრად ვკაიფობ ხალხს რო ვეზიზღები და რომ ჰეითერობენ.
მე კიდე ბენზინს რო ვასხამ ცეცხლზე.
ბავშვობიდან მევასებოდა მულტფილმის ყარყოფით გმირები.
ეს სიკეთის გამარჯვბა ძალიან ბანალურად მეჩენებოდა და
ძალიან მინდოდა ბოროტებას ერთხელ მაინც გაემარჯვა.
თუ გაიმარჯვებდა მერე კი ვნერვიულობდი.
აი ბემბის რო დედა მოუკვდა მაგა ვიტირე.
მარა
დებილიზმამდე სიკეთე არასოდეს მიზიდავდა

ხოდა ახლა დავფიქრდი რაში მჭირდება ეს ბოროტობა?
არვიცი.
არვიცი ალბათ იმიტომ, რომ მეცოდეა დებილი კეთილი ტიპები, რომლებიც ეცოდებათ და შუბლზე კოცნიან.